Bookreads: Ο Μπουρχάν Σονμέζ αναμετριέται με την ανθρώπινη μνήμη

Ο τίτλος περιγράφει κυριολεκτικά αυτό που βιώνει ο αναγνώστης. Ο Σονμέζ βάζει παγίδες στον χαρακτήρα του, δεν του χαρίζει τίποτα, έτσι μαζί με τον αναγνώστη, ο Μπορατίν σκάβει μέσα στα τούνελ του ίδιου του μυαλού του, δεν είναι βέβαιος πως αυτά που θυμάται είναι όντως πραγματικά. Αυτό όμως σε παρασέρνει και δεν μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις. O Μπορατίν, μπλουζίστας που ζει στην Ιστανμπούλ, αποπειράται να αυτοκτονήσει πέφτοντας από τη Γέφυρα του Βοσπόρου. Όμως δεν τα καταφέρνει. Τον παρακολουθούμε από τη στιγμή που ανοίγει τα μάτια του στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Έχασε τη μνήμη του και πλέον δεν μπορεί να θυμηθεί τους λόγους για τους οποίους θέλησε να βάλει τέρμα στη ζωή του. Θυμάται μονάχα πράγματα που δεν συνδέονται με τον εαυτό του, ενώ η αίσθηση που έχει για τον χρόνο έχει κλονιστεί.

Σε κάθε σελίδα νιώθεις πως γνωρίζεις καλά τον Μπορατίν, σαν να είναι κάποιος φίλος σου, κάποιος που ξέρεις καλά, κάποιος που έχεις ακούσει πως μπορεί να περνάει δύσκολα, κι όμως δεν μπορείς να μην τον συμπαθήσεις αμέσως. Μέσα στα παράξενα δωμάτια του σπιτιού του ο Μπορατίν μπαίνει σε ένα παιχνίδι που ο ίδιος έχει φτιάξει, σαν να πέφτει οικειοθελώς στον ιστό της αράχνης. Ξέρει ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία έπεσε και ότι ο τελευταίος σουλτάνος πέθανε, αλλά δεν έχει την παραμικρή ιδέα πότε ακριβώς συνέβησαν όλα αυτά. Η ιστορία μπερδεύεται με το παρόν, η αλήθεια με το επίπλαστο.

PHOTO 1 / 2

O νους του παραπαίει σε περασμένες περιόδους της ιστορίας καθώς η ζωή του, σαν άλλος λαβύρινθος, τον σπρώχνει παράλληλα σε διαφορετικά μονοπάτια. Από τη σύγχυση συλλογικής και ατομικής μνήμης, ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με κρίσιμα ερωτήματα. Ποια είναι τα στοιχεία που διαμορφώνουν την ταυτότητά μας; Και τι είναι πιο απελευθερωτικό για τον άνθρωπο, να γνωρίζει το παρελθόν ή να το λησμονεί;

Το απολαυστικό στοιχείο του βιβλίου είναι οι περιγραφές. Είναι σαν να έχεις όντως ταξιδέψει στην Ιστανμπούλ και βρίσκεσαι μέσα στα παράξενα και μυστήρια στενά της, αγκαλιάζεις τους τοίχους της και τα εκατοντάδες σοκάκια της, πατάς πάνω στα σκαλιά της και αναπνέεις τον αέρα της. Ο Σονμέζ βάζει τον αναγνώστη σε μία σφαίρα νιρβάνας, τον ακινητοποιεί με τις λέξεις του και του δείχνει έναν κόσμο που μπορεί το κέντρο του να είναι αληθινό αλλά οι άκρες του έρχονται μέσα από το όνειρο.