Bookreads: Ο Νίκος Ξένιος μάς περιγράφει μέσω της λογοτεχνίας ένα ζοφερό μέλλον που έρχεται
Ανανεώθηκε:
Το φανταστικό μυθιστόρημα είναι κάτι όχι και τόσο διαδεδομένο στην Ελλάδα, κι όμως ο Νίκος Ξένιος είχε τα κότσια να γράψει μία ιστορία βγαλμένη από ένα πολύ κοντινό μέλλον, ένα μέλλον ζοφερό και χωρίς ελπίδα.
Η ιστορία του νέου του βιβλίου μπορεί να τρομάξει αλλά την ίδια στιγμή δίνει τελικά ελπίδα μέσω του έρωτα.
Το νέο μυθιστόρημα του Νίκου Ξένιου μάς μεταφέρει σε ένα όχι πολύ μακρινό κόσμο όπου η βλάστηση έχει πλέον εξαφανιστεί, η ερημοποίηση έχει προχωρήσει και οι άνθρωποι ζουν εντελώς αποκομμένοι από το φυσικό περιβάλλον.
Ο Νίκος Ξένιος μας συνάντησε σε ένα καφέ στην Κυψέλη και μίλησε μαζί μας για το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο «Αλλοτεκοίτη» το οποίο κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Κριτική. Ένας άνθρωπος φιλικός και ζεστός που έχει πολλά να πει για την λογοτεχνία, τη ζωή αλλά και την καθημερινότητα στην Αθήνα. Ο Νίκος Ξένιος μας εξήγησε γιατί έγραψε το νέο του βιβλίο, από πού πήρε την έμπνευση για την υπέροχη ιστορία που περιγράφει και γιατί πρέπει όλοι μας να την διαβάσουμε.
Ο Nίκος Ξένιος γεννήθηκε στο Χαρτούμ και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Ρέθυμνο και στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι και είναι Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου.
Διδάσκει στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου και συνεργάζεται με τη βιβλιοφιλική ιστοσελίδα bookpress.gr. Επίσης, είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων.
Ως διδάκτορας της Πολιτικής Φιλοσοφίας δημοσίευσε μελέτες και ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια. Συνεργάστηκε στο Λεξικό Θεατρικών Όρων (Κοάν), και στην Ισπανική Γραμματική του Στ. Ροδαρέλλη (Ίασπις) και συμμετείχε στον τόμο Greek Magic (Routledge).
Έχει συνεργαστεί με διάφορα επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά. Η συλλογή διηγημάτων του Το άχτι (Φαρφουλάς) προτάθηκε από το περιοδικό Διαβάζω για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου 2011. Το 2012 κυκλοφόρησε, από τις ίδιες εκδόσεις, η νουβέλα του Ένα τριάρι για τον Οιδίποδα, που διασκευάστηκε από τον ίδιο για να ανέβει ως θεατρικό αναλόγιο στην Κυπριακή Πρεσβεία Αθηνών. Από τις εκδόσεις Κριτική κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το κυνήγι του βασιλιά Ματθία (2017), Τα σπλάχνα (2019), Αλλοτεκοίτη (2023).
Ολόκληρη η συνέντευξη στο CNN Greece
Πώς σου ήρθε να γράψεις ένας μυθιστόρημα φαντασίας;
Νίκος Ξένιος: Τα «Σπλάχνα», το προηγούμενο μου μυθιστόρημα, ήταν μία ιστορία που πάλευα σχεδόν τριάντα χρόνια. Το συγκεκριμένο βιβλίο θα το έλεγε κανείς ηθογραφικό, περιγράφει έναν φασίστα που λειτουργεί όμως πολύ υπόγεια, χωρίς να φαίνεται. Για να γράψεις ένα τέτοιο μυθιστόρημα χρειάζεσαι έρευνα τουλάχιστον 7 χρόνων. Στην «Αλλοτεκοίτη» με ενέπνευσε η Greta Thunberg μιας και σκέφτηκα πώς θα ήταν να υπάρχει μία μυθιστορηματική Greta, δηλαδή η Κυβέλη στο βιβλίο. Από αυτή περισσότερο μου ήρθε η ιδέα για τον κεντρικό μου χαρακτήρα. Σκέφτηκα πως αυτό το κορίτσι είναι υπαρκτό, κάπου στον κόσμο υπάρχει. Ήθελα μία αγωνίστρια.
