Bookreads: Ένα πλοίο για την Ταγγέρη μας περνάει από την άλλη πλευρά της λογοτεχνίας

Η Ταγγέρη ήταν πάντα ένα μέρος για ρομαντικούς χαμένους, ένα πέρασμα από έναν τρόπο ζωής σε έναν άλλο. Ο Kevin Barry έρχεται από την Ιρλανδία αλλά όμως είναι γοητευμένος από την ζωή στο Μαρόκο αλλά και στη Νότια Ισπανία. Πέρασε αρκετά χρόνια σε παραλιακές πόλεις μελετώντας χαρακτήρες αλλά και συμπεριφορές, έθιμα και ήθη των κατοίκων. Σαν αποτέλεσμα έχουμε αυτό το παράξενο βιβλίο.

Στην αρχή προοριζόταν για θεατρικό αλλά στην πορεία ο συγγραφέας κατάλαβε πως οι δύο πρωταγωνιστές είναι πολύ “μεγάλοι” για να χωρέσουν πάνω στη σκηνή.

Σ' ένα λιμάνι της Ανδαλουσίας, δυο παλιοί φίλοι, άνθρωποι του υποκόσμου, περιμένουν με αγωνία ένα πλοίο από την Ταγγέρη. Μια χαμένη αγάπη, μια κόρη εξαφανισμένη, η ζωή τους έχει έρθει τα πάνω κάτω - άραγε, υπάρχει κάτι που μπορεί ακόμη να σωθεί; Κατά την πολύωρη αναμονή τους ανατρέχουν στο κοινό τους παρελθόν, σε ιστορίες βίας και ρομαντισμού, σε λάθη, έρωτες, αμοιβαίες υποχωρήσεις και προδοσίες.

Ο Kevin Barry αποφάσισε να τους φτιάξει ένα μυθιστορηματικό ''σπίτι''. Το Νυχτερινό Πλοίο για Ταγγέρη είναι ένα μυθιστόρημα που θυμάται, μετανιώνει και υπολογίζει. Περιμένοντας στον σταθμό των φέριμποτ για να περάσουν απέναντι, από την Ισπανία στο Μαρόκο, οι δύο παλιοί φίλοι και γκάνγκστερ κάνουν έναν απολογισμό της ζωής τους.

Η γλώσσα είναι απλή και σε στιγμές αθυρόστομη, με τρόπο όμως που δεν σε ενοχλεί. Προσωπικά μιλώντας αισθάνθηκα πως στη μέση του βιβλίου η ιστορία επαναλαμβάνεται κάπως με τους πρωταγωνιστές να γίνονται ελαφρώς γραφικοί, διατηρούν όμως αξιοπρεπώς τις ιδιαιτερότητες τους σε όλη την έκταση των αναμνήσεων.

Ο Kevin Barry ήταν υποψήφιος για το Booker κι έχει κερδίσει αρκετά σημαντικά βραβεία στην καριέρα του. Αυτό είναι το πρώτο που μεταφράζεται στα ελληνικά.

Η προσπάθεια του είναι αρκετά καλή και ειλικρινής, δεν διαβάσαμε όμως κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο, κάτι που να μας κάνει να πεταχτούμε από τις σελίδες και να αναλογιστούμε τις δικές μας ζωές, να φιλοσοφήσουμε ή ακόμη και να συγκινηθούμε κάπως.

Οι δύο χαρακτήρες είναι αρκετά στατικοί, λίγο επίπλαστοι και σε φάσεις ενοχλητικοί μέσα στην ιδιαιτερότητα τους που τελικά γίνεται κοινότυπη. Αυτό που σώζει κάπως το κείμενο είναι ο τρόπος γραφής και η σύνταξη. Όντως μοιάζει με θεατρικό και πολλές φορές μία παράγραφος είναι μόνο μία πρόταση.

Από την άλλη το Νυχτερινό Πλοίο για Ταγγέρη είναι ένα ανάγνωσμα ευχάριστο και αρκετά ρομαντικό, για ανθρώπους που τους αρέσει να ταξιδεύουν σε κάπως ύποπτα μέρη με μία μελαγχολική διάθεση.