Το ντιμπέιτ έβγαλε πρόεδρο

Ο Ντόναλντ Τράμπ έδειξε απροετοίμαστος και πως δεν διαθέτει τη στόφα του ηγέτη να οδηγήσει με σταθερότητα τους αμερικανούς. Αντιθέτως, η Χίλαρι Κλίντον εμφανιζόταν σίγουρη για κάθε απάντηση που έδινε και σε θέματα οικονομίας και ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής.

Ίσως, το οικονομικό μοντέλο που πρότεινε ο Τράμπ να ήταν πιο κοντά σε μεγάλο τμήμα των αμερικανών πολιτών αλλά η Χίλαρι Κλίντον επιμένοντας στην μεσαία τάξη και σε διαφορετικό μίγμα φορολόγησης φάνηκε να πλησιάζει περισσότερο τον μέσο αμερικανό πολίτη και να κερδίζει τελικώς. Η Κλίντον προσπάθησε να προσεγγίσει την αστική λευκή τάξη που ο Τράμπ είχε προβάδισμα ενώ ο Τράμπ διευκρίνιζε ότι έχει καλές σχέσεις με μουσουλμάνους και αφροαμερικάνους όπου οι Δημοκρατικοί έχουν προβάδισμα.

Ο Τράμπ ήταν σαφώς μη προεδρικός απειλώντας με ανατροπές διεθνείς συμφωνίες, επικρίνοντας την εξωτερική πολιτική της χώρας κατηγορώντας την Κλίντον και τη διακυβέρνηση Ομπάμα για λανθασμένους χειρισμούς. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει τα λάθη που κατήγγειλε αφού δεν είχε σταθερή συγκεκριμένη κατεύθυνση για την ηγέτιδα χώρα του κόσμου. Η σταθερή γραμμή της Κλίντον και οι απόψεις της υπέρ της ειρήνης έκαναν τον Τράμπ να εμφανίζεται ως πολεμοχαρής και τελικώς επικίνδυνος για τα συμφέροντα της χώρας.

Ο Τράμπ δεν παρέλειψε να διακόπτει την ανθυποψήφιά του και να απαντά με το γνωστό του ύφος ενώ η Κλίντον προσπαθούσε να εμφανιστεί ψύχραιμη, σταθερή, δυναμική.

Διαφορετικά, η Κλίντον έδειξε ότι μπορεί ως ήρεμη δύναμη να εγγυηθεί ένα ασφαλές μέλλον για τους αμερικανούς πολίτες ενώ ο Τράμπ έμοιαζε να υπόσχεται περιπέτεια, χωρίς όμως ελπίδα και συγκεκριμένη προοπτική.