Οι αφανείς ήρωες του προσφυγικού

Κάθομαι. Παρατηρώ όλον αυτόν τον κόσμο στον σταθμό επιβατών της Ε2. Γυναίκες συζητούν μεταξύ τους, άντρες κάθονται σκεπτικοί και παιδιά -πολλά παιδιά- να παίζουν και να τρέχουν δεξιά κι αριστερά.

Είναι σαν να βλέπεις μια γειτονιά. Μια κανονική γειτονιά σαν όλες τις άλλες.

Το βλέμμα μου τραβάει μια κοπέλα με ένα κόκκινο φούτερ η οποία κρατάει μια μεγάλη μαύρη σακούλα σκουπιδιών.

Την παρατηρούμε όλοι. Η κοπέλα με ευλαβικά θα μπορούσε να πει κανείς, σκύβει και μαζεύει από κάτω ρούχα -παπούτσια, γάντια, μπλουζάκια- και τα διπλώνει και τα τοποθετεί προσεκτικά σε σημεία που θα τα βρει ο επόμενος που ίσως και να τα χρειαστεί.

Συνεχίζει πιο κάτω. Το βλέμμα μου δεν φεύγει από πάνω της. Συνεχίζει και μαζεύει από κάτω σκουπίδια, από χαρτιά μέχρι φλούδες πορτοκαλιού και τις ρίχνει στη μαύρη σακούλα.

Πάω κοντά. Της μιλάω. Είναι η Νεφέλη 20 χρονών, φοιτήτρια φιλολογίας.

Της ζητάω να μου μιλήσει, να αφηγηθεί και αυτή την ιστορία της.

Η Νεφέλη χωρίς κανέναν ενδοιασμό απαντάει σε οποία ερώτηση κι αν της κάνεις.

Την ρωτάω γιατί βρίσκεται εδώ ενώ θα μπορούσε -πόσο μάλλον στην ηλικία της- να βρίσκεται κάπου που ίσως θα περνάει καλύτερα. Με κοιτάει στα μάτια, μετά στρέφει το βλέμμα της στους χιλιάδες πρόσφυγες που βρίσκονται τριγύρω και μου απαντά με νόημα "Γιατί πρέπει".

Η Ιστορία της εθελοντικής προσφοράς της Νεφέλης ξεκινά από τη Λέσβο. Η Λέσβος ήταν ο πρώτος της σταθμός. Από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι της προσφοράς και της βοήθειας.

Έρχεται στο λιμάνι τρεις φορές την εβδομάδα για να συμβάλει όπως μπορεί μαζί με εκατοντάδες άλλους εθελοντές ώστε η διαβίωση των ανθρώπων που βρίσκονται εβδομάδες στις προβλήτες του λιμανιού να είναι καλύτερη.

"Δεν είμαι μόνο εγώ εδώ" λέει "είναι εκατοντάδες ακόμα εθελοντές που έρχονται κάθε μέρα επί 12 ώρες. Κάθονται όλο το βράδυ προσέχουν τους πρόσφυγες".

"Έχει χρειαστεί να μεταφέρουμε κάποιους ανθρώπους στο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια της νύχτας" τονίζει.

"Όταν βλέπεις πως κάποιος έχει ανάγκη, έχει τη δίκη σου ανάγκη για βοήθεια, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο παρά να προσφέρεις. Να έρθεις εδώ και να προσφέρεις όπως μπορείς", συνεχίζει.

Όταν της ζήτησα να την κάνω θέμα μου λέει "δεν είμαι μόνο εγώ. Είμαστε μια ομάδα. Είμαστε εκατοντάδες εδώ, ο καθένας στο δικό του κομμάτι. Δεν είμαι μόνο εγώ το θέμα".

Η Νεφέλη είναι ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι, ένα μικρό μόνο δείγμα όλων αυτών των ανθρώπων που καθημερινά βρίσκονται στα κέντα φιλοξενίας, όχι μόνο του Πειραιά αλλά σε όλη σχεδόν τη χώρα. Όπου υπάρχει ανάγκη.

Άνθρωποι που είτε θα βοηθήσουν με το συσσίτιο είτε θα προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες και θα ενημερώσουν τους πρόσφυγες για ότι χρειάζονται αλλά ακόμα και να παίξουν με τα μικρά παιδιά μπάλα και κυνηγητό.

Είναι άνθρωποι που παρότι μπορεί να εργάζονται όλοι μέρα και να έρχονται κάποιες ώρες εδώ είτε μπορεί να είναι άνεργοι ή φοιτητές που το μόνο που θέλουν είναι με κάποιο τρόπο να συμβάλουν οικειοθελώς.