Ο Μισέλ Ουελμπέκ επιστρέφει κουρασμένος στη μικρή φόρμα

Ο Γάλλος διάσημος μυθιστοριογράφος κατά καιρούς μας εκπλήσσει με διάφορες «σφήνες», βιβλία που κυκλοφορεί δηλαδή ενδιάμεσα από τα μεγάλα του μυθιστορήματα.

Έτσι έγινε πρόσφατα με το φρέσκο από την Εστία, «Κάποιοι μήνες από τη ζωή μου».

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι κάπως διφορούμενο, μιας και προσωπικά λίγο κάποια από τα κείμενα τα βρήκα κάπως κουραστικά και λίγο το θέμα τους εξαντλημένο.

Το κείμενο με τη διαμάχη του με τους Μουσουλμάνους λίγο το βαρέθηκα μιας και το ζήτημα είναι λίγο παλιό και σίγουρα δεν νομίζω να ενδιαφέρει και τόσο κόσμο τελικά αν ο Ουελμπέκ είπε κάτι, πριν από πολλά χρόνια, μέσα στην Υποταγή για το ζήτημα, που πλέον ούτε καν ζήτημα δεν είναι.

Ο Ουελμπέκ είναι καλά μαθημένος με το παιχνίδι της δημοσιότητας και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως δεν ξέρει να το παίζει καλά.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο υποστηρίζει ο ίδιος πως έχει κάπως κουραστεί με τη διασημότητα.

Επίσης ξέρουμε πολύ καλά πως ο Ουελμπέκ δεν τα πάει καλά με τους δημοσιογράφους και τις φεμινίστριες, πέρα από το Ισλάμ. Όλα θέματα κάπως εξαντλημένα και πάλι που μάλλον σε κάνουν να χασμουριέσαι.

Παρόλα αυτά, συγγραφικά παραμένει τρομερά ενεργός, ότι και να λέμε εμείς, μιας και βγάζει το ένα «τούβλο» μετά το άλλο, άσχετα αν ποτέ δεν καταφέρνουμε να το διαβάσουμε ολόκληρο.

Τώρα με το «Κάποιοι μήνες από τη ζωή μου», υπάρχουν σημεία που είναι χαριτωμένο, όπως εκείνο με την πορνογραφική ταινία, και κάποια άλλα σημεία που απλά θέλεις να διαβάσεις κάτι άλλο.

Μοιάζει με κάθε μικρό του βιβλίο ο Ουελμπέκ να κάνει «διατάσεις» και ζέσταμα για το επόμενο μεγάλο του. Καλό εκείνο με το Σόπενχάουερ, όπως επίσης κι αυτό με τον Λάβκραφτ, τώρα όμως μάλλον κάτι δεν πήγε καλά με το «Κάποιοι μήνες από τη ζωή μου». Εμείς παραμένουμε πιστοί των μυθιστορημάτων του κι αυτό με κάποιες εξαιρέσεις.