Κορωνοϊός: Πώς φτάσαμε στο «μην γίνουμε Πορτογαλία»;

Μέσα στην εβδομάδα ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και μέλος της επιτροπής εμπειρογνωμόνων έλεγε:

«Δεν έχουμε περιθώριο να περιμένουμε, δεν έχουμε περιθώριο "να το δούμε". Δεν έχουμε περιθώριο να το ξαναδούμε. Nα κλείσουν τα σχολεία. Κράτει μηχανές και "όπισθεν ολοταχώς" για να μη βρεθούμε στη θέση της Πορτογαλίας. Έχουμε δυνατότητα να το αποφύγουμε».

Στο ίδιο ύφος, η Μίνα Γκάγκα, πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας και επίσης μέλος της επιτροπής τόνιζε:

«Αυτό που φοβίζει πιο πολύ είναι ότι κάθε φορά που νομίζουμε ότι η εικόνα βελτιώνεται και έχουμε ξεπεράσει τον κίνδυνο ξεχνιόμαστε και χαλαρώνουμε. Και δυστυχώς, φαίνεται ότι σημαντικό ρόλο στην σημερινή εικόνα παίζουν και οι συγκεντρώσεις πολλών από μας σε σπίτια. Δεν χρειάζεται καν να μαζευτούμε πολλοί, και λίγοι αν βρισκόμαστε, διαφορετικοί άνθρωποι, κάθε ημέρα, είναι εύκολο τα 1.000 κρούσματα την ημέρα να τριπλασιαστούν ή να τετραπλασιαστούν μέσα σε μια εβδομάδα. Είδαμε τι συνέβη στην Πορτογαλία, όπου πριν τα Χριστούγεννα ήταν κάτω από 4.000 και μετά εκτινάχθηκε στα 16.000».

Το παράδειγμα της Πορτογαλίας

Όλο το 2020 η κατάσταση στην Πορτογαλία ήταν υπό έλεγχο. Μέχρι τα Χριστούγεννα. Γιατί αμέσως μετά το σκηνικό άλλαξε άρδην. Ο μέσος εβδομαδιαίος όρος κρουσμάτων ανά 100.000 κατοίκους σκαρφάλωσε στους 850. Το 43% των νεκρών από κορωνοϊό καταγράφηκε τον Ιανουάριο. Η κυβέρνηση αποδίδει την έξαρση της πανδημίας στα μέτρα χαλάρωσης του lockdown και τις μεταλλάξεις του ιού. Τώρα όλα είναι και πάλι κλειστά. Σχολεία, καταστήματα και εστιατόρια. Μια ολόκληρη χώρα και πάλι στον «πάγο».

Οι συνέπειες της λιτότητας

Το σύστημα υγείας έχει ξεπεράσει τις δυνατότητές του. Στις μονάδες εντατικής δεν υπάρχει ούτε ένα κρεβάτι άδειο. Ορισμένες κλινικές έχουν στήσει τέντες, όπου οι γιατροί, αναλόγως της κατάστασης των ασθενών με Covid-19, δίνουν προτεραιότητα για νοσηλεία.

«Το πορτογαλικό δημόσιο σύστημα υγείας μοιάζει με το βρετανικό» λέει ο Ράινχαρντ Νάουμαν, επικεφαλής του Ιδρύματος Φρίντριχ Έμπερτ στη Λισαβόνα. «Λόγω της λιτότητας των τελευταίων χρόνων, που επέβαλε η τρόϊκα, η χώρα υποφέρει. Παρόλα αυτά τα έβγαλε καλά πέρα όλο αυτό το διάστημα. Ακόμη και σε καταστάσεις κρίσιμες έχω την εντύπωση ότι το υπουργείο έκανε καλή διαχείριση».

Αλλά είναι ένας καθημερινός αγώνας. Σχεδόν το 10% του ιατρικού προσωπικού έχει μολυνθεί με τον ιό. Η Γερμανία ανταποκρίθηκε στην έκκληση της πορτογαλικής κυβέρνησης και εδώ και λίγες ημέρες κλιμάκιο 26 γιατρών και νοσηλευτικό προσωπικό προσπαθούν να συνδράμουν. Μαζί τους έφεραν 150 κλίνες, 50 αναπνευστήρες και 150 συσκευές χορήγησης ορού.

Και οι εμβολιασμοί συνεχίζονται. Από την αρχή της εβδομάδας αυξήθηκε και ο αριθμός στην ομάδα άνω των 80, που κάνουν την πρώτη δόση.

Συνοχή και κούραση

Αλλά ο πορτογαλικός Τύπος κάνει λόγο για συμβολική αρχή, γιατί όπως παντού στην Ευρώπη έτσι και στην Πορτογαλία υπάρχει έλλειψη εμβολίων. Η κυβέρνηση έχει βάλει ως στόχο τον πλήρη εμβολιασμό 800.000 από τα 10 εκατ. κατοίκων μέχρι τέλος Μαρτίου και την πρώτη δόση σε 500.000. Το ιατρικό προσωπικό δίνει καθημερινή μάχη με αντίξοες συνθήκες. Γι' αυτό και η στήριξη των ανθρώπων δεν γνωρίζει όρια. Η αλληλεγγύη περισσεύει, όπως διαπιστώνει ο Ράινχαρντ Νάουμαν, μιλώντας στην Deutsche Welle. Αλλά υπάρχει και κούραση.

«Είναι ορατό ότι οι άνθρωποι συσπειρώνονται, διότι κατάλαβαν ότι παίζονται όλα για όλα» υποστηρίζει.

«Πριν από 10 μήνες τον περασμένο Μάρτιο και Απρίλιο, η συναίνεση μεταξύ όλων των υπευθύνων από την πολιτική και την κοινωνία ήταν μεγάλη. Νομίζω ότι ο λαός κατελήφθη από φόβο, που τον συμπαρέσυρε σε μια κοινή στάση. Αλλά το περασμένο φθινόπωρο ασκήθηκε μεγάλη κριτική. Νομίζω ότι οφείλεται στην κούραση. Ο κόσμος βαρέθηκε, πολλά μαγαζιά χρεοκόπησαν, η δυσαρέσκεια διογκώθηκε. Τώρα όμως σε αυτή τη δύσκολη φάση των φοβερών αριθμών η συνοχή έχει μεγαλώσει και πάλι».