Bookreads: Η «Εκμηδένιση» του Ουελμπέκ αναπαριστά έναν πολιτισμό σε παρακμή

Αν έχεις διαβάσει ποτέ Ουελμπέκ τότε ξέρεις πόσο πολύ σε «κολλάει» η γραφή του. Αυτή τη φορά όμως γίνεται λιγάκι πιο ανθρώπινος με το νέο του (τεράστιο, σχεδόν 700 σελίδες) βιβλίο του. Η «Εκμηδένιση» είναι κάτι παραπάνω από άλλο ένα μυθιστόρημα, είναι ίσως η παρακαταθήκη του Ουελμπέκ απέναντι στην αγάπη.

Καθώς διαβάζεις το βιβλίο στην αρχή σε πιάνει μία μικρή βαρεμάρα μιας και το μόνο που βλέπεις είναι μεγαλοπολιτικούς να βολτάρουν στα γραφεία τους, η αφήγηση είναι πολύ αναλυτική που κάπως σε βγάζει. Όσο όμως προχωράς η ιστορία γίνεται λίγο πιο ενδιαφέρουσα.

Ο πατέρας του ήρωα Πωλ παθαίνει εγκεφαλικό και ο ίδιος αναπολεί ένα χαμένο συναίσθημα. Μέσα στην αδιαφορία της δουλειάς του (είναι βοηθός του Υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας) θέλει να βρει την αγάπη. Τελικά την ανακαλύπτει στην ίδια του την οικογένεια.

Από την «Εκμηδένιση» λείπει κάπως όλο εκείνο το extreme της πρόζας του Ουελμπέκ, ίσως ο συγγραφέας να κουράστηκε να προκαλεί κι εδώ ψάχνει περισσότερο την ουσία της ύπαρξης που δεν είναι άλλη από την αγάπη.

PHOTO 1 / 2

Ο ίδιος μάλλον βαρέθηκε να μας τρίβει στη μούρη την παρακμή του σύγχρονου αρσενικού και τώρα γυρνάει το βλέμμα του σε πιο γήινα θέματα. Η αλήθεια είναι πως βαρέθηκα κάπως αυτή τη φορά, σίγουρα όμως σου κρατάει το ενδιαφέρον σε κάποιες σελίδες.

Δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με την «Σεροτονίνη», το προηγούμενο του, αλλά όμως η αλήθεια είναι πως ο Ουελμπέκ ακολουθεί μία σταθερή πορεία προς το θάνατο. Κι ο θάνατος πριν το τελικό του χτύπημα προκαλεί την αναζήτηση της αγάπης.

Αξίζει να του ρίξεις μία ματιά, από την άλλη όμως πιστεύω δεν χρειαζόταν να είναι τόσο μεγάλο κάτι για να πεις κάτι τόσο απλό. Ναι, η οικογένεια είναι η βάση της αγάπης και ο πολιτισμός είναι σάπιος από πολλές απόψεις.

Γιατί όμως 700 σελίδες για να πει κανείς κάτι τόσο προφανές;