«Η λεωφόρος των δεινοσαύρων»: Ταιριαστά αποτυπώματα βρέθηκαν στις δύο όχθες του Ατλαντικού

Οι παλαιοντολόγοι βρήκαν περισσότερα από 260 αποτυπώματα δεινοσαύρων από την Πρώιμη Κρητιδική Περίοδο στη Βραζιλία και το Καμερούν, που σήμερα απέχουν μεταξύ τους περισσότερα από 6.000 χιλιόμετρα, στις αντίθετες πλευρές του Ατλαντικού Ωκεανού.

Οι πατημασιές είναι παρόμοιες ως προς την ηλικία, το σχήμα και το γεωλογικό πλαίσιο, δήλωσε ο Λούις Λ. Τζέικομπς, παλαιοντολόγος στο Πανεπιστήμιο Southern Methodist (SMU) στο Τέξας και επικεφαλής συγγραφέας της σχετικής μελέτης του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και Επιστήμης του Νέου Μεξικού, που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα (26/8).

Τα περισσότερα από τα απολιθωμένα αποτυπώματα δημιουργήθηκαν από τριδάκτυλα θηριόποδα (κατηγορία δεινοσαύρων που περιλαμβάνει τον τυραννόσαυρο), ενώ μερικά πιθανόν να ανήκαν σε τεράστια τετράποδα σαυρόποδα με μακρύ λαιμό και ουρά, ή ορνιθίσχια, τα οποία είχαν δομή λεκάνης παρόμοια με των πτηνών, δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης Νταϊάνα Π. Βίνγιαρντ, επιστημονική συνεργάτης του SMU.

Τα ίχνη αφηγούνται μια ιστορία για τις κινήσεις των δεινοσαύρων καθώς οι υπερήπειροι διασπώνταν σταδιακά στις επτά ηπείρους που γνωρίζουμε σήμερα.

Ο διαχωρισμός της υπερηπείρου Γκοντβάνα

Οι πατημασιές διατηρήθηκαν σε λάσπη κατά μήκος αρχαίων ποταμών και λιμνών που υπήρχαν κάποτε στην υπερήπειρο Γκοντβάνα, η οποία αποσπάστηκε από τη μεγαλύτερη χερσαία μάζα της Παγγαίας.

«Μία από τις νεότερες και στενότερες γεωλογικές συνδέσεις μεταξύ της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής ήταν ο αγκώνας της βορειοανατολικής Βραζιλίας που ήταν φωλιασμένος σε αυτό που σήμερα είναι η ακτή του Καμερούν κατά μήκος του Κόλπου της Γουινέας», δήλωσε ο Τζέικομπς.

«Οι δύο ήπειροι ήταν συνεχείς κατά μήκος αυτού του στενού τμήματος, έτσι ώστε τα ζώα και στις δύο πλευρές αυτής της σύνδεσης να μπορούν δυνητικά να μετακινηθούν σε αυτήν».

Η Αφρική και η Νότια Αμερική άρχισαν να απομακρύνονται η μία από την άλλη πριν από περίπου 140 εκατομμύρια χρόνια. Ο διαχωρισμός δημιούργησε ρήγματα στον φλοιό της Γης και καθώς οι τεκτονικές πλάκες κάτω από τη Νότια Αμερική και την Αφρική απομακρύνονταν, το μάγμα στον μανδύα της Γης δημιούργησε νέο ωκεάνιο φλοιό. Με την πάροδο του χρόνου, ο Νότιος Ατλαντικός Ωκεανός γέμισε το χώρο μεταξύ των δύο ηπείρων.

Αλλά πριν λάβει χώρα αυτή η σταδιακή αλλαγή, σχηματίστηκαν διαφορετικοί τύποι λεκανών καθώς η επιφάνεια της Γης απομακρύνθηκε. Τα ποτάμια τροφοδοτούσαν τις λεκάνες, σχηματίζοντας λίμνες, δήλωσε ο Jacobs.

Οι συγγραφείς της μελέτης βρήκαν ενδείξεις τέτοιων λεκανών στην περιοχή Μπορμπορέμα της βορειοανατολικής Βραζιλίας (λεκάνη Σόουζα) και μια παρόμοια στον στο βόρειο Καμερούν (λεκάνη Κουμ). Μέσα και στις δύο λεκάνες, οι ερευνητές βρήκαν ίχνη δεινοσαύρων, ιζήματα αρχαίων ποταμών και λιμνών και απολιθωμένη γύρη.

«Τα φυτά τροφοδοτούσαν τα φυτοφάγα ζώα και υποστήριζαν μια τροφική αλυσίδα», είπε. «Τα λασπώδη ιζήματα που άφησαν τα ποτάμια και οι λίμνες περιέχουν αποτυπώματα δεινοσαύρων, συμπεριλαμβανομένων και κρεατοφάγων, τεκμηριώνοντας ότι αυτές οι κοιλάδες ποταμών θα μπορούσαν να παρέχουν συγκεκριμένες οδούς για να ταξιδέψει η ζωή ανά τις ηπείρους πριν από 120 εκατομμύρια χρόνια».

Με πληροφορίες από: Matching sets of dinosaur footprints found on opposite sides of the Atlantic Ocean by Ashley Strickland, CNN