Η Καταστροφή της Παλαιστίνης και οι παράνομοι ισραηλινοί οικισμοί
Ο όρος «Καταστροφή» (αραβιστί «Νάκμπα») αναφέρεται στην εξαναγκαστική Έξοδο 700.000 Παλαιστινίων από τη γη τους το 1947-9 και κυρίως στο συστηματικό ισραηλινό σχέδιο εκδίωξης των Παλαιστινίων από τη χώρα τους σε όλη τη μακρά διαδικασία που διαμορφώθηκε ήδη τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
Η Καταστροφή των Παλαιστινίων είναι ένα συνεχές δράμα που έζησαν και ζουν τόσο οι Παλαιστίνιοι στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη όσο και η εξόριστη διασπορά ακόμη και σήμερα. Σε αυτό το δράμα η Διεθνής Κοινότητα παραμένει απλώς θεατής.
Από το 1967, διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις έχουν κατασκευάσει, χρηματοδοτήσει και υποστηρίξει την επέκταση των παράνομων ισραηλινών οικισμών στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, ιδιαίτερα την Ανατ. Ιερουσαλήμ, συμπεριλαμβανομένης της διευκόλυνσης, ακόμη και ενθάρρυνσης, της μεταφοράς Ισραηλινών πολιτών στα κατεχόμενα εδάφη. Σήμερα, σχεδόν 600.000 Ισραηλινοί έποικοι ζουν σε σχεδόν 200 οικισμούς, κτισμένους κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
Ξεκινώντας το 2002, αυτό το σύστημα υφαρπαγής και ελέγχου γης επιδεινώθηκε από την κατασκευή του Τείχους, το οποίο διεισδύει βαθιά στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατ. Ιερουσαλήμ, και τη χωρίζει από τα δικά της εδάφη. Σχεδιασμένο για να διατρέξει 712 km και πανύψηλο, με 8 μέτρα ύψος σε πολλές περιοχές, το Τείχος χωρίζει οικογένειες και καταστρέφει το βιος τους.
Οι οικισμοί συνδέονται με δρόμους αποκλειστικά για τους Ισραηλινούς και υποδομές, οι οποίες τέμνουν και αποσυνδέουν την παλαιστινιακής γη, υπονομεύοντας την δημιουργία ενός βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους. Ο οικισμός και το καθεστώς του Τείχους διατηρούνται μέσα από ένα καθεστώς εκατοντάδων πυλών και τα σημεία ελέγχου εμποδίζουν την κίνηση των Παλαιστινίων, ένα σύστημα αδειών που περιορίζει την πρόσβαση των Παλαιστινίων στη δική τους γη, καθώς και την κατάσχεση και κατεδάφιση παλαιστινιακής ιδιοκτησίας.
Ο συνδυασμός των δύο, δηλ. του ισραηλινού εποικισμού και του καθεστώτος του Τείχους, διευκολύνει τώρα αποτελεσματικά τον έλεγχο και την de facto προσάρτηση σχεδόν του μισού της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ. Το καθεστώς αυτό, επίσης, αποτελεί ένα πρακτικό καθεστώς διαχωρισμού των παλαιστινιακών πόλεων μεταξύ τους και απομόνωσης των διαφόρων κοινοτήτων, απειλώντας την οικονομική και κοινωνική βιωσιμότητα αυτών των κοινοτήτων.
* Υπεύθυνος Ερευνητικού προγράμματος Μέσης Ανατολής – ΕΛΙΑΜΕΠ