H παράξενη ιστορία πίσω από το πιο γνωστό τραγούδι του Jimi Hendrix

Το «Hey Joe» είναι ένα αινιγματικό κομμάτι της μουσικής ιστορίας, ένα τραγούδι που έχει διασχίσει χρόνο και είδη για να γίνει ένα ροκ πρότυπο. Η ιστορία της προέλευσής του παραμένει μυστηριώδης, προσθέτοντας στη γοητεία και την ίντριγκα του. Αυτό το αμερικάνικο τραγούδι, που φέρεται να γεννήθηκε στη ταραχώδη δεκαετία του 1960, έχει υποστεί αμέτρητες διασκευές, βρίσκοντας το «σπίτι» του σε διαφορετικά μουσικά στυλ μέσα από τα χέρια πολλών καλλιτεχνών.

Στον πυρήνα του, το «Hey Joe» υπάρχει μια συναρπαστική ιστορία: οι στίχοι περιστρέφονται γύρω από έναν άνδρα που δραπετεύει από τις συνέπειες των πράξεων του, χαράσσοντας έναν δρόμο προς το Μεξικό αφού διαπράξει μια βαριά πράξη, πυροβολώντας την άπιστη γυναίκα του. Είναι μια αφήγηση πάθους, προδοσίας και απελπισμένης φυγής από τη δικαιοσύνη.

Η επίσημη είσοδος του τραγουδιού στο μουσικό παιχνίδι έγινε όταν καταχωρήθηκε επίσημα για πνευματικά δικαιώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1962 από τον Billy Roberts. Ωστόσο, ο Jimi Hendrix έκανε την πιο διάσημη έκδοση του για το ντεμπούτο του άλμπουμ, Are You Experienced?, που συνέβαλε στην κληρονομιά του ως σύμβολο εξέγερσης, αγάπης και επανάστασης.

Αν και ο Roberts διεκδίκησε τα πνευματικά δικαιώματα, το κομμάτι εξακολουθεί να προκαλεί διάφορους ισχυρισμούς και διαφωνίες σχετικά με την προέλευσή του. Αυτό το ροκ πρότυπο έχει αποδοθεί σε τραγουδοποιούς, συμπεριλαμβανομένων των Roberts και Dino Valenti, ενώ ορισμένες εκδοχές το χαρακτηρίζουν ως παραδοσιακό λαϊκό τραγούδι. Παρά τις προσπάθειες του Roberts, πολλοί ισχυρίζονται ότι η προέλευσή του είναι πιο περίπλοκη, συμπεριλαμβανομένου του Σκοτσέζου λαϊκού τραγουδιστή Len Partridge ο οποίος ισχυρίστηκε ότι συνεργάστηκε με τον Roberts στο τραγούδι όταν και οι δύο εμφανίστηκαν σε κλαμπ του Εδιμβούργου το 1956.

Επιπλέον, η έμπνευση του Roberts για το «Hey Joe» φαίνεται να αντλήθηκε από διάφορες πηγές, μία από τις οποίες περιλαμβάνει το τραγούδι «Baby, Please Don't Go to Town», που έγραψε η κοπέλα του, Niela Horn, η οποία χρησιμοποιούσε παρόμοια συγχορδία. Επιπλέον, υπάρχει η κάντρι επιτυχία του Carl Smith του 1953, «Hey Joe!» σε γραμμένο από τον Boudleaux Bryant. Η παραδοσιακή μπαλάντα των αρχών του 20ου αιώνα «Little Sadie», η οποία αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα που δραπέτευσε αφού πυροβόλησε τη γυναίκα του, πιθανότατα συνέβαλε επίσης στην αφήγηση του τραγουδιού.

Τελικά, χάρη σε διάφορους λόγους, ο Roberts γράφοντας το τραγούδι με έναν συνεργάτη φαίνεται να είναι η πιο πιθανή προέλευση, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι ερμήνευσε το τραγούδι πολλές φορές κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και του 1960 χωρίς προστασία πνευματικών δικαιωμάτων. Ωστόσο, οι μεταγενέστερες εκδόσεις το έριξαν ξανά στο προσκήνιο, συμπεριλαμβανομένης της περίφημης εκδοχής του Hendrix μαζί με μια άλλη που ερμηνεύτηκε από τους The Byrds με τίτλο «Hey Joe (Where You Gonna Go)» για το άλμπουμ τους του 1966 Fifth Dimension.

Η ερμηνεία του Hendrix απέσπασε την αποδοχή των κριτικών για τη μοναδική ροκ ανατροπή που της πρόσθεσε, καθιστώντας την ακόμα πιο σημαντική καθώς χρησίμευσε ως η κατακλείδα στο Φεστιβάλ Γούντστοκ το 1969. Συγκεκριμένα, σηματοδότησε το τελικό τραγούδι ολόκληρης της εκδήλωσης και παίχτηκε ως απάντηση σε ένα ενθουσιώδες αίτημα encore από τους υπόλοιπους 80.000 παρευρισκόμενους.

Ανεξάρτητα από την αινιγματική προέλευσή του, το «Hey Joe» υπέστη μια αξιοσημείωτη μεταμόρφωση από την αρχική του απόδοση για να εξελιχθεί στο εμβληματικό αριστούργημα που τώρα αναγνωρίζουμε. Το τραγούδι αιχμαλώτισε τα δημιουργικά πνεύματα των καλλιτεχνών που εκτείνονται σε διάφορα είδη, εδραιώνοντας την ιδιότητα του ως κομβικού συμβόλου στην μουσική ιστορία.