Νέα Υόρκη: Σαν «ερειπωμένο κάστρο» ο πρώτος ουρανοξύστης του David Adjaye

Ολοκληρώθηκε ο «130 William» στη Νέα Υόρκη, ο πρώτος ουρανοξύστης που σχεδίασε το γραφείο του Βρετανο-γκανέζου αρχιτέκτονα David Adjaye.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο Adjaye Associates σχεδίασε τον 130 William με σκοτεινό εξωτερικό που παραπέμπει σε κάστρο. Οι 242 κατοικίες του ουρανοξύστη ποικίλουν από στούντιο μέχρι διαμερίσματα με τέσσερις κρεβατοκάμαρες και πήραν σχήμα με υλικά που αντλήθηκαν από όλον τον πλανήτη. Στα 20.000 τετραγωνικά μέτρα του ουρανοξύστη περιλαμβάνονται κλαμπ σωματικής και ψυχικής ευεξίας με πολυτελή πισίνα σπα από τις άκρες της οποίας η θέα είναι ανεμπόδιστη, μικρές πισίνες με κρύο και ζεστό νερό, σάουνα παραδοσιακού φινλανδικού τύπου χωρίς υδρατμούς και αίθουσες μασάζ.

Επιπλέον, ένα τελευταίας λέξης της τεχνολογίας γυμναστήριο με βεράντα, ένα στούντιο γιόγκα και ένα γήπεδο μπάσκετ. Οι κάτοικοι μπορούν να αξιοποιούν διάφορες εγκαταστάσεις διασκέδασης συμπεριλαμβανομένου ενός ιδιωτικού κινηματογράφου IMAX, ενός από τους δύο που υπάρχουν σε όλη τη Νέα Υόρκη. Εσωτερικά και εξωτερικά lounge προσφέρουν catering από έναν σεφ, προσομοιωτή γκολφ και παιδότοπο.

Η είσοδος από τον δρόμο ανοίγει σε έναν χώρο ως ένα κατάφυτο δημόσιο «πάρκο τσέπης» το οποίο το γραφείο σχεδίασε σαν καταφύγιο ηρεμίας από την πυκνοδομημένη Financial District.

«Η ιδέα της δημιουργίας ενός "πάρκου τσέπης" ως ένα υπαίθριο δωμάτιο για την πόλη ήταν για μένα η πιο ενδιαφέρουσα διάσταση του πρότζεκτ. Το να κάνω όχι μόνον ένα συγκρότημα κατοικιών αλλά ένα κομμάτι δημόσιας υποδομής, ένα κομμάτι της πόλης, ήταν όντως σημαντικό» είπε, στα εγκαίνια, ο Adjaye.

Ο ουρανοξύστης ξεχωρίζει από πολλούς ουρανοξύστες που τον περιβάλλουν, ειδικά από τα εν πολλοίς καλυμμένα με υαλοπίνακες κτήρια γραφείων σαν τον One World Trade Center που χτίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. «Η ιστορία της Νέας Υόρκης ήταν η έμπνευση, αυτό είναι η ιστορία της Νέας Υόρκης στον 21ο αιώνα. Δεν προσπαθώ να κάνω κυριολεκτικά μια βιομηχανική αποθήκη, μάλλον ένα είδος αναγνώρισης του τι υπήρχε σε αυτό το συγκεκριμένο μέρος του Μανχάταν. Δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό το κτήριο αλλού. Απλά, (εδώ) είχε νόημα.

Είναι επίσης και σαν ερείπιο στην πόλη» υπογράμμισε.