Το «Φακντ Απ» είναι η θεατρική παράσταση που πρέπει να δει όλη η γενιά Z κι όχι μόνο

Το θέατρο από τα αρχαία χρόνια αντικατοπτρίζει την κοινωνία στην οποία ζούμε, οι άνθρωποι από πάντα πήγαιναν στα θέατρα για να καταλαβουν τους εαυτούς τους αλλά όμως και να δουν ένα είδωλο της ύπαρξης τους πάνω στη σκηνή, να ψυχοθεραπευτούν κατά ένα τρόπο.

Το θέατρο δρούσε από πάντα σαν ένας ψυχοαναλυτικός καθρέπτης των ανθρώπων και των εθίμων της εκάστοτε περιόδου. Κάπως έτσι η νέα παράσταση του Τάσου Ιορδανίδη και της Θάλειας Ματίκα μας δείχνει τι περνάνε σήμερα οι νέοι, αυτό που λέμε Gen Z.

Μετά το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» ο Τάσος Ιορδανίδης συστήνει στο θέατρο Άλφα-Ληναίος-Φωτίου, το έργο «Φακντ-απ». Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει η Θάλεια Ματίκα, σε μία απόπειρα εύρεσης ενός κοινού τόπου με τους σημερινούς εφήβους όλων των ηλικιών. Στη σκηνή, δύο νέοι ταλαντούχοι ηθοποιοί: Αφροδίτη Λιάντου και Διονύσης Παπανδρέου. Ένα συγκλονιστικό ντουέτο, κι αυτό το λέμε με βεβαιότητα μιας και το CNN Greece βρέθηκε στις πρόβες της παράστασης και αυτό που είδε το προτείνει σε όλους.

Κατάλληλο για 12 ετών και πάνω…

Σκηνικός χώρος: μια κλινική αντιμετώπισης ψυχικών νοσημάτων κάπου στο δυτικό κόσμο.

Ρόλοι: δύο εκπρόσωποι της γενιάς Ζ, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι.

Εκείνος είχε όνειρο να γίνει σκηνοθέτης. Εκείνη τραγουδίστρια.

Τελικά, η ζωή τα έφερε έτσι και είναι «φακντ απ».

Από την άλλη «η ζωή είναι ωραία», όπως έχει πει κι ο Ρομπέρτο Μπενίνι.

Δύο νέοι που προσπαθούν να ακουστούν σε έναν κόσμο που δεν τους ακούει. Στην προσπάθεια τους θα φτιάξουν μία δική τους πραγματικότητα. Για το τώρα και για το μετά. Για να γιατρέψουν αυτά που τους πονάνε. Ψάχνουν έναν κοινό κώδικα.

Εκείνος πιο αποφασισμένος. Εκείνη, επιφυλακτική. Ή μήπως συμβαίνει το αντίστροφο; Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα και οι κραυγές τους παλεύουν να δημιουργήσουν το νόημα της νέας ζωής που προσπαθούν να φτιάξουν. Σε έναν κόσμο που τρέχει γρήγορα. Που κρίνει εύκολα. Που βάζει ταμπέλες με ελαφριά καρδιά. Που ζει μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν θέλουν αυτό. Εκείνος φωνάζει μέχρι την τελευταία στιγμή… Γιατί θέλει να την πείσει. Γιατί θέλει να πείσει τον εαυτό του. Σε σινεμά, σε θέατρα, σε εστιατόρια, στα αστέρια. Και εκείνη αρχίζει να γελάει… Και γεννιέται η ελπίδα πως μαζί, ο «Κεφάλας» και το «Βλήμα», μπορούν να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση.

Μιλήσαμε από κοντά με τον συγγραφέα του έργου, Τάσο Ιορδανίδη, όπως επίσης και με τους δύο πρωταγωνιστές του «Φακντ Απ», Αφροδίτη Λιάντου και Διονύση Παπανδρέου, είχαμε μαζί τους μία περιεκτική κουβέντα για το τι αντιπροσωπεύει η νέα αυτή προσπάθεια τους πάνω στο σανίδι, τους συμβολισμούς πίσω από κάθε τους ανάσα και κίνηση και την σημασία πίσω από κάθε λέξη που έγραψε ο Τάσος Ιορδανίδης γι’ αυτούς. Την σκηνοθεσία υπογράφει φυσικά η Θάλεια Ματίκα κάνοντας εξαιρετική δουλειά.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη με τους Τάσο Ιορδανίδη, Αφροδίτη Λιάντου και Διονύση Παπανδρέου:

Μιλήστε μας λίγο για το «Φακντ Απ», τι είναι αυτή η παράσταση, τι θα δούμε;

