Τσακαλώτος στο CNN Greece: Πιστεύω με όλη μου την καρδιά στη συλλογική λήψη αποφάσεων

Σε αυτό το πλαίσιο, σημειώνει πως απαιτείται σεβασμός παντού: στα όργανα, στην άλλη άποψη, στις συνθέσεις που προκύπτουν.

«Η δημοκρατία, και δη η εσωκομματική δημοκρατία, δεν είναι α λα καρτ, μόνο για μυημένους, αλλά αφορά τους πάντες χωρίς δύο μέτρα και δύο σταθμά».

Την ίδια ώρα, ο υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ υπενθυμίζει τη φράση του Αλέξη Τσίπρα πως οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο, αλλά όχι από το Κέντρο και γι’ αυτό επισημαίνει ο κ. Τσακαλώτος πως «χρειάζεται να έχουμε πίστη στις αξίες μας, στις αριστερές μας αξίες».

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη Τσακαλώτου:

• Γιατί να ψηφίσει ένα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία Ευκλείδη Τσακαλώτο κι όχι κάποιον από τους άλλους υποψήφιους προέδρους;

• Η ερώτηση αυτή ενέχει το φόβο μιας απάντησης που φανερώνει έπαρση. Δηλαδή, ακόμα κι αν ο ερωτώμενος δεν έχει καθόλου από αυτήν, μπορεί να φανεί, έτσι κι αλλιώς, πολιτικός νάρκισσος. Είμαι πολύ μακριά από μια τέτοια νοοτροπία. Κάθε καλό στην πολιτική μου διαδρομή, περιελάμβανε και προέκυψε από τη συνεργασία μου με πολλούς ικανούς ανθρώπους, που την πορεία της ζωής τους την προσδιόριζαν αξίες που συμμεριζόμουν κι εγώ.

Με αυτήν την έννοια, αν εκλεγώ πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όχι απλώς δεν θα σταματήσω να λειτουργώ συλλογικά, αλλά θα προσπαθήσω ώστε η δημοκρατική λειτουργία να είναι κανόνας- από το επίπεδο της ηγεσίας έως την πιο μικρή Οργάνωση Μελών του κόμματός μας. Πιστεύω με όλη μου την καρδιά στη συλλογική λήψη αποφάσεων. Δηλαδή σε αποφάσεις που συμπεριλαμβάνουν και δεν αποκλείουν, σε αποφάσεις που συζητιούνται επαρκώς μέχρι να ληφθούν, σε αποφάσεις που πείθουν και μετατοπίζουν. Έτσι ο πολιτικός μας οργανισμός θα πολιτεύεται και ενιαία και δυναμικά.

Θα αντιστρέψω, με κάποιον τρόπο, το ερώτημά σας. Ακόμα κι αν δεν εκλεγώ, θα φροντίσω να κάνω ακριβώς όσα σας ανέφερα παραπάνω. Κι αυτό, γιατί είναι απαραίτητο οι πολιτικές διαδικασίες ενός σύγχρονου αριστερού κόμματος να μπορούν να εκμεταλλευτούν το συνολικό ηγετικό κεφάλαιο που προκύπτει από τις επιμέρους μονάδες που το συναποτελούν. Κάτοχος τέτοιου κεφαλαίου δεν είναι μόνο ο/η πρόεδρος, αλλά, δυνάμει, κάθε μέλος του. Κι εμείς πρέπει να αλλάξουμε τόσο, ώστε όλοι, όλες, όλα να μπορούν να συνεισφέρουν τις γνώσεις, την αγωνιστικότητα, την φροντίδα τους για το κόμμα μας.

• Συχνά επικαλείστε στις δημόσιες τοποθετήσεις σας το θολό πολιτικό- ιδεολογικό μήνυμα που εκπέμπατε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Από την άλλη, σας κατηγορούν πως σε κάθε ευκαιρία υπονομεύατε τον Αλέξη Τσίπρα και τις επιλογές του με αποτέλεσμα αυτό να ευθυνόταν που θόλωνε το μήνυμα. Τι απαντάτε;
• Υπάρχει μια καλή απάντηση γι’ αυτήν τη συνήθη κατηγορία, δεν είναι δική μου, κι επαληθεύεται διαχρονικά. Ορισμένοι φιλόσοφοι, λοιπόν, λένε πως αν κάποιο ατύχημα ή ένα λάθος αλλάξει την πορεία της Ιστορίας, τότε δεν πρέπει να κοιτάμε το λάθος ή το ατύχημα αλλά το λόγο για τον οποίο το σύστημα (στην περίπτωσή μας ο ΣΥΡΙΖΑ), κατέστη τόσο ευαίσθητο. Ομοίως, δεν πιστεύω πως είναι οι παραφωνίες ή τα λάθη που κόστισαν τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν έχεις στιβαρό κόμμα που έχει εμπιστοσύνη στις αξίες του, στις αναλύσεις του και στις πολιτικές που προτείνει, δεν φοβάσαι τόσο τα λάθη που αναπόφευκτα θα συμβαίνουν.

Και ένα στιβαρό κόμμα έχει συλλογικές διαδικασίες, έτσι ώστε και να διαφωνεί κάποιος με μια απόφαση, να αισθάνεται ότι συμμετείχε στη λήψη της. Με αυτό τον τρόπο ελαχιστοποιούνται οι αστοχίες. Άρα, χρειαζόμαστε σεβασμό παντού: στα όργανα, στην άλλη άποψη, στις συνθέσεις που προκύπτουν.

