Ο Τζέιμς Φράνκο ένας βαν Γκογκ για το περιοδικό New York

Στο εξώφυλλο που φωτογράφισε ο Maxine Helfman ο Τζέιμς Φράνκο φωτογραφίζεται σαν την αυτοπροσωπογραφία με δεμένο αυτί του καλλιτέχνη Βίνσεντ Βαν Γκογκ που φιλοτέχνησε το 1889. Γιατί; “Ήταν ένας καταραμένος καλλιτέχνης. Ο Φράνκο έχει ταλαιπωρηθεί εξίσου από τη σχέση του με τον κόσμο των τεχνών” διευκρινίζει για την επιλογή ο υπεύθυνος του φωτογραφικού τμήματος του περιοδικού, Jody Quon.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε ο πολυμήχανος Φράνκο στον κριτικό τέχνης Jerry Saltz ο ηθοποιός, εικαστικός, καθηγητής πανεπιστημίου και ό,τι άλλο επινοήσει ο ίδιος, μιλάει για πολλά. “Kάνω ό,τι μπορώ για να δείξω σεβασμό απέναντι στις ιδιότητες που με ενδιαφέρουν” λέει ο Φράνκο που για το περιοδικό είναι ένας άντρας που θα μπορούσε να είναι ανάμεσα μας από την αποχή της Αναγέννησης.

“Έχω κάνει τόσες σπουδές, έχω αποτίσει φόρο τιμής σε κάθε πρότυπο που έχω στη ζωή μου. Όταν όμως ένας ηθοποιός ασχολείται με τη μουσική, όταν ένας ηθοποιός γράφει ένα βιβλίο, όταν ένας ηθοποιός αποπειράται να μπει μέσα στον κόσμο των εικαστικών, πριν καν αποδείξει την αξία του, είναι καταδικασμένος” λέει.

“Eίμαι λίγο gay”

Ο Φράνκο στη συνέντευξη είναι χειμαρρώδης. Μιλάει για την απόφαση του να επιστρέψει στις σπουδές το 2006, στο UCLA, γιατί “ένιωθε παγιδευμένος από την υποκριτική”. “Όταν με δέχθηκαν στο Yale για το PhD μου στη λογοτεχνία οι συμμαθητές μου με αντιμετώπισαν με φροντίδα” λέει και συνεχίζει.

Μιλάει για την απόφαση του να παρουσιάσει τα Oscar με την Αν Χάθαγουεϊ, μια απόφαση που δεν μετανιώνει. “Ήταν όλοι πολύ σκληροί απέναντι μας, με κατηγόρησαν για πολλά αλλά δεν με ένοιαξε στιγμή. Ποτέ δεν με ενδιέφερε να είμαι ένας καλός παρουσιαστής για την Ακαδημία Κινηματογράφου. Ήταν ένα πείραμα” σχολιάζει και μετά επιστρέφει στο θέμα που τον έχει κάνει περισσότερες από μια φορές πρωτοσέλιδο σε περιοδικά και ιστοσελίδες. Την αμφίσημη σεξουαλικότητα του.

“Yπάρχει μια εμμονή με τις σεξουαλικές μου προετοιμάσεις τόσο από τη μερίδα του τύπου που διαβάζουν οι ετεροφυλόφιλοι όσο και από τα gay media και η πρώτη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό μου είναι, ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ;” λέει.

“Yποθέτω ότι συμβαίνει επειδή είμαι διάσημος οπότε ο κόσμος ενδιαφέρεται για τους σεξουαλικούς μου συντρόφους. Αν λοιπόν θες να βγάλεις συμπέρασμα για τη σεξουαλικότητα μου από τις επιλογές στο κρεβάτι μου, θα έλεγα ότι φλερτάρω προκλητικά τη gay κοινότητα, έτσι θα με όριζα. Ναι, είμαι λίγο gay. Yπάρχει ένας ομοφυλόφιλος Τζέιμς μέσα μου” λέει.

Το πέπλο της φήμης

Πολυτάλαντος, πολυάσχολος και πανσεξουαλικός, ο Τζέιμς Φράνκο παίζει το παιχνίδι των εντυπώσεων λίγο μετά την πρεμιέρα στο Tribeca Film Festival της ταινίας King Cobra όπου και πρωταγωνιστεί. Σε αυτή ο Φράνκο συμπρωταγωνιστεί με τον Γκάρετ Κλέιτον και τον Κρίστιαν Σλέιτερ και θέλει να δείξει την πορνό βιομηχανία του παρελθόντος, εξιστορώντας την πραγματική ιστορία ενός πρωταγωνιστή του ερωτικού κινηματογράφου που μπλέκει σε έναν ιστό δολοπλοκίας.

“Ένα από τα καλά γύρω από όλη αυτή τη φημολογία, είναι ότι στην ουσία λειτουργεί ως πέπλο” