Όταν ο Ντέιβιντ Μπάουι χαιρετούσε ναζιστικά - Η σκοτεινή περίοδος και η μάχη με τον εθισμό
O David Bowie ζωντανά στο Wembley το 1985.
APΗ διαμάχη με την περσόνα του Μπάουι ξεκίνησε στις αρχές του 1976, όταν σε μια συνέντευξη Τύπου μετά από μια συναυλία στη Στοκχόλμη, έκανε μερικά μάλλον ασυνήθιστα σχόλια.
«Όπως το βλέπω, είμαι η μόνη εναλλακτική για τον πρωθυπουργό στην Αγγλία», δήλωσε. «Πιστεύω ότι η Βρετανία θα μπορούσε να επωφεληθεί από έναν φασίστα ηγέτη. Τελικά, ο φασισμός είναι πραγματικά εθνικισμός». Ήταν δύσκολο να καταλάβεις ποιος μιλούσε: ένας εκκολαπτόμενος φασιστας ή ο ίδιος ο Bowie.
Τους μήνες που ακολούθησαν, ο Bowie κρατήθηκε από Πολωνούς τελωνειακούς επειδή μετέφερε ναζιστικά σύμβολα και ρούχα στις αποσκευές του, μαζί με βιβλία για τους Χίτλερ, Γκέμπελς και Άλμπερτ Σπέερ. Σύμφωνα με τον φωτογράφο της περιοδείας του, Andrew Kent, φέρεται να υπάρχει μια φωτογραφία του Bowie που τον δείχνει να κάνει ναζιστικό χαιρετισμό στο καταφύγιο του Χίτλερ στο Βερολίνο.
Τον Μάιο του 1976, ο Μπάουι κατηγορήθηκε ότι χαιρετούσε ναζιστικά από το κάμπριο του όταν έφτασε στο σταθμό Victoria του Λονδίνου. Το NME δημοσίευσε μια φωτογραφία που επαλήθευσε τον παραπάνω ισχυρισμο, αν και αμφισβητήθηκε από την πλευρά του καλλιτέχνη.
Αργότερα την ίδια χρονιά, ο τραγουδιστής έκανε μια μακροσκελή δήλωση κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με τον Κάμερον Κρόου για το Playboy, κατά την οποία είπε ότι πίστευε στον φασισμό «πολύ έντονα» και νόμιζε ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν «ένας από τους πρώτους ροκ σταρ».
Alter ego ή όχι, τα είχε πει ο ίδιος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Bowie βρισκόταν σε μια καθοδική πορεία με τον εθισμό στα ναρκωτικά εκείνη την εποχή. Είχε συλληφθεί για κατοχή ναρκωτικών για πρώτη φορά στην καριέρα του στις αρχές του 1976, και τα πράγματα έγιναν χειρότερα από εκεί και μετά.
Όταν απεξαρτήθηκε και προφανώς ήρθε στα συγκαλά του την επόμενη χρονιά, εμφανίστηκε αμήχανος και ντροπιασμένος για τις δηλώσεις και τη συμπεριφορά του. Σε μια συνέντευξη με τον Melody Maker τον Οκτώβριο του 1977, απαρνήθηκε με οργή το περιστατικό στον σταθμό Victoria και δήλωσε απλά: «Δεν είμαι φασίστας».
Τρία χρόνια αργότερα, ήταν πιο ανοιχτά απολογούμενος και μετανιωμένος, λέγοντας στο NME: «Ήμουν τελείως ξέφρενος, εντελώς τρελός». Πρόσθεσε ότι του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για ρατσισμό «αναπόφευκτα και ορθώς», αλλά και ότι είχε μπερδευτεί με έναν από τους «δικούς του χαρακτήρες».
Ο χαρακτήρας του Thin White Duke αποσύρθηκε γρήγορα το 1977, μετά από το οποίο αντιστάθηκε σοφά στον πειρασμό να παίξει περαιτέρω με τα alter ego. Ο Bowie μπορεί απλώς να ενεργούσε από καλλιτεχνική ορμή, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει στο κοινό του που πήρε πολύ χρόνο για να επανέλθει.
Με πληροφορίες από: Was David Bowie a fascist in the mid-1970s?