Η απαγορευμένη σουρεαλιστική κωμωδία του Λουίς Μπουνιουέλ και του Σαλβαδόρ Νταλί

Όταν ο Λουίς Μπουνιουέλ και ο Σαλβαδόρ Νταλί ένωσαν τα μυαλά τους μαζί για να δημιουργήσουν τέχνη που αναμφισβήτητα γεννήθηκε από τη συνδυασμένη δύναμη των ατομικισμώνων τους.

Το Un Chien Andalou του 1929 παρουσίαζε μια 21λεπτη κοροϊδία της κινηματογραφικής σύμβασης, με την ονειρική ποιότητα και την ασυνεχή αφήγηση που αναπηδά πέρα ​​δώθε μεταξύ ιδιοτροπίας και φαντασίας με συναρπαστικά απερίσκεπτη εγκατάλειψη.

• Διαβάστε επίσης: Ο κατά συρροή δολοφόνος που αναδημιουργούσε τα έργα του Σαλβαδόρ Νταλί

Αποφασίζοντας ότι η επόμενη συνεργασία έπρεπε να είναι ακόμη πιο πρωτότυπη, ο Μπουνιουέλ και ο Νταλί συναντήθηκαν ξανά για το L'Age D’Or, μια από τις πρώτες μεγάλες ταινίες που παρήχθησαν στη Γαλλία που ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από τo Un Chien Andalou και αποδείχθηκε ότι ήταν τουλάχιστον τρεις φορές πιο αμφιλεγόμενη.

Με προϋπολογισμό ενός εκατομμυρίου φράγκων, δεν ήταν σίγουρα μια μικρής κλίμακας ανεξάρτητη παραγωγή, με το δυναμικό δίδυμο να επιλέγει να παραμείνει σε αυτό που γνώριζε και να ρίξει ένα σκληρό βλέμμα στην αστική τάξη. Ο Gaston Madot και η Lya Lys πρωταγωνιστούν ως οι δύο βασικοί χαρακτήρες που είναι γνωστοί μόνο ως «The Man» και «Young Girl», οι οποίοι είναι τρελά ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον.

Όπως συμβαίνει όταν πετούν ρομαντικοί σπινθήρες, θέλουν να απογειώσουν την αναπτυσσόμενη σχέση τους και να κάνουν σεξ για πρώτη φορά, μόνο και μόνο για να εμποδίζονται σε κάθε βήμα από την αυστηρή ηθική της εκκλησίας, των οικογενειών τους και της κοινωνίας.

Με τη σκανδαλώδη ιστορία του, τις σκηνές απαισιόδοξων επιθυμιών και την παραλίγο χαμένη κόπια, και ένα χρονογράφημα εμπνευσμένο από το The 120 Days of Sodom του Μαρκήσιου ντε Σαντ που επικεντρώνεται σε ένα όργιο στο κάστρο που διακόπτεται από έναν άνδρα που μοιάζει πολύ με τον Ιησού Χριστό, είναι αυτονόητο ότι πολλοί άνθρωποι έμειναν με ανοιχτό το στόμα εκείνη την εποχή.

Όταν προβλήθηκε στον κινηματογράφο Studio 28 στη Μονμάρτρη, οι δεξιοί διαδηλωτές έκαναν αισθητή την παρουσία τους, με την ιταλική πρεσβεία να ενημερώνει τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών ότι η χώρα δεν ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένη από την παρουσίαση του ιερόσυλου L'Age d'Or. Τον Δεκέμβριο του 1930, η ταινία απαγορεύτηκε οριστικά στο Παρίσι και θα παρέμενε έτσι για πάνω από μισό αιώνα μέχρι να αποκατασταθεί το αρχικό αρνητικό το 1981.

Σήμερα θεωρείται ένα κλασικό έργο του σινεμά που έχει επηρεάσει όλο το φάσμα του κινηματογράφου.