Τάσος Ιορδανίδης: Το «Φακντ Απ» είναι μία ανάγκη που μου γεννήθηκε μετά από την γνωριμία μου με κάποια παιδιά τα οποία πίστευα πως ήμουν πιο κοντά αλλά τελικά συνειδητοποίησα πως ήμουν αρκετά μακριά σε επίπεδο ψυχοσύνθεσης. Αυτή η ευκαιρία μου δόθηκε μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Η Γη της Ελιάς». Τα παιδιά στα οποία αναφέρομαι δεν είναι ότι έχουν άμεση σχέση με τους χαρακτήρες του έργου, απλώς αντιλήφθηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου το χάσμα των γενεών από την πλευρά του μεγαλύτερου. Δεν μπορούσα να τους αποκωδικοποιήσω πολλές φορές κι ένιωθα παράταιρος, κάτι που δεν το είχα νιώσει ποτέ πριν στη ζωή μου. Ανακάλυψα όμως τον τρόπο να «τα βρω» με αυτά τα παιδιά, αυτό που καταλάβαινα ήταν ότι έχουν την ανάγκη της απόλυτης επικοινωνίας, με άλλο τρόπο όμως από την δική μου γενιά. Έχουν μάθει να επικοινωνούν διαφορετικά, να φλερτάρουν διαφορετικά, αλλά σίγουρα κάτι το οποίο απεχθάνονται είναι η μοναξιά. Ψάχνονται σε πολλά επίπεδα και πολλές φορές φτάνουν σε επικίνδυνα σημεία. Αυτό που θέλουν όμως να αποτάξουν είναι η μοναξιά, η οποία επιβάλλεται πολύ αυτή την εποχή με την τόση πληροφορία που κυκλοφορεί.

Απ’ ότι μάθαμε είναι από τις πρώτες φορές που πρωταγωνιστείτε σε κάποιο θεατρικό έργο. Είστε δηλαδή καινούριοι στο σανίδι. Πως σας φάνηκε το όλο πράγμα με τις πρόβες, ήταν έντονη εμπειρία; Πως το βιώσατε;

Αφροδίτη Λιάντου: Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ επειδή γενικά είμαι ντροπαλή και συνεσταλμένη, το θέατρο είναι ένας τρόπος να βγαίνω έξω από τα νερά μου και να εκτίθεμαι και λίγο παραπάνω. Με βοηθάει σαν άνθρωπο. Είναι κάτι πολύ δημιουργικό. Το «Φακντ Απ» είναι ένα έργο για το οποίο χαίρομαι που έρχομαι στην πρόβα και χαίρομαι που είμαι με τους συγκεκριμένους ανθρώπους.

Πιστεύεις πως αυτό που συμβαίνει στο έργο, είναι σχετικό με αυτό που συμβαίνει στην πραγματική ζωή;

Αφροδίτη Λιάντου: Ναι το πιστεύω εκατό τις εκατό αυτό. Δείχνει πάρα πολλά πράγματα τα οποία συμβαίνουν σήμερα εκεί έξω, παρουσιάζει κάποια ταμπού, δείχνει το κομμάτι του ότι όλοι οι άνθρωποι θέλουμε να έχουμε κάποιον δίπλα μας και να του δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό κι αυτό υπήρχε φυσικά σε όλες τις γενιές. Πιστεύω πως το «Φακντ Απ» θίγει πολλά θέματα με τα οποία κάποιος μπορεί να ταυτιστεί. Δεν είναι ότι επικεντρώνεται μόνο στα ψυχικά νοσήματα, επικεντρώνεται σε πολλά πράγματα.

Έχεις την αίσθηση πως οι φίλοι σου θα ερχόντουσαν να δουν την παράσταση;

Διονύσης Παπανδρέου: Σίγουρα. Για εμένα θίγει την τεράστια ανάγκη που υπάρχει για επαφή στις μέρες μας η οποία έχει χαθεί λόγω των social media, λόγω της απόστασης, λόγω της απομόνωσης από τον Covid και μετά, μπορείς να το πεις όπως θέλεις. Στην παράσταση υπάρχει αυτή η ανάγκη, του να επικοινωνήσουν δύο άνθρωποι οι οποίοι έχουν κοινό όραμα για το μέλλον, κοινούς στόχους, να βρουν έναν δίαυλο επικοινωνίας.

Τι ήθελες να αποφύγεις όταν το έγραφες το έργο;

Τάσος Ιορδανίδης: Δεν ήθελα να έχει ηθογραφικά στοιχεία. Δεν ήθελα φράσεις κλισέ της νέας γενιάς, όπως «φλεξάρω» και άλλα τέτοια. Ακόμη και οι ίδιοι οι νέοι όταν χρησιμοποιούν αυτές τις φράσεις, τις τρολάρουν, τις λένε κοροϊδευτικά. Το πράγμα είναι άλλου. Αυτό που ήθελα να αναδειχθεί ήταν ο ψυχισμός της γενιάς Ζ που λέμε. Οι νέοι δηλαδή που έχουν γεννηθεί από το 2000 και μετά. Μιλάμε για μία εντελώς διαφορετική γενιά, μία γενιά που έχει μάθει αλλιώς τα πράγματα, έχει συνηθίσει μεγάλο μέρος της καθημερινότητας της να το περνάει μπροστά από μία οθόνη και δεν το λέω με κακό τρόπο, δεν τους κατακρίνω. Απλώς εμείς δεν το γνωρίζαμε αυτό και δεν μπορούσαμε να κάνουμε την αποκωδικοποίηση των πραγμάτων αυτής της γενιάς. Έχουν μία καινούρια αντίληψη σίγουρα, αλλά η κεντρομόλος δύναμη τους σαν γενιά είναι πως όλοι θέλουν να βρουν συνοδοιπόρο. Κανένας δεν θέλει να είναι μόνος του. Ο κεντρικός πυρήνας του «Φακντ Απ» είναι η ανάγκη για να αποτάξουμε την μοναξιά. Πάνω στη σκηνή βλέπουμε μία μάχη εγωισμών.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα για εσάς πάνω στη σκηνή; Στις πρόβες τι ήταν αυτό που σας δυσκόλεψε;

Τάσος Ιορδανίδης: Η Θάλεια Ματίκα! (γέλια).

