Πώς μια πυρηνική έκρηξη θα μπορούσε στην πραγματικότητα να σώσει τη Γη από σύγκρουση με αστεροειδή

Τώρα, ερευνητές στις ΗΠΑ πέρασαν από τη θεωρία στην πράξη, επιδεικνύοντας πώς μια τέτοια έκρηξη θα μπορούσε να σώσει τον κόσμο.

Όπως αναφέρει ο Guardian, οι φυσικοί των κυβερνητικών εργαστηρίων Sandia National Laboratories, των οποίων η κύρια αποστολή είναι να διασφαλίζουν την ασφάλεια και την προστασία του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, κατέγραψαν με λεπτομέρεια νανοδευτερολέπτου πώς ένας τεράστιος παλμός ακτινοβολίας που εξαπολύεται από μια πυρηνική έκρηξη θα μπορούσε να εξαϋλώσει την μία πλευρά ενός κοντινού αστεροειδούς.

Η έκρηξη θερμαίνει την επιφάνεια του αστεροειδούς σε δεκάδες χιλιάδες βαθμούς, δημιουργώντας μια ταχέως διαστελλόμενη μπάλα αερίου ικανή να σπρώξει τον αστεροειδή εκτός πορείας. Αν οι υπολογισμοί γίνουν σωστά, το σπρώξιμο αυτό θα μπορέσει να αναστείλει την Ημέρα της Κρίσης για τον πλανήτη μας.

«Το διαλυμένο υλικό εκτοξεύεται από τη μία πλευρά, ωθώντας τον αστεροειδή προς την αντίθετη κατεύθυνση», δήλωσε ο Δρ. Νέιθαν Μουρ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Είναι σαν ο αστεροειδής να αποκτά δικό του πύραυλο».

Οι καταστροφικές συγκρούσεις αστεροειδών είναι σπάνιες στην ιστορία της Γης, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε ήσυχοι όταν ξέρουμε τι συνέβη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Και μπορεί ο αστεροειδής που έβαλε τέλος στη βασιλεία των δεινοσαύρων να είχε διάμετρο περίπου 10 χιλιομέτρων, αλλά και πολύ μικρότεροι διαστημικοί βράχοι εξακολουθούν να είναι επικίνδυνοι. Ο μετεωρίτης διαμέτρου 18 μέτρων που εξερράγη πάνω από τη ρωσική πόλη Τσελιάμπινσκ το 2013 τραυμάτισε περισσότερους από 1.200 ανθρώπους.

Κινητική σύγκρουση ή πυρηνικά;

Για το λόγο αυτό, διερευνώνται στρατηγικές θωράκισης της Γης από τεράστιες συγκρούσεις. Το 2022, το σκάφος DART της NASA προσέκρουσε σκόπιμα στον αστεροειδή Δίμορφο, τον δορυφόρο ενός μεγαλύτερου αστεροειδούς που ονομάζεται Δίδυμος. Η αποστολή απέδειξε ότι μια κινητική σύγκρουση θα μπορούσε να προστατεύσει τη Γη, αλλά η ώθηση θα έπρεπε να δοθεί χρόνια πριν από την επικείμενη σύγκρουση για να έχει αποτέλεσμα.

Η πυρηνική επιλογή είναι για μεγαλύτερους αστεροειδείς, ιδιαίτερα όταν ο χρόνος πιέζει. Δεν περιλαμβάνει την κατάρριψη αστεροειδών, ούτε τη μέθοδο του Μπρους Γουίλις στην ταινία «Αρμαγεδδών», που ρίχνει μια βόμβα σε μια τρύπα γεώτρησης πάνω στον αστεροειδή. Πιο αποτελεσματική είναι μια έκρηξη από απόσταση, η οποία διαλύει ένα μέρος της επιφάνειας του αστεροειδούς και αφήνει την υπόλοιπη δουλειά στον τρίτο νόμο του Νεύτωνα για την κίνηση.

Πώς έγινε το πείραμα

Για να δοκιμάσουν την ιδέα, ο Μουρ και οι συνάδελφοί του σχεδίασαν ένα πείραμα που εξέθεσε κομμάτια εικονικού αστεροειδούς σε έντονους παλμούς ακτίνων Χ, παρόμοιους με αυτούς που εκλύονται σε πυρηνικές εκρήξεις. Στα 20 μικροδευτερόλεπτα που διήρκεσε το πείραμα, ο παλμός πρώτα εξαφάνισε τα στηρίγματα που συγκρατούν το υλικό στη θέση του και στη συνέχεια εξαΰλωσε γρήγορα την επιφάνεια του στόχου, δημιουργώντας ένα διογκούμενο αέριο που τον έστειλε σε πτήση.

Γράφοντας στο περιοδικό Nature Physics, οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα κομμάτια του εικονικού αστεροειδούς εκτοξεύτηκαν σε ταχύτητα σχεδόν 200 χιλιομέτρων την ώρα.

Η στρατηγική αυτή θα πρέπει να λειτουργεί για αστεροειδείς πλάτους έως και 4 χιλιομέτρων, λένε οι επιστήμονες, ενώ «εάν υπάρχει αρκετός χρόνος προειδοποίησης, μπορεί κανείς σίγουρα να εκτρέψει ακόμα μεγαλύτερους αστεροειδείς», δήλωσε ο Μουρ.

Ο καθηγητής Γκάρεθ Κόλινς, πλανητικός επιστήμονας στο Imperial College του Λονδίνου, χαρακτήρισε τα πειράματα του Μουρ «θεαματικά». «Εξακολουθώ να προτιμώ έντονα τις μη πυρηνικές επιλογές, ιδιαίτερα τους μονές ή πολλαπλές κινητικές συγκρούσεις, καθώς γνωρίζουμε ότι είναι τεχνολογικά εφικτές», δήλωσε. «Αλλά για έναν πολύ μεγάλο αστεροειδή ή για έναν σύντομο χρόνο προειδοποίησης, αυτού του είδους η προσέγγιση μπορεί να είναι η μόνη μας επιλογή».