Κατάμεστο το «Τριανόν» στην ομιλία του Νίκου Φίλη

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν οι υπουργοί Μυρσίνη Ζορμπά, Φώτης Κουβέλης, Κώστας Φωτάκης, οι βουλευτές και υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Βούτσης, πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Ξυδάκης, Αννέτα Καββαδία, Βασιλική Κατριβάνου, Άννα Φιλίνη, Δημήτρης Στούμπος, Ράνια Σβίγκου, Άννα Ελεφάντη, Παναγιώτης Παναγιώτου (στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ), οι ευρωβουλευτές Δημήτρης Παπαδημούλης και Στέλιος Κούλογλου, οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές Δημήτρης Πλουμπίδης, Πάνος Λάμπρου, Θεοδόσης Πελεγρίνης (πρώην υφυπουργός Παιδείας), Μιχάλης Σπουρδαλάκης, ο ΓΓ του Υπουργείου Παιδείας Ηλίας Γεωργαντάς ο οποίος μετέφερε τον χαιρετισμό του υπουργού Παιδείας Κ. Γαβρόγλου, ο Γ.Γ. Νέας Γενιάς Παυσανίας Παπαγεωργίου, ο ΓΓ του Υπουργείου Ναυτιλιας Διονύσης Τεμπονέρας, ο ΓΓ Ενέργειας Μιχάλης Βεροιόπουλος, η διευθύντρια του γραφείου του Υπουργού Παιδείας Νίκη Μουτζούρογλου, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί διανοούμενοι και πνευματικοί άνθρωποι, επιχειρηματίες και συνδικαλιστές όπως ο ακαδημαϊκός και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος, οι καθηγητές Κωστής Βαΐτσος, Νίκος Μουζέλης, Αντώνης Λιάκος, Γιώργος Αργείτης (ΙΝΕ ΓΣΕΕ), Θάλεια Δραγώνα, Γιάννης Θεοτοκάς, Μ. Ζαχαράτος, Ήβη Μαυρομούστακου, Γιάννης Γιαννουλόπουλος, Δημ. Σερεμέτης, Κύρκος Δοξιάδης, Γεωργία Πετράκη, Χρήστος Κακλαμάνης, Αλέκος Βγόντζας, Στέλιος Χριστογεώργος, Ν. Κωνσταντόπουλος, Γρ. Βογιατζής, Γωγώ Κωστοπαναγιώτου, Βάλια Αρανίτου, Νίκος Κουτσιανάς της ΑPIVITA, Παύλος Χαραμής αντιπρόεδρος του ΙΕΠ, Πέτρος Δαμιανός διευθυντής του σχολείου των φυλακών Αυλώνα, Κώστας Καρπόζηλος διευθυντής των ΑΣΚΙ, Σταύρος Καπάκος, ΓΓ της ΕΣΗΕΑ , η Φανή Πετραλιά, η Ερμίνα Κυπριανίδου , αντιπεριφερειάρχης Αττικής, ο Ν. Γκιώνης των εκδόσεων ΠΟΛΙΣ, ο Θάνος Λαμπρόπουλος, σκηνοθέτης.

Παρευρέθησαν, επίσης, πολλά ιστορικά στελέχη της Αριστεράς όπως οι Δ. Γιατζόγλου, Δημ. Κωσταράκος, Βασίλης Κωτούλας, Ελένη Πορτάλιου, Ηλ. Τριανταφυλλόπουλος. Από την εφημερίδα «Εποχή» οι Π. Κλαυδιανός, Τ. Τσίτσοβιτς.

Πριν την ομιλία του Νίκου Φίλη μίλησαν οι:

- Μιχάλης Σαμπατακάκης, πρώην γραμματέας της Ε.ΚΟ.Ν. ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ

- Μαρία Κανελλοπούλου, ηθοποιός, πρώην Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

- Γεράσιμος Κουζέλης, Καθηγητής ΕΚΠΑ, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής

- Κώστας Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικός, τ. Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ενώ, διαβάστηκε χαιρετισμός του Μπάμπη Γεωργούλα, παλαιού γραμματέα του ΡΗΓΑ Φεραιου ο οποίος δεν μπόρεσε τελικά να συμμετάσχει.

