Η Κίνα «κάθεται» σε ένα χρυσωρυχείο γενετικών δεδομένων αλλά δεν θέλει να το μοιραστεί

Καλύτερες θεραπείες για τον καρκίνο, πρόοδοι στη μακροζωία, πρωτοποριακά φάρμακα και εμβόλια: αυτά είναι μερικά μόνο από τα πιθανά βραβεία που προσφέρονται στους ανθρώπους σε έναν αναδυόμενο παγκόσμιο αγώνα για την προώθηση των βιοεπιστημών.

Η Κίνα δίνει δισεκατομμύρια δολάρια στις προσπάθειές της να γίνει η εξέχουσα δύναμη, με τους ειδικούς να υποστηρίζουν ότι ο τεράστιος πληθυσμός της των 1,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων μπορεί να προσφέρει έναν θησαυρό δεδομένων. Τεράστιες ποσότητες αυτών των δεδομένων υπάρχουν ήδη σε βιοτράπεζες και ερευνητικά κέντρα σε όλη τη χώρα – αλλά η κυβέρνηση ξεκινά τώρα μια «εθνική γενετική έρευνα» για να συλλέξει πληροφορίες και να διεκδικήσει μεγαλύτερη εποπτεία αυτών των πόρων, λένε οι ειδικοί.

Τα τελευταία χρόνια, οι κινεζικές αρχές έχουν επίσης αυστηροποιήσει τους ελέγχους σχετικά με την πρόσβαση ξένων σε αυτά τα δεδομένα – σε αντίθεση με τα πολλά δυτικά έθνη που έχουν δεσμευτεί να ανοίξουν πληροφορίες για παγκόσμια κοινή χρήση. Η εθνική έρευνα και οι περιορισμοί στην ξένη πρόσβαση αποτελούν μέρος των νέων κανονισμών για τους γενετικούς πόρους της Κίνας, οι οποίοι τέθηκαν σε ισχύ τον Ιούλιο.

Διακυβεύονται πολλά: τα γενετικά δομικά στοιχεία που συνθέτουν το σώμα μας θα μπορούσαν να ξεκλειδώσουν ανακαλύψεις με ευρείες επιπτώσεις, από την υγειονομική περίθαλψη και την οικονομία μέχρι την εθνική άμυνα και τη βιοασφάλεια.

Αντικατοπτρίζοντας αυτή την αυξημένη εστίαση, νέα ερευνητικά κέντρα έχουν εμφανιστεί σε διάφορα μέρη της Κίνας, με εισηγμένες στο χρηματιστήριο βιοφαρμακευτικές εταιρείες αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το 2015, η κυβέρνηση είπε ότι η βάση δεδομένων της ήταν η μεγαλύτερη στον κόσμο, με περίπου 44 εκατομμύρια καταχωρίσεις, σύμφωνα με Κινέζους ακαδημαϊκούς

Η «βιοτραπεζική» στην Κίνα – δηλαδή η συλλογή βιολογικών δειγμάτων – εξακολουθεί να είναι «πολύ κατακερματισμένη» και σε «εμβρυϊκό στάδιο», είπε ο Joy Y. Zhang, διευθυντής του Κέντρου Παγκόσμιας Επιστήμης και Επιστημικής Δικαιοσύνης.

Για αρχή, είναι δύσκολο να μοιράζεσαι δεδομένα ακόμη και στο εσωτερικό, όπως η προσπάθεια πρόσβασης σε τράπεζες δεδομένων σε διαφορετικές επαρχίες με ξεχωριστές δικαιοδοσίες, είπε. Επιπλέον, πολλά μικρότερα ιδρύματα δεν έχουν την κατάλληλη υποδομή για την επιμέλεια, τον εντοπισμό και την αποθήκευση γενετικού υλικού με τρόπο που να το κάνει «χρήσιμο στην επιστημονική έρευνα» συνέχισε ο Zhang.

Υπήρχαν επίσης μακροχρόνιες ανησυχίες από τη διεθνή κοινότητα σχετικά με τη χρήση γενετικών δεδομένων από την Κίνα στην αστυνόμευση – ειδικά μετά από αναφορές ότι οι αρχές συλλέγουν δείγματα DNA και άλλα βιομετρικά δεδομένα από εκατομμύρια κατοίκους στην ακραία δυτική περιοχή Xinijang, όπου ζουν οι μουσουλμάνοι Ουιγούροι και άλλες εθνοτικές μειονότητες. Η Κίνα αντιμετωπίζει εδώ και καιρό κατηγορίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Xinijang, τις οποίες έχει επανειλημμένα αρνηθεί.

Καθώς το DNA θεωρείται όλο και περισσότερο ως ένας πολύτιμος φυσικός πόρος όπως το πετρέλαιο ή η γη, η Κίνα επιθυμεί να προστατεύσει τα γονίδια των ανθρώπων της. Υπάρχουν όμως πολλοί επιστήμονες που φοβούνται την απώλεια της διεθνούς συνεργασίας.

Οι αρχικοί κανονισμοί του 2019 απαγόρευαν σε ξένες χώρες να συλλέγουν κινεζικό γενετικό υλικό ή να παρέχουν αυτό το υλικό στο εξωτερικό, σε μεγάλο βαθμό για να τους εμποδίσουν να το χρησιμοποιούν για «τυπικούς εμπορικούς σκοπούς», όπως υπηρεσίες γονιδιωματικής αλληλουχίας, είπε ο Zhang.

China’s sitting on a goldmine of genetic data – and it doesn’t want to share