• Λένε, επίσης, πως οι Αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ θέλατε να σας ψηφίζουν οι Κεντροαριστεροί χωρίς όμως οι τελευταίοι να έχουν λόγο στη λειτουργία και στις αποφάσεις του κόμματος. Πώς αντιμετωπίζετε αυτήν την κριτική;
• Αυτό είναι κάτι που δεν ισχύει και μπορώ να είμαι και απόλυτος. Θεωρώ ότι η σύγχρονη Αριστερά έχει μάθει, και εξακολουθεί να μαθαίνει, πολλά από άλλα προοδευτικά ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα. Λόγου χάρη, αντλούμε έμπνευση από τον δικαιωματικό, πολιτισμικό φιλελευθερισμό, μας συνεπαίρνει η οικολογία και θεωρούμε πρώτης προτεραιότητας το «πράσινο» κίνημα, συνδιαμορφώνουμε θέσεις στο Ευρωκοινοβούλιο με ευρωπαίους σοσιαλιστές για σημαντικά ζητήματα.

Το κρίσιμο όμως, στο κομματικό επίπεδο, είναι πως το σύνολο πρέπει να είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των επιμέρους μερών. Η σύνθεσή τους δηλαδή, η σύνθεση των ιδεολογικών αυτών ρευμάτων, δεν είναι και δεν πρέπει να είναι «γραμμένη στην πέτρα», όπως λέμε. Τουναντίον, πρέπει να εξελίσσεται καθώς ο κόσμος θα εντάσσεται στον ΣΥΡΙΖΑ κι όσο μαθαίνουμε από τους τρόπους και τις ιδέες των κινημάτων.

Από την άλλη, η πρόνοια της συμπερίληψης που έθεσα σε προηγούμενη ερώτησή σας, αποκλείει τους αποκλεισμούς. Η δημοκρατία, και δη η εσωκομματική δημοκρατία, δεν είναι α λα καρτ, μόνο για μυημένους, αλλά αφορά τους πάντες χωρίς δύο μέτρα και δύο σταθμά.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ άνθησε ως κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς την εποχή των μνημονίων, όταν οι κοινωνικές συνθήκες ήταν πιο επαναστατικές. Στη συνέχεια, κυβέρνησε κι απογοήτευσε την κοινωνική πλειοψηφία, αν κρίνουμε τουλάχιστον από τα εκλογικά αποτελέσματα του 2019 και του 2023. Πώς, επομένως, θα την ξανακερδίσετε αν δεν κινηθείτε προς το πολιτικό Κέντρο;
• Ο Αλέξης Τσίπρας είχε αναφερθεί εμβληματικά σε σχέση με το δίλημμα Κέντρο ή Αριστερά: «Οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο, αλλά όχι από το Κέντρο».

Η Αριστερά, καθώς και οι άλλες πολιτικές παρατάξεις και τα κόμματά τους, δεν υπάρχουν σε επίπεδο εθνικών εκλογών και μόνο. Εμείς επηρεαζόμαστε από την Αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και των Εργατικών, από την ευρωπαϊκή και την λατινοαμερικάνικη Αριστερά στο επίπεδο και της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης κ.ο.κ. Έτσι, το πού θα κινηθούμε έχει να κάνει με την αυτοπεποίθησή μας σε σχέση με τις ιδέες και τις αξίες μας, τις καλές πρακτικές που εφαρμόζονται όπου η Αριστερά συμμετέχει στην κυβέρνηση, καθώς και με τη συγκυρία.

Είμαι πεισμένος βαθιά ότι οι ιδέες της Αριστεράς τώρα, στις εποχές της ενεργειακής κρίσης, του μετα– πανδημικού κόσμου που περιμένει κι άλλες υγειονομικές κρίσεις, του πολέμου που χτύπησε την πόρτα της ηπείρου μας, είναι πιο επίκαιρες από ποτέ τα τελευταία 40 χρόνια.

Είμαι πεισμένος πως οι κεντρώες λύσεις στην οικονομία δεν αντιμετωπίζουν την ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση των ανισοτήτων. Την παρατηρούμε αυτή την αύξηση, είναι μετρήσιμη, όπου κι αν εφαρμόστηκαν τέτοιες λύσεις. Κι από την άλλη, ούτε ανέκοψαν την άνοδο της ακροδεξιάς ή την ηγεμονία των νεοφιλελεύθερων ιδεών που εφαρμόζει η Δεξιά- η κυρίαρχη πολιτική οικογένεια, θυμίζω, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Άλλωστε, οι αριστερές ιδέες αλλά και οι πρακτικές εφαρμογές τους ήδη κερδίζουν έδαφος, γίνονται κοινός τόπος. Ένα παράδειγμα: ακόμα και οι συντηρητικοί πολιτικοί ή διανοούμενοι, κατανοούν πλέον παγκόσμια πως η απαραίτητη «πράσινη» μετάβαση -για να είναι όντως και μετάβαση αλλά και «πράσινη»- πρέπει να είναι και «κόκκινη», δηλαδή να φροντίζει για την άρση των ανισοτήτων που υπήρχαν και θα δημιουργηθούν κατά τη διαδικασία. Αναγνωρίζεται παράλληλα, πως οι παρεμβάσεις στο καταναλωτικό και παραγωγικό μοντέλο, στις εργασιακές σχέσεις, είναι θεμελιώδεις αν θέλουμε να ζει η ανθρωπότητα στον πλανήτη μας και έπειτα από εκατό χρόνια.

Συνοπτικά, λοιπόν, χρειάζεται να έχουμε πίστη στις αξίες μας, στις αριστερές μας αξίες. Αυτές μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο τη ζωή των πολλών, κι αυτό το καταλαβαίνουν και άνθρωποι Κεντρώοι, όταν π.χ. κατά τη διάρκεια της πανδημίας ήταν σαφέστατο πως τα δημόσια συστήματα υγείας σώζουν εκατομμύρια ζωές και άρα χρειάζονται ενίσχυση με πόρους και προσωπικό.