Διονύσης Παπανδρέου: Το να μπορείς να έρθεις σε υψηλές εντάσεις. Το να μπορείς να το προσεγγίζεις κατά το 100% των δυνατοτήτων σου πάνω στη σκηνή. Έρχομαι για πρώτη φορά αντιμέτωπος με αυτές τις δοκιμασίες, νομίζω πως αυτό ήταν το πιο δύσκολο για μένα. Ακόμη κι όταν πρέπει να κάνεις μία παύση για μία διόρθωση από την Θάλεια, ήταν δύσκολο να βρεις και πάλι το συναίσθημα που είχες πριν. Συναισθηματικά ήταν αρκετά απαιτητικό σαν έργο. Το ότι προβάρεις πραγματικές συνθήκες.

Αφροδίτη Λιάντου: Νομίζω πως είναι ένα κείμενο που στην αρχή το διαβάζεις και λες οκ, εντάξει, είναι πολύ ωραίο, αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις τις δυσκολίες που κρύβει μέσα του. Μετά όταν αρχίζεις και χτίζεις το ρόλο κι αρχίζεις και καταλαβαίνεις πραγματικά το έργο, δυσκολεύτηκα γιατί είχε μέσα του πολλές αλήθειες που με ακουμπούσαν. Δεν ήταν εύκολο για μένα να βγάλω αυτές τις αλήθειες από μέσα μου. Νιώθεις άβολα σε στιγμές. Κι αυτό είναι το καλό με αυτό το έργο. Σε φέρνει αντιμέτωπο με την αλήθεια.

Ο Έλληνας έφηβος είναι βίαιος; Ακούμε κάθε μέρα πολλά περιστατικά με βία…

Διονύσης Παπανδρέου: Θεωρώ πως είναι μία κουλτούρα που προωθείται κάπως τα τελευταία χρόνια η οποία λέει πως όσο πιο «κακός» ή «εγκληματίας» είσαι, τόσο πιο αρεστός γίνεσαι στους γύρω σου. Αυτό ξεκινάει ακόμη κι από το τραπ, από τάσεις στα social media. Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα της ανασφάλειας που επικρατεί γύρω μας και τους γρήγορους ρυθμούς. Δεν υπάρχει χρόνος για σκέψη και προβληματισμό, οι γονείς όλη μέρα εργάζονται, δεν υπάρχει υπομονή. Αλλά δεν φταίνε φυσικά μόνο οι γονείς, είναι περίπλοκο.

Τάσος Ιορδανίδης: Ανέκαθεν υπήρχε βία. Απλά είχε μία διαφορετική υφή. Κατά περιόδους αυτό αλλάζει. Και το ’70 υπήρξε βία, πάντα υπάρχει βία. Η βία σήμερα απλά είναι διαφορετική. Επίσης υπάρχουν πολλές μορφές βίας. Η βία είναι πάντα εκεί δυστυχώς. Το έργο μιλάει γι’ αυτό.

Καθώς έβλεπα την πρόβα σας, ένιωσα την βία στις κινήσεις και τα λόγια των παιδιών. Ότι την έχουν υποστεί κι αυτό φαίνεται πάνω στη σκηνή. Αυτό είναι μία επιτυχία του έργου πιστεύω...

Τάσος Ιορδανίδης: Αυτό το «υπόγειο αίσθημα» που λες, αυτή η βία που φαίνεται πως έχουν υποστεί, είναι το δεύτερο πράγμα που ήθελα να πω με το «Φακντ Απ», η ανάγκη μου αυτή να μετατοπίζομαι ψυχικά και συναισθηματικά. Να βρω «συνενόχους» κάτω στο κοινό. Να τους μετατοπίζει κι αυτούς τελικά σε επίπεδο ψυχικό.

Πληφοροφίες για την παράσταση «ΦΑΚΝΤ ΑΠ»

Πού: Θέατρο Άλφα – Ληναίος – Φωτίου, 28ης Οκτωβρίου 37, Αθήνα 104 32, τηλ. 210 5201828

Πότε: από 9 Δεκεμβρίου 2023 και κάθε Σάββατο στις 18.30 και Κυριακή στις 21.30

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Κατάλληλο για 12 ετών και άνω.

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 10 ευρώ (μειωμένο)

Προσφορά προπώλησης έως 15 Νοεμβρίου 2023: 9 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/theater/faknt-ap
Και στα ταμεία του θεάτρου.