20o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ: για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας με την Ανιές Βαρντά

Η Βαρντά που άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε σινεμά είναι προικισμένη με την σπάνια φλόγα του δημιουργού που δεν εφησυχάζει ποτέ.

Η ελληνικής καταγωγής καλλιτέχνιδα, στην όγδοη δεκαετία της ζωής της, δεν παύει να προκαλεί τη ματιά και το νου μας, να εμπνέει κοινό και δημιουργούς και να ταράζει τα κινηματογραφικά νερά με το δικό της μοναδικό τρόπο: ανατρεπτικά, ποιητικά και απόλυτα αυθεντικά.

Από το Πρόσωπα & Ιστορίες / Faces Places όπου συμπρωταγωνιστεί με τον διεθνώς αναγνωρισμένο γάλλο φωτογράφο και εικαστικό JR στις υπόλοιπες ταινίες που την καθιέρωσαν ως μητέρα της γαλλικής νουβέλ βαγκ η Βαρντά είναι μια πρωτοπορος άνοιξε το δρόμο για το αντισυμβατικό ρεύμα της μεγάλης οθόνης και έγινε η πρώτη γυναίκα εκπρόσωπός του, πλάι σε εμβληματικούς σκηνοθέτες όπως ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ, ο Φρανσουά Τριφό, αλλά και ο σύζυγός της Ζακ Ντεμί (1931-1990), με τον οποίον μοιράστηκαν σχεδόν μια ολόκληρη ζωή.

Η ακτιβίστρια που πάλεψε με άλλες 343 Γαλλίδες για την αποποινικοποίηση των αμβλώσεων τη δεκαετία του '70 θέλει τις γυναίκες να είναι μπροστά.

PHOTO 1 / 12

Πάντοτε πιστή σε ένα σινεμά προσωπικό, ανίκητο από το χρόνο, η Βαρντά μας χαρίζει ένα πλούσιο έργο, που το διαπερνούν τα κοινωνικά, πολιτικά και φεμινιστικά μανιφέστα τροφοδοτώντας έναν καλλιτεχνικό διάλογο που ακόμη συνεχίζεται.

Καιρός να την γιορτάσουμε.

Οι δέκα ιστορίες της Βαρντά στο 20ο Φεστιβάλ

Πρόσωπα

Ένα ντοκιμαντέρ απρόβλεπτο όσο και οι δημιουργοί του. Η Βαρντά και ο JR σε ένα feelgood οδοιπορικό, διασχίζουν τη γαλλική ύπαιθρο, μοιράζονται μια απροσδόκητη φιλία και αποθεώνουν τους απλούς ανθρώπους που συναντούν καθ’ οδόν, μετατρέποντας τα φωτογραφικά τους πορτρέτα σε τεράστιες τοιχογραφίες.

The Beaches of Agnes (2008)

Η Βαρντά αποκαλύπτει την Βαρντά. Η σκηνοθέτιδα βουτά στη μνήμη της με φόντο διάφορες ακρογιαλιές που σημάδεψαν τη ζωή αλλά και τις ταινίες της, προσκαλώντας μας σε ένα αυτοβιογραφικό ταξίδι με ανεξίτηλα συναισθήματα και εικόνες.

The Gleaners and Ι (2000)

Άνθρωποι που αναζητούν κρυμμένους «θησαυρούς» σε αγρούς, σκουπίδια και αγορές της Γαλλίας. Αυτοί είναι οι ήρωες της Βαρντά, με τους οποίους νιώθει ότι και η ίδια ταυτίζεται. Ο λόγος; Στο σινεμά κυνηγάς και ανακαλύπτεις όσα οι άλλοι συχνά αγνοούν.

The World of Jacques Demy (1995)

"Βασίστηκα σε φίλους, το περιβάλλον του, τους ηθοποιούς που δούλεψαν μαζί του, αλλά και ανθρώπους που δεν τον συνάντησαν ποτέ αλλά συγκινήθηκαν από τον κόσμο του" λέει η Βαρντά για αυτή την εκ βαθέων αφιέρωση στο σύζυγό της, Ζακ Ντεμί.

The So-called Caryatids (1984)

Οι λεγόμενες Καρυάτιδες του Παρισιού, αγάλματα (ημι)γυμνων γυναικείων φιγούρων κοσμούν την πόλη. Η Βαρντά τις παρατηρεί με θαυμασμό και λυρισμό, συνοδεία ποιημάτων του Μποντλέρ.

Mural Murals (1980)

Το Λος Άντζελες, όπου έζησε για χρόνια η Βαρντά, έτσι όπως αποτυπώνεται στους εντυπωσιακούς, ζωγραφισμένους τοίχους του. Μια πολύχρωμη γιορτή της τέχνης του δρόμου και της πολυμορφίας της πόλης.

Daguerréotypes (1976)

Η Βαρντά φιλοτεχνεί το άλμπουμ της γειτονιάς της, της παριζιάνικης οδού Daguerre, μέσα από τα πορτρέτα των καταστηματαρχών της. Ένα αφοπλιστικά ζεστό μωσαϊκό ανθρώπων και ιστοριών που εκπλήσσει.

Black Panthers (1968)

Ένα περιστατικό που καθήλωσε την Αμερική, οι διαδηλώσεις για την απελευθέρωση του Χιούι Νιούτον, ιδρυτικού μέλους των Μαύρων Πανθήρων, φιλτράρονται μέσα από το πάντα θαρραλέο πολιτικό βλέμμα της Βαρντά.

Uncle Yanko (1967)

Η Βαρντά ανακαλύπτει στο Σαν Φρανσίσκο τον ελληνικής καταγωγής θείο της Jean Varda –ή αλλιώς Yanko-, που ζει ως μποέμ ζωγράφος. Το πορτρέτο του είναι μια προσωπική ταινία-αναφορά στις ρίζες της ίδιας της δημιουργού.

Salut les Cubains (1963)

Στοπ-καρέ στην Κούβα τέσσερα χρόνια μετά τον ερχομό του Κάστρο. Η Βαρντά συνθέτει ένα απολαυστικό φωτογραφικό κολάζ με περισσότερα από 1.500 ασπρόμαυρα στιγμιότυπα της χώρας.