Πιστεύεις πως όντως ο έρωτας είναι σε θέση να σώσει τον κόσμο;
Νίκος Ξένιος: Ναι, το πιστεύω αυτό και είναι και το κεντρικό συμπέρασμα στο βιβλίο. Ο συγκεκριμένος έρωτας της ιστορίας όμως μάλλον δεν τα κατάφερε μιας και οι χαρακτήρες δεν μπόρεσαν να συνυπάρξουν. Η ιστορία επικεντρώνεται σε μία ακτιβίστρια που ζει σε ένα ορεινό χωριό, σε ένα απολυταρχικό καθεστώς του κοντινού μέλλοντος, στο 2050. Η «Αλλοτεκοίτη» ήταν μία έμπνευση γρήγορη, το βιβλίο γράφτηκε μέσα σε δύο μήνες. Σκέφτηκα λοιπόν η Κυβέλη, η πρωταγωνίστρια, να τα «φτιάξει» με έναν επαναστάτη των βουνών, μία εξωπραγματική φιγούρα, τον Μάρκο, κι αυτός χάνεται τελικά σαν καταζητούμενος κι εκείνη μπαίνει με το ζόρι σε ψυχιατρείο, γιατί το καθεστώς την λογοκρίνει. Οι δύο πλευρές αφήγησης στο βιβλίο είναι: 1. η ιστορία που υποστηρίζει η Κυβέλη μέχρι να συλληφθεί και που μετά την ανακαλεί, και
2. η «επίσημη» ιστορία που αφηγείται το καθεστώς σχετικά με την κλιματική κρίση. Έτσι υπάρχουν δύο ιστορίες μέσα στο βιβλίο, δύο πλευρές. Έτσι αφήνω τον αναγνώστη να διαλέξει ο ίδιος ποιαν από τις δύο αυτές εκδοχές θα πιστέψει.
Πώς σου έρχεται η έμπνευση για να γράψεις; Κάνεις κάποια συγκεκριμένη ιεροτελεστία;
Νίκος Ξένιος: Οι ιδέες μού έρχονται το βράδυ. Γράφω κατά τη διάρκεια ταξιδιών συνήθως, και μάλιστα πολύ πρωί. Βλέπω πολύ Netflix μιας και οι σεναριογράφοι τους είναι τρομεροί. Γενικά εμπνέομαι πολύ από το σινεμά και τις σειρές. Τους ζηλεύω οριακά αυτούς τους σεναριογράφους, πως του έρχονται όλα αυτά απορώ. Το Netflix πάντως έχει φτάσει στο σημείο να αντικαθιστά το μυθιστόρημα, ο κόσμος δεν διαβάζει πλέον, βλέπει σειρές. Όσους ξέρω αυτό κάνουν. Για παράδειγμα το House Of Cards ήταν μία απίστευτη σειρά για μένα.
Πώς σου φαίνεται ο εκδοτικός κόσμος στην Ελλάδα;
Νίκος Ξένιος: Από κουβέντες που έχω κάνει με ανθρώπους του χώρου θεωρώ πως ο εκδοτικός κόσμος στην Ελλάδα βρίσκεται σε ένα πολύ ικανοποιητικό επίπεδο. Γίνεται καλή δουλειά. Αν σκεφτείς πόσα πολλά βιβλία βγαίνουν σε μία τόσο μικρή αγορά όσο είναι η Ελλάδα, αυτό λέει κάτι. Ο Έλληνας διαβάζει, εγώ αυτό πιστεύω. Σίγουρα δεν έχουμε την κουλτούρα του paperback που ο ξένος κουβαλάει το βιβλίο στην τσέπη και διαβάζει παντού, ο Έλληνας όμως μπορεί να ξεχωρίσει πλέον το καλό από το κακό βιβλίο, ο μέσος Έλληνας με μία βασική μόρφωση. Το κακό βιβλίο κάνει μπαμ. Δεν το πλησιάζεις καν. Κι όμως και τα κακά βιβλία έχουν κι αυτά το κοινό τους. Δεν είναι όμως λογοτεχνία αυτό, οπότε δεν είναι καν ανταγωνιστικό. Σίγουρα είναι αξιοσέβαστο. Είναι σαν λέμε πάω στο Μέγαρο ή πάω στα σκυλάδικα. Αυτοί που πάνε στα σκυλάδικα είναι για πέταμα δηλαδή; Όχι φυσικά. Είναι απλά μία άλλη κατηγορία γούστου.
Πώς σου φάνηκε που πήρε το Νόμπελ ο Γιον Φόσε φέτος;
Νίκος Ξένιος: Μου αρέσει πολύ ο Φόσε, ειδικά τα θεατρικά του έργα είναι πολύ δυνατά. Θεωρώ πως ναι του άξιζε το Νόμπελ, χωρίς να θέλω να τον συγκρίνω με τους άλλους υποψηφίους φυσικά. Ο Φόσε στο θέατρο είναι πρόταση σίγουρα. Αφαιρετικός λόγος, πολύ διαφορετική γραφή.
Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που σε επηρέασε όταν έγραφες το «Αλλοτεκοίτη»;
Νίκος Ξένιος: Για το συγκεκριμένο βιβλίο δεν με επηρέασε κάποιος συγκεκριμένος η αλήθεια είναι, στη ζωή μου όμως ο αγαπημένος μου συγγραφέας, το πρότυπο μου, είναι ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Ένα βιβλίο που με επηρέασε πολύ τελευταία στη ζωή μου ήταν εκείνο της Όλγκα Τοκάρτσουκ, το «Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών». Ένα βιβλίο συγκλονιστικό.