Atlas: Η Τζένιφερ Λόπεζ σε μια διαστημική σαπουνόπερα που μοιάζει με ξεπερασμένο βιντεοπαιχνίδι

Το παρελθόν της είναι τουλάχιστον κατανοητό (αν και φοβερά ανιαρό), καθώς ήταν ένα άμοιρο και άτυχο παιδί που μεγάλωσε δίπλα σε ένα ρομπότ ονόματι Harlan, το οποίο στη συνέχεια έγινε ο πιο hot «τρομοκράτης AI» στον κόσμο, προκαλώντας πόλεμο μεταξύ ανθρώπου και μηχανής πριν διαφύγει σε άλλο πλανήτη. Και κάπου εδώ αρχίζουμε να cringe-άρουμε επικίνδυνα και να αναπολούμε τον Terminator, την ξύλινη φωνή του Άρνι και τα 90’s.

• Διαβάστε επίσης: Από ποιον εμπνεύστηκε ο Σταλόνε τον χαρακτήρα του Ρόκι Μπαλμπόα

Σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα, ξεκινά μια αποστολή για τη σύλληψη του Harlan (με επικεφαλής τον μάλλον βαριεστημένο Mark Strong και τον υποψήφιο για Όσκαρ Sterling K. Brown δίνοντας ένα ομολογουμένως εντυπωσιακό καμέο) με την Atlas να βρίσκεται κάπου στη μέση όλης αυτής της - πανάκριβης - επιστημονικής «χωματερής».

Αλλά όταν τα πράγματα (φυσικά!) πάνε στραβά, η Atlas αναγκάζεται να παίξει την ηρωίδα δράσης και να συνεργαστεί με την ίδια την τεχνητή νοημοσύνη που είχε λανθασμένα αδικήσει.

Το στόρι είναι ένα κλικ πριν τον αιώνιο ύπνο θα λέγαμε, χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, κάπως ανούσιο και τρομερά παραπλανητικό όσο αφορά τις επιστημονικές πληροφορίες.

Για μεγάλο μέρος της ταινίας, η Lopez βρίσκεται συνέχεια μέσα σε ένα ρομποτικό μηχανικό κοστούμι, μαθαίνοντας να σκοτώνει εχθρούς, παλεύοντας ταυτόχρονα να γίνει «κολλητή» με μια οντότητα που ονομάζεται Smith, διαπιστώνοντας ότι στην πραγματικότητα, ίσως η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι τόσο κακή τελικά βρε παιδιά. Α ρε Smith τι μας έκανες!

Μία ωραιότατη διαστημική σαπουνόπερα που σκοπό έχει… μάλλον να σε κάνει λίγο ακόμη πιο εθισμένο στα πατατάκια και στις πίτσες.

Οπτικά, καταλαβαίνουμε πού έχει πάει ο προϋπολογισμός των 100 εκατομμυρίων δολαρίων (!) καθώς είναι η ακριβότερη ταινία γυναικείας συμμετοχής του Netflix μέχρι σήμερα, με τις κάπως χιλιοπαιγμένες - αν και άψογα μονταρισμένες - ατελείωτες σεκάνς δράσης.

Με ένα ανόητο όραμα για το μέλλον που μπορεί να φαίνεται αληθινό με μία πρώτη ματιά, μεγάλο μέρος της ταινίας μοιάζει με ένα κακό, ξεπερασμένο βιντεοπαιχνίδι.

Μια ταινία που θέλει απεγνωσμένα να σταματήσουμε να ανησυχούμε και να αγαπάμε την τεχνητή νοημοσύνη. Η Atlas κάνει πολύ καλή δουλειά στο να να μας δείχνει διαρκώς το αδιάβροχο μακιγιάζ της Τζλενιφερ Λόπεζ από κάθε δυνατή οπτική γωνία, μιας και σαν χαρακτήρας έχει τόσο βάθος όσο και το twitter του Elon Musk.