Παρεμβάσεις αναφορικά με την υποψηφιότητα του Νίκου Φίλη και τη σημασία των εκλογών της 7ης Ιουλίου έκαναν ο Μιχάλης Σταθόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο ρόλο που διαδραμάτισε ο Νίκος Φίλης στη σύγκρουση με την Εκκλησία για το μάθημα των Θρησκευτικών, ο Νίκος Βούτσης, η Μυρσίνη Ζορμπά, ο Κώστας Φωτάκης, ο Ηλίας Γεωργαντάς, ο Αντώνης Λιάκος, η Αννέτα Καββαδία, η Βασιλική Κατριβάνου ο Δημήτρης Στούμπος και ο Παύλος Χαραμής

Αξίζει, τέλος να αναφερθεί ότι η μουσική από το έργο του Σεργκέϊ Προκόφιεφ «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» ακούστηκε όταν ο Νίκος Φίλης ανέβηκε στο βήμα.

Την εκδήλωση συντόνισε η ιστορικός Αιμιλία Σαλβάνου

«Η αριστερή ταυτότητά μας είναι ο πυρήνας της πολιτικής μας ύπαρξης»

Ολόκληρη η ομιλία του υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην Α' Αθήνας, Νίκου Φίλη

Πολίτες της Αθήνας

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την τόσο θερμή παρουσία σας, στην αποψινή μας συνάντηση. Τι να πω; Ότι ξεπεράστηκαν οι προσδοκίες μας; Ότι το ιστορικό και τόσο όμορφο και φιλόξενο ΤΡΙΑΝΟΝ αποδείχτηκε μικρό για να χωρέσει τον παλμό και τον ενθουσιασμό όλων μας; Αληθινά, δεν ξέρω τι να πω αντικρίζοντας μια τόσο μεγάλη συγκέντρωση, μια τόσο ζεστή υποδοχή. Ας κρατήσουμε αυτά τα θερμά συναισθήματα. Μας χρειάζεται και ο ενθουσιασμός και τα συναισθήματα αγάπης και αλληλεγγύης για τις μέρες που έρχονται. Για την τελευταία εβδομάδα πριν την εκλογική αναμέτρηση, που πρέπει όλοι μας να καταβάλλουμε και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών μας για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, για τη μεγάλη ανατροπή. Για να υψώσουμε μαζί με το λαό ένα μεγάλο φραγμό στη δεξιά παλινόρθωση. Να πούμε ένα μεγάλο όχι στη ΝΔ και στον κ. Μητσοτάκη.

Σας ευχαριστώ

Βλέπω, εδώ, τους υπουργούς και τους βουλευτές μας. Βλέπω προσωπικότητες του πνευματικού κόσμου, των γραμμάτων, του πολιτισμού. Βλέπω φίλους και συντρόφους μιας ολόκληρης ζωής από το μαθητικό του ΡΗΓΑ, τη Σπουδάζουσα, το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, την ΑΚΟΑ, το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και τον ΣΥΡΙΖΑ με τους οποίους είχα όλα αυτά τα χρόνια κοινές, παράλληλες και κάποτε αποκλίνουσες διαδρομές, στην ελπιδοφόρα όσο και βασανιστική πορεία του χώρου της Ανανεωτικής Αριστεράς. Βλέπω, τους συναδέλφους δημοσιογράφους, με τους οποίους έχουμε μοιραστεί κοινές αγωνίες και αγώνες για τη δεοντολογία και την πλουραλιστική ενημέρωση του πολίτη. Βλέπω τα πρόσωπα των συνεργατών μου, τους συγγενείς, την οικογένειά μου.

Σας ευχαριστώ όλους θερμά, αλλά, θα μου επιτρέψετε μια ξεχωριστή αναφορά στους συνεργάτες, στους φίλους και στους υπαλλήλους του Υπουργείου Παιδείας που είναι σήμερα εδώ στο ΤΡΙΑΝΟΝ. Σε όλους αυτούς που δίνοντας για πάνω από ένα χρόνο τον καλύτερο εαυτό τους, βοήθησαν κι εμένα να δώσω ότι είχα και δεν είχα στην ιερή υπόθεση της Παιδείας, αφήνοντας, πιστεύω, ένα διακριτό αποτύπωμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στο μακρύ δρόμο που οδηγεί στο σχολείο της ισότητας, της ποιότητας και της δημοκρατίας.

