Η τιμιότερη ταινία δράσης της δεκαετίας του '90 κλείνει 30 χρόνια

Η ταινία δράσης του Ολλανδού κινηματογραφιστή που έγινε σκηνοθέτης Jan de Bont δεν απέκτησε επιπλέον βάθος ή αλληγορικό νόημα όταν την ξαναείδαμε 30 χρόνια αργότερα. Ευτυχώς δηλαδή.

• Διαβάστε επίσης: Ο Ian McKellen θα υποδυθεί τον Gandalf στη νέα ταινία Lord of the Rings υπό έναν όρο

Η ταινία επωφελήθηκε από μια ζοφερή σύγκριση με το πού βρίσκεται το Χόλιγουντ αυτή την επισφαλή στιγμή. Ήταν ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι στα ταμεία με πανικό για τις «χαμηλές πτήσεις» πανάκριβωβ ταινιών μεγάλου προϋπολογισμού όπως το The Fall Guy και το Furiosa, ενώ η πλειονότητα που επιλέγει το streaming πρέπει να συμβιβαστεί με το βαρετό και κακοφτιαγμένο σινεμά, όπως το Atlas του Netflix.

Έχουμε ένα πρόβλημα με τους αστέρες του κινηματογράφου τόσο από ποσοτική όσο και από ποιοτική άποψη. Πολύ λίγοι A-listers κάτω των 50 εξακολουθούν να φτιάχνουν ταινίες διαχρονικές και εκείνοι που το κάνουν μερικές φορές, συχνά δυσκολεύονται να πείσουν (βλ.: Anyone But You).

Η δράση έχει πάει από το κακό στο χειρότερο, με μια νωχελική υπερβολική εξάρτηση από την αποξένωση του CGI. Οι παλιές καλές εκρήξεις που ήταν όντως εκρήξεις αποτελούν παρελθόν εδώ και πολλά χρόνια. Τώρα, το μόνο που ενδιαφέρει τα στούντιο είναι η ασφάλεια και το pοlitically correct στο σενάριο προκειμένου να μπορέσουν να πουλήσουν παραπάνω εισιτήρια. Έλα όμως που όλο αυτό έχει κουράσει το κοινό και έχει τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα.

Ο φόβος της βιομηχανίας για την αποτυχία αύξησε επίσης τον αριθμό των reboots και των remakes, κι έτσι όλα υπνοβατούν με αναθυμιάσεις από χρόνια πριν, ζόμπι που περιφέρονται στους κινηματογράφους όπου βρίσκονταν οι άνθρωποι.

Όλο αυτό κάνει το Speed, ένα αυστηρά σχεδιασμένο, με μέτριο προϋπολογισμό, πρωτότυπο θρίλερ δράσης με δύο αυθεντικές ερμηνείες σταρ του κινηματογράφου – μια καθιερωμένη, μια αναδυόμενη – και γεμάτο πραγματικά δύσκολα γυρισμένες σκηνές που καταλήγει να είναι μία απόλαυση για τα μάτια.

Το φιλμ έχει τρεις διαφορετικούς τρόπους μεταφοράς, το Speed ​​είναι ένας κινητήρας που δεν τελειώνει ποτέ από βενζίνη, ένα μεγάλο επίτευγμα σε σχεδόν δύο ώρες. Είναι τόσο συναρπαστικό τώρα όσο ήταν τότε, αν και, όπως συμβαίνει συχνά με πολλές επιτυχίες από το πουθενά, το Χόλιγουντ δεν κατάλαβε ποτέ το μάθημα του. Υπήρχαν και άλλα θρίλερ βασισμένα σε βόμβες τα επόμενα χρόνια – «Ξαφνικός θάνατος» με τον Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ, «Chill Factor» με τον Γκούντινγκ Τζούνιορ, «Αλυσιδωτή αντίδραση» με τον ίδιο τον Ριβς – αλλά κανένα δεν «εξερράγη» με τον ίδιο τρόπο όπως το Speed.

Ο σκηνοθέτης De Bont τελικά έκανε μια πραγματική ταινία καταστροφής με την επιτυχία του Twister. Το «Speed» διδάσκει τους θεατές και τους σκηνοθέτες τι σημαίνει μία άρτια φτιαγμένη ταινία δράσης.

Με πληροφορίες από: Speed at 30: the greatest action movie of the 1990s