Αλβανία-Σερβία για τα προκριματικά του Euro 2016 σε ματς-φωτια

Η Uefa δεν μοιάζει να έγινε σοφότερη, αυτές τις σχεδόν 365 ημέρες, που κύλησαν. Θυμίζω, την ποινή χάδι, που ουσιαστικά αποτελούσε «κίνηση στρατηγικού ελιγμού», από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας. Διόλου δεν κατάλαβαν, ότι εκείνα τα γεγονότα, τα επεισόδια στο Ρουμανία-Αλβανία, η σβάστικα στο χορτάρι στο Κροατία-Ιταλία, και η δολοφονία του Σέρβου οπαδού του Ερυθρού Αστέρα, στην Πόλη, ήταν παραπάνω από «γεγονότα χουλιγκανισμού». Έχοντας παντελή άγνοια του εθνικιστικού παραληρήματος στα Βαλκάνια, οι ψυχροί τεχνοκράτες «Ελβετοί και λοιποί Φράγκοι», που δεν γνώρισαν ποτέ εμφύλιο ή πόλεμο «γειτόνων», δεν είναι σε θέση να αναλύσουν πλήρως τα γεγονότα.

Το να εξετάσει κανείς, ποιος έχει δίκιο ή άδικο, κρίνεται από την οπτική γωνιά, που βρίσκεται. Ο καθένας διεκδικεί το δίκιο για την δική του πλευρά, και τελικά η Ιστορία είναι αυτή, που κρίνει σε βάθος χρόνου. Είναι σίγουρο πάντως πως το μίσος αιώνων, που υπάρχει ανάμεσα σε Σέρβους και Αλβανούς, σε Ρουμάνους και Ούγγρους, σε Τούρκους και Χριστιανούς της Βαλκανικής, ακόμη και τα ναζιστικά κατάλοιπα στην Κροατική κοινωνία, δυστυχώς εκδηλώνονται στο γήπεδο.

Όταν το ποδόσφαιρο "στέλνει μήνυμα"

Μην ξεχνάτε, ότι το 1990, σοβαρότατα επεισόδια είχαν γίνει σε έναν αγώνα Ντιναμό Ζάγκρεμπ-Ερυθρός Αστέρας, για το Γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα. 60 τραυματίες, μαχαιρώματα, χρήση δακρυγόνων και τρομακτικά σκληρές σκηνές. Και τότε τα ίδια έλεγαν κάποιοι. Δεν είχαν την οξυδέρκεια να συνδέσουν τα γεγονότα με τις εκλογές, που μόλις είχαν γίνει στην Κροατία, δίνοντας πλειοψηφία σε αποσχιστικά κόμματα. Την συνέχεια δυστυχώς την ξέρουμε όλοι: εμφύλιος και διαμελισμός, και εκείνα τα γεγονότα ήταν η αρχή.
Τα Βαλκάνια, από κάθε άποψη, είναι ένα καζάνι που βράζει. Η οικονομία όλων των χωρών σε κρίση. Οι εθνικιστικές διαφορές γίνονται περισσότερο έντονες, από κάθε άλλη φορά, τουλάχιστον μετά το 2000. Η πολιτική κρίση σε όλες τις χώρες επηρεάζει τη καθημερινότητα των πολιτών, αλλά και το μέλλον των πολιτικών: Αλβανοί οραματίζονται τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας (που περιλαμβάνει και περιοχές της ελληνικής επικράτειας), στην Σερβία υπάρχουν ακόμη σωβινιστές, που δεν έχουν «συγχωρέσει» τη διάλυση της μεγάλης Γιουγκοσλαβίας, ο Ισλαμισμός επελαύνει στην Τουρκία, τρομερές πιέσεις ασκούνται σε Βουλγαρία και Ρουμανία που οι οικονομίες τους βρέθηκαν εντελώς, για τον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό τους.

Και στην μέση συνήθως βρίσκονται «κακομαθημένα παιδιά», που με χρυσά συμβόλαια, σε σχέση με τους απλούς συμπατριώτες τους, παρασύρονται σε αυτό το παιχνίδι. Οι περισσότεροι Σέρβοι διεθνείς, ήταν παιδιά στη δεκαετία του ’90, στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τον εμφύλιο με Κροατία και Βοσνία. Επιπλέον, Αλβανοί και Σέρβοι, μεγάλωσαν κι έμαθαν να μισούν ο ένας τον άλλο. Το Κόσοβο, ανήκει στον έναν ή στον άλλον, ανάλογα με τα βιβλία, που διάβασαν. Δεν είναι παράλογο, που η σημερινή ποδοσφαιρική γενιά των δύο χωρών κουβαλά και θα κουβαλά για χρόνια, αυτό το βάρος. Και ίσως νιώθουν, ότι πρέπει να δείξουν στους μη προνομιούχους συμπατριώτες τους, ότι είναι «υπερ-πατριώτες». Μια σπίθα είναι αρκετή, μια «σημαία», ένα σύνθημα, μια βρισιά, πάνω στην ένταση της στιγμής.

Οι Αλβανοί έχουν τεθεί σε συνθήκες πολεμικής επιφυλακής. Βρήκαν αίφνης (...) και συνέλαβαν τον προβοκάτορα των επεισοδίων, με την σημαία, στο Βελιγράδι. Να κατευθύνεται μάλιστα στο Ελμπασάν, έχοντας στην κατοχή του όπλο και 30 εισιτήρια. Σέρβοι φίλαθλοι (πλην 60 φοιτητών) δεν θα υπάρχουν, ενώ υπάρχει «απαγόρευση κυκλοφορίας» (!) , στο ξενοδοχείο, που έχει καταλύσει η αποστολή. Ο πρωθυπουργός Ράμα, μιλά για ιστορική πρόκληση, ο ομόλογός του Βούτσιτς δηλώνει έτοιμος να παρευρεθεί, αν ήξερε τους υπόλοιπους επίσημους προσκεκλημένους. Αυτή την φορά, η Uefa δεν θα μπορεί τουλάχιστον, να επικαλεστεί άγνοια, αν ξεσπάσει το «κακό». Θα έχει και εκείνη μερίδιο ευθύνης...