Ευχαριστώ όσους συνέβαλλαν καθοριστικά να ανοίξουμε για πρώτη φορά τα σχολεία στην ώρα τους το καλοκαίρι του 2016. Ευχαριστώ την ειδική αγωγή. Ευχαριστώ τις νηπιαγωγούς, την πρωτοβάθμια, τη δευτεροβάθμια, τα ΕΠΑΛ, την τριτοβάθμια, τον τομέα της έρευνας, την εκπαίδευση των Ελλήνων του εξωτερικού, τις γραμματείες των θρησκευμάτων και της νέας γενιάς, τη μειονοτική εκπαίδευση, το προσφυγικό, την ιδιωτική εκπαίδευση (και θυμάμαι στο σημείο αυτό τους αγώνες που δώσαμε μαζί με την ΟΙΕΛΕ). Ευχαριστώ την Επιτροπή του Εθνικού διαλόγου για την παιδεία. Ευχαριστώ το ΙΕΠ και τους συντελεστές των νέων προγραμμάτων σπουδών για τα θρησκευτικά κι ας κόστισαν μια υπουργική καρέκλα. Δεν μετανιώνω. Δεν έκανα πίσω. Ο αγώνας για τη δημοκρατική αλλαγή και τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης απαιτεί πίστη, θάρρος και αφοσίωση. Δεν γίνεται με πρόθυμους υποτακτικούς σκοταδιστικών εξουσιών, με οσφυοκάμπτες και ψυχρούς υπολογιστές του εφήμερου πολιτικού κόστους.

Πολίτες της Αθήνας

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Η εκλογική μάχη της 7ης Ιουλίου είναι μια πολιτική μάχη οριακή. Η σημασία της ξεπερνά τη συγκυρία. Αφορά τον προσανατολισμό και την προοπτική της κοινωνίας και της χώρας μας για μια ολόκληρη ιστορική περίοδο, γεμάτη από προβλήματα και προκλήσεις.

Στον ΣΥΡΙΖΑ και στον κόσμο που συμπαρατάσσεται μαζί του, σε όλους εμάς, έλαχε ένα προνόμιο και ταυτόχρονα ένα φορτίο : Να αποδείξουμε ότι η μοίρα των ανθρώπων, εδώ και στην Ευρώπη, δεν είναι η διαρκής ανακύκλωση του ζοφερού νεοφιλελεύθερου παρόντος των μηδενικών προσδοκιών. Να επαναφέρουμε τη διάσταση του μέλλοντος. Δηλαδή τον ορίζοντα της συλλογικής και ατομικής χειραφέτησης από τις δουλείες του παρόντος.

Το διακηρύξαμε σταθερά από το 2012, απέναντι στη χορωδία των ζηλωτών του μονόδρομου. Κάναμε βήματα από το 2015 και μετά. Ατελή, αποσπασματικά, αντιφατικά, αλλά βήματα. Σ’ ένα δρόμο χωρίς οδοδείκτες. Δεν κάναμε ίσως όσα έπρεπε. Αλλά κρατήσαμε τον στρατηγικό μας προσανατολισμό. Σ’ αυτόν τον προσανατολισμό επιχειρούμε διαρκώς να προσδώσουμε ένα συγκεκριμένο προγραμματικό και πολιτικό βάθος. Χωρίς αποκρύψεις και εξωραϊσμούς. Αυτόν, με όλα όσα τον συγκροτούν, προτείνουμε στις βασικές κοινωνικές μας αναφορές και σε ολόκληρη την κοινωνία. Για να ανανεώσουμε τους αμοιβαίους δεσμούς εμπιστοσύνης.

Λέμε, λοιπόν, ότι ακριβώς επειδή αυτή η εκλογική μάχη είναι οριακή, είναι κατ’ ανάγκη πολυεπίπεδη.

Σ’ αυτήν δεν θα αναμετρηθούν μόνο δύο ριζικά διαφορετικά Πολιτικά Σχέδια και Προγράμματα. Θα αναμετρηθούν και οι ταυτότητες που τα εμπνέουν και τα νοηματοδοτούν. Δηλαδή, ιδέες, αξίες και προτάγματα. Ιστορική διαδρομή και μνήμη. Κοσμοαντίληψη, πολιτική κουλτούρα και πολιτισμικό υπόβαθρο.

Η επιλογή ανήκει στους πολίτες.

Όσοι πιστεύουν ότι το πρόταγμα της ισότητας αντιτίθεται σε εκείνο της ελευθερίας και ότι «οι ανισότητες αποτελούν φυσική ανθρώπινη κατάσταση και αναγκαία συνθήκη προόδου» δεν έχουν κανένα λόγο να μας ψηφίσουν. Υπάρχει η κάλπη των εγχώριων νεοφιλελεύθερων κλώνων.

Όσοι θεωρούν ότι η ελευθερία είναι απλώς μια παράμετρος του αδυσώπητου ανταγωνισμού, του μόνου που μπορεί να εγγυηθεί την μεγέθυνση του πλούτου, ακόμα και με την βίαιη καταλήστευση της φύσης, είναι φυσικό να μας θεωρούν παρωχημένους ιδεοληπτικούς.

Όσοι δεν ακούν ότι ακόμη και ο «Πρόεδρος των πλουσίων» ο Μακρόν, αναγκάστηκε πρόσφατα να ομολογήσει ότι «ο καπιταλισμός τρελάθηκε» και επικροτούν τους πανηγυρισμούς των Αυστριακών ή των Ούγγρων βιομηχάνων για την απόφαση των κυβερνήσεών «τους» να καθιερώσουν ως εργασιακό ημερήσιο χρόνο το 12ωρο, έχουν κάθε λόγο να συμπαραταχθούν με τη Δεξιά. Τα ίδια περιλαμβάνει και η κρυφή ατζέντα του κ. Μητσοτάκη.

Όσοι συμμερίζονται την επιλογή «να πετάξουμε τους μετανάστες στη θάλασσα» ως μέτρο αντιμετώπισης της προσφυγικής τραγωδίας, ανήκουν πρακτικά στο στρατόπεδο της ακροδεξιάς, που κατά τα άλλα ξορκίζουν. Η συνομιλία μαζί τους είναι εκ των πραγμάτων αδύνατη.

Όσοι γοητεύονται από το διαρκές κλείσιμο του ματιού στη «Δεξιά του κυρίου» ως ένδειξη «εθνικής υπευθυνότητας» και πολιτικού ορθολογισμού. Όσοι θεωρούν τη διάκριση Αριστεράς/Δεξιάς αναχρονιστικό στερεότυπο. Όσοι προσυπογράφουν την ολέθρια για τη δημοκρατία προτροπή να εξαφανιστούν ως ελαττωματικές οι ιδέες της αριστεράς και δεν διακρίνουν σ’ αυτήν την προτροπή το ίχνος ενός τρόπου διακυβέρνησης, ας μην περιμένουν την οδυνηρή διάψευση της επόμενης μέρας. Διότι ως γνωστόν, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου και της κάλπης.

Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω. Δεν μπορούμε να απεμπολήσουμε την ταυτότητά μας και τις πρακτικές πολιτικές της επιλογές. Θα επιμείνουμε στη διαρκή εμβάθυνση και ισχυροποίησή της. Θα ανανεώσουμε τις προτεραιότητες των κοινωνικών μας απευθύνσεων σε όσους συντρίβονται και περιθωριοποιούνται από την επέλαση του αχαλίνωτου καπιταλισμού. Θα αφουγκραστούμε την αγωνία των νέων ανθρώπων για μια ζωή με περισσότερη αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα. Θα επιμείνουμε να τους πείσουμε ότι ο «παράδεισος» του ατομικισμού των ευκαιριών οδηγεί αναπότρεπτα σ’ ένα κόσμο ανελευθερίας και στέρησης.

Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Δεν μπορούμε να γίνουμε κόμμα ευκαιρίας. Δεν μπορούμε να διαλυθούμε μέσα στον χυλό κεντρώων συναινέσεων. Η αριστερή ταυτότητά μας είναι ο πυρήνας της πολιτικής μας ύπαρξής. Είναι η δεσμευτική συνθήκη με την ιστορική δυνατότητα του μέλλοντος. Είναι ο νοηματικός και βιωματικός χώρος μέσα στον οποίο διαμορφωθήκαμε από τους μεγάλους πολιτικούς παιδαγωγούς μας, που εξακολουθούν να μας συντροφεύουν με τον βαρύ τους ίσκιο.

Η ταυτότητά μας δεν είναι ένα σύνορο περιχαράκωσης. Η έκφραση ενός άτεγκτου φονταμενταλισμού που αρνείται τον διάλογο. Ο τοίχος ενός πολιτικού σεχταρισμού.

Η ταυτότητά μας είναι ένα παράθυρο στον κόσμο. Μας εξασφαλίζει την επιθυμητή οπτική γωνία για να διαβάσουμε την σύνθετη σημερινή πραγματικότητα και να οργανώσουμε τον μετασχηματισμό της. Την μεροληπτική υπέρ των αδύναμων σκοπιά.

Είναι αυτή με την οποία συστηθήκαμε στην κοινωνία για να πολιτικοποιήσουμε τον αντιμνημονιακό θυμό. Αυτή που μας επέτρεψε να αναλάβουμε το φορτίο του επαχθούς συμβιβασμού τον Ιούλιο του 2015 για να αποτρέψουμε την κοινωνική κατάρρευση. Αυτή που διέψευσε τις προβλέψεις και τις ευχές για τη στρατηγική μας ήττα. Αυτή που εγκατέστησε το απεχθές για τη νεοφιλελεύθερη κανονικότητα πολιτικό αντιπαράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην θέση του ισχυρότερου πανευρωπαϊκά αριστερού πολιτικού κόμματος.

Στηριγμένοι σ’ αυτήν προχωρήσαμε στην ιστορική συμφωνία των Πρεσπών, αναδιατάσσοντας δραστικά τους πολιτικούς συσχετισμούς, αγνοώντας την ψοφοδεή λογική του πολιτικού κόστους.

Και αυτή την ταυτότητα θα την κατοχυρώσουμε ως ηγεμονική στη συνείδηση της κοινωνίας και του έθνους, επιχειρώντας την πραγματοποίηση μιας αυτονόητης πολιτικής επιλογής : Τη συγκρότηση μιας μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας. Που θα εκφράσει πολυφωνικά και ισότιμα τον προοδευτικό χώρο και θα τον ανασυνθέσει σε ισχυρό Πολιτικό Υποκείμενο. Και που θα μεταφράσει τη ρητορική εναντίον της λιτότητας, της μίζερης μεταδημοκρατίας και της ακροδεξιάς σ’ ένα Πολιτικό Πρόγραμμα ισχυρού μεταρρυθμισμού, το οποίο σταθερά προβάλλεται στον ορίζοντα των ριζικών κοινωνικών μετασχηματισμών.

Η στρατηγική επιλογή συγκρότησης της προοδευτικής συμμαχίας δεν είναι ανταγωνιστική στην πολιτική και ιδεολογική μας αυτονομία. Δεν αναιρεί την ριζοσπαστική μας ταυτότητα. Προϋποθέτει τη διαρκή της εμβάθυνση και τη συγκεκριμένη προγραμματική της έκφραση.

Έτσι, θα ξανασυστηθούμε πάλι στην κοινωνία, ως κόμμα αγώνα και διακυβέρνησης. Ως δύναμη ενωτική για την Αριστερά και την κοινωνία. Που η ευθύνη της απορρέει από τις σταθερές πεποιθήσεις της. Και που οι βασικές προγραμματικές της επιλογές δεν είναι ασύμβατες με αυτές τις πεποιθήσεις.

Θα μιλήσουμε για τις προγραμματικές μας επιλογές αναλυτικά. Θα εξηγήσουμε τη λογική τους. Χωρίς περιττές ωραιοποιήσεις. Δεν θα επιδοθούμε σ’ έναν αγώνα υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα. Δεν θα παρακολουθήσουμε τη Ν.Δ. στην ασυνάρτητη δημαγωγία της.

Το προγραμματικό πεδίο είναι προνομιακό για μας. Η αντιπαράθεση σ’ αυτό βοηθάει τους πολίτες να συνειδητοποιήσουν την καταλυτική διαφορά με τον νεοφιλελεύθερο πολιτικό και προγραμματικό λόγο της Ν.Δ. Καθυστερήσαμε ανεπίτρεπτα να το κάνουμε. Ήταν λάθος.

Τα όσα κάναμε για να αποτρέψουμε την ολοσχερή εξαθλίωση των λαϊκών τάξεων αποκτούν τη σωστή τους διάσταση όταν συνδεθούν με την ανάλυση του δικού μας προγράμματος. Όταν ερμηνεύονται όχι μόνο ως μέτρα ανακούφισης, αλλά ως οργανικά στοιχεία της δικής μας αναπτυξιακής αντίληψης.

Διότι εμείς δεν πρόκειται να προσυπογράψουμε ως ανάπτυξη το κυνήγι της με κάθε αντίτιμο μεγέθυνσης. Που θα πατήσει στις απολύσεις, στον κατακερματισμό του κόσμου της εργασίας και στη διάλυση των συλλογικών θεσμών υπεράσπισής του, στη φτηνή και εξουθενωτική ανθρώπινη εργασία.

Εμείς δεν αποδεχόμαστε ως αναπτυξιακό μέτρο τη μείωση του φόρου στα μερίσματα, δηλαδή στον αδρανή πλούτο, που θα αφαιρέσει από τον προϋπολογισμό 250 εκ. την επόμενη τετραετία, προς όφελος των κηφήνων, που η απολογήτρια του ΔΝΤ Μιράντα Ξαφά είχε την αναίδεια να μας τους παρουσιάσει ως …μέρμηγκες σε πρόσφατο άρθρο της.

Εμείς λέμε ότι η μείωση του φόρου των επιχειρήσεων από το 29% στο 20%, όχι μόνο θα υπονομεύσει τη δημοσιονομική σταθερότητα αλλά συνιστά μια σκληρή ταξική επιλογή της Δεξιάς. Στοχεύει απροκάλυπτα στην αφαίρεση πόρων από τη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους και συνεπώς στην συρρίκνωση του δημόσιου χαρακτήρα του και στην ιδιωτικοποίησή του.

Εμείς λέμε ότι η επιστροφή της ΝΔ στο μνημονιακό κανόνα 1 μόνιμος διορισμός για 5 αποχωρήσεις είναι ένας μηχανισμός ολοσχερούς αποδιάρθρωσης όλων των δημόσιων συστημάτων υγείας, παιδείας, πρόνοιας, ώστε, να δημιουργηθεί χώρος για την εισβολή της αρπακτικής κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας στον σκληρό πυρήνα των υπηρεσιών του δημοσίου.

Εμείς αποκαλύψαμε, χθες στην ΑΥΓΗ με αδιάσειστα στοιχεία τα σχέδια του κ. Μητσοτάκη για τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και για την καταλήστευση του επικουρικού πυλώνα προς όφελος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών, που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τις επικουρικές συντάξεις 1230000 συμπολιτών μας.

Εμείς τους αναγκάσαμε να παραδεχτούν ότι δεν πρόκειται να καταργήσουν τη συνθήκη των Πρεσπών που μέχρι χθες την έλεγαν προδοτική. Τώρα, πια, ζητούν την πιστή τήρηση των όρων της συμφωνίας, δηλαδή, των όρων της «προδοσίας» Αδίστακτοι και κυνικοί. Καιροσκόποι και εθνοκάπηλοι. Αυτή είναι η σημερινή ΝΔ.

Αλλά, πέρα από τη σημερινή, τώρα που «μύρισε» εξουσία, βγήκε στο παλκοσένικο και η «χθεσινή» ΝΔ, ο κ. Καραμανλής, που, ω του θαύματος, βρήκε μετά από δέκα χρόνια τη μιλιά του. Να είναι καλά ο άνθρωπος και τέτοιο κακό να μην τον ξαναβρεί! Καλοδεχούμενη η επιστροφή του. Γιατί μας θύμισε ποιες πολιτικές, ποιος πρωθυπουργός, ποια παράταξη, ποια πρόσωπα πέταξαν την Ελλάδα στο γκρεμό της χρεοκοπίας, της ταπείνωσης, των ελλειμμάτων και της υπερχρέωσης. Είναι η ΝΔ η παράταξη που, σε όλες της τις εκφάνσεις είτε με Καραμανλή, είτε με Σαμαρά είτε τώρα με Μητσοτάκη, κατέχει όσο κανείς άλλος το know how της χρεοκοπίας και μπορεί να εγγυηθεί υπεύθυνα μια δεύτερη οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Δεν θα τους αφήσουμε. Δεν θα περάσουν.

Οι εγχώριοι οργανικοί διανοούμενοι του νεοφιλελευθερισμού, το διατύπωσαν με τον πιο κυνικό και αντιανθρώπινο τρόπο προτείνοντας την ανιστόρητη και αυθαίρετη διάκριση ανάμεσα στις ανάγκες και τις επιθυμίες προκειμένου να επαναξιολογήσουμε τις κοινωνικές δαπάνες. Οι ανάγκες των πληβείων θα ικανοποιούνται λελογισμένα από έναν χορταριασμένο, τριτοκοσμικό δημόσιο τομέα. Όσο για τις επιθυμίες τους, στο βαθμό που τους επιτρέπεται να έχουν, αυτές θα ανήκουν στη δικαιοδοσία του ιδιωτικού τομέα. Θα εκχωρηθούν στη σφαίρα του εκχρηματισμένου ανθρώπινου βίου.

Ο κ. Στουρνάρας διατύπωσε με ωμή ειλικρίνεια το κοινωνικό όραμα της Ν.Δ.

Ο κατάλογος των επισημάνσεων δεν έχει τέλος. Πιστοποιεί τη ριζική αντιπαλότητα ανάμεσα στα δύο υποδείγματα πολιτικής διεύθυνσης της ελληνικής κοινωνίας που θα τεθούν στην κρίση του εκλογικού σώματος. Στο χρόνο που απομένει μέχρι τις εκλογές, εδώ πρέπει να επικεντρωθεί η πολιτική μας καμπάνια, με όσες δυνάμεις διαθέτουμε.

Χρειάζεται τέλος ένα βήμα ακόμα. Να δείξουμε, έστω και ακροθιγώς, ότι το Πολιτικό Πρόγραμμα του Προοδευτικού Πόλου, εντάσσεται στον ορίζοντα των μεγάλων οικουμενικών προκλήσεων που ήδη βρίσκονται υπό εξέλιξη:

Της κλιματικής αλλαγής. Που καθιστά πρωταρχική προϋπόθεση την ενσωμάτωση της οικολογικής διάστασης της ανάπτυξης στα αναπτυξιακά υποδείγματα της Αριστεράς. Όχι ως διακοσμητική υποσημείωση περιθωρίου στα σχετικά μας κείμενα, αλλά ως βασικό κριτήριο μετασχηματισμού των κυρίαρχων σήμερα παραγωγικών και καταναλωτικών προτύπων.

Των παγκόσμιων μεταναστευτικών ροών. Που στην ουσία θέτουν σε πρώτο πλάνο το μεγάλο ζήτημα της αναδιανομής του πλούτου σε πλανητική κλίμακα. Και αποτελούν την πιο χειροπιαστή αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας.

Της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Που λειτουργεί σαν καταλύτης ριζοσπαστικών μετασχηματισμών της ανθρώπινης εργασίας. Και που αναδεικνύει το θεμελιώδες ερώτημα : Αν οι μετασχηματισμοί θα ενταχθούν στην προοπτική χειραφέτησης των ανθρώπων ή της ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης και χειραγώγησής του.

Έχουμε επίγνωση της πολιτικής αμηχανίας και της προγραμματικής υστέρησης της Αριστεράς ως προς αυτά, εδώ και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αλλά είναι βέβαιο ότι, αν η Αριστερά δεν τα εντάξει στον διανοητικό της ορίζοντα, έστω και ως τίτλους κεφαλαίων στο βιβλίο που πρέπει να γραφτεί επειγόντως, δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στο καθήκον να γίνει φορέας του μέλλοντος για μια ζωή που να αξίζει να τη ζήσουμε.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, συμμαχητές και συνοδοιπόροι στον τραχύ δρόμο της Αριστεράς, που τον ανοίγουμε βαδίζοντάς τον.

Συστρατευτήκαμε πριν από χρόνια σ’ ένα ιστορικό εγχείρημα.

Αποδεχτήκαμε ένα στοίχημα ιστορικών διαστάσεων. Αδιανόητο για όσους είχαν εθιστεί στην ιδέα της «πτωχής πλην τιμίας» Αριστεράς.

Το στοίχημα να βγάλουμε τη χώρα από την πολύπλευρη, βαθιά κρίση, χωρίς να συντριβεί η κοινωνία. Το στοίχημα ότι η Αριστερά μπορεί να είναι τίμια και ταυτόχρονα ισχυρή και διαχειριστικά ικανή.

Η έκβαση δεν ήταν προεξοφλημένη.

Ο δρόμος δεν ήταν εκ των προτέρων χαραγμένος. Τον ανοίγαμε βήμα-βήμα. Βάζαμε οι ίδιοι τους οδοδείκτες. Έπρεπε να δοκιμάζουμε λύσεις. Έπρεπε να ελισσόμαστε, κρατώντας σταθερό τον στρατηγικό μας προσανατολισμό. Με εμπιστοσύνη στις δικές μας αλήθειες :

• Ο ζόφος του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού δεν είναι μοίρα.
• Η περιπέτεια της συλλογικής και ατομικής χειραφέτησης παραμένει πάντα ένας ανοιχτός ορίζοντας που τον δημιουργεί η θεωρητική αναζήτηση και η πολιτική πράξη.

Είμαστε υπερήφανοι γι` αυτή την επιλογή. Νοιώθουμε δικαιωμένοι. Όχι μόνο για όσα πετύχαμε. Για τις μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες που κερδήθηκαν από την κοινωνία με τη δική μας πολιτική στήριξη.

Είμαστε υπερήφανοι επειδή κρατήσαμε το φρόνημα του λαού όρθιο. Επειδή ενισχύσαμε το κύρος της Αριστεράς. Επειδή αποδείξαμε ότι στη χώρα μας και στην Ευρώπη, ο πόλεμος εναντίον της λιτότητας, της δημοκρατίας με αστερίσκους, του ρατσισμού και της εθνικιστικής μισαλλοδοξίας μπορεί να κερδηθεί.

Μ’ αυτήν την υπερηφάνεια και με την αισιοδοξία που την φτιάχνει η γνώση και η πράξη, βαδίζουμε στην εκλογική μάχη της 7ης Ιουλίου. Είναι μια κορυφαία στιγμή του αγώνα εναντίον του πιο ανενδοίαστου λαϊκισμού που έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος. Του λαϊκισμού του πολιτικού μορφώματος των Μητσοτάκη – Σαμαρά-Γεωργιάδη- Βορίδη και των πάσης φύσεως συνοδοιπόρων τους.

Πάμε για να αποτρέψουμε τη ρεβανσιστική παλινόρθωση της δεξιάς που μεταμφιέζει την ταξική της ωμότητα σε υπόσχεση ευημερίας. Πάμε για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια των απλών ανθρώπων, της μεγάλης πλειοψηφίας, των πιο ευάλωτων στρωμάτων αλλά και των μεσαίων τάξεων, αλλά και την τιμή της δικής μας Αριστεράς. Πάμε για τη νίκη. Ξέροντας πως τις νίκες, κόντρα σε αναλύσεις και μεμψιμοιρίες, τις κερδίζουν το πάθος και η αφοσίωση των απλών ανθρώπων και το πείσμα του κόσμου της Αριστεράς. Πάμε λοιπόν!

Σας ευχαριστώ.

Καλή δύναμη. Καλούς αγώνες.

Στο λαό η δύναμη. Στην Αριστερά η ελπίδα.

PHOTO 1 / 5