«Το πέρασμα του χρόνου»: Ένα παιχνίδι της θάλασσας με τις πέτρες στη Νορβηγία

Για να απεικονίσει «το πέρασμα του χρόνου» το στούντιο αρχιτεκτονικής και ντιζάιν Snøhetta εγκατέστησε έναν διάδρομο από πέτρες στην ακτή της Νορβηγίας που καλύπτεται από τα νερά και αναδύεται από αυτά.

Με θέα το βουνό Torghatten στη Helgeland, η εγκατάσταση «Traelvikosen Scenic Route» ενθαρρύνει τους ταξιδιώτες να επιβραδύνουν και να παρατηρήσουν τη φύση. Αποτελείται από 55 πέτρες στο νερό για πέρασμα, τοποθετημένες σε σειρά στον αμμώδη βυθό ώστε η ορατότητά τους και η προσβασιμότητα σε αυτές, να εξαρτάται από την άμπωτη και την παλίρροια.

Σύμφωνα με την επικεφαλής στον τομέα αρχιτεκτονικής τοπίου στο στούντιο, την Thea Kvamme Hartmann, η «κύρια πηγή έμπνευσης του πρότζεκτ είναι ο χρόνος» και το πώς μπορείς να τον βιώσεις στη φύση.

«Στη φύση, η άμπωτη και η παλίρροια εκφράζουν τη βασική έννοια του χρόνου και τον αδιάλειπτα εναλλασσόμενο ρυθμό της ίδιας της φύσης. Στο συγκεκριμένο μέρος, μια άλλη απεικόνιση του χρόνου είναι οι στρογγυλές πέτρες που σχημάτισε η φύση στο διάβα του χρόνου και είναι τοποθετημένες στον αμμώδη βυθό. Τοποθετώντας τις τετράγωνες πέτρες σύμφωνα με τις στρογγυλές πέτρες, θέλαμε να πυροδοτήσουμε την επίγνωση και περιέργεια του επισκέπτη».

Οι 55 πέτρες στο νερό για πέρασμα που χρησιμοποιήθηκαν για την εγκατάσταση είναι ο ακριβής αριθμός που χρειάζεται για να συνδεθεί η ακτή με μια μικρή νησίδα και επιτρέπουν στους επισκέπτες να πηδήσουν σε στέρεο έδαφος και στα δύο άκρα του περάσματος. Οι πέτρες είναι από γρανίτη και σχεδιάστηκαν με πλάτος 500 χιλιοστά η κάθε μία, με αποτέλεσμα ο διάδρομος να είναι όσο το δυνατόν στενός αλλά να επιτρέπει σε δύο επισκέπτες να προσπερνούν ο ένας τον άλλον. Επιπλέον, τα μεταξύ τους διαστήματα δίνουν τη δυνατότητα στους επισκέπτες να κοιτούν κάτω στο νερό ενώ βαδίζουν με ασφάλεια.

Στο Snøhetta ελπίζουν ότι η «Traelvikosen Scenic Route» θα «πυροδοτήσει καινούργιες σκέψεις για την ίδια τη φύση και το πώς τη φροντίζουμε για το μέλλον». «Αν θέλουμε πράγματι να φροντίζουμε περισσότερο τη φύση μας χρειαζόμαστε επίσης περισσότερον κόσμο να δει και να μάθει περισσότερα γι' αυτή» υπογράμμισε η Kvamme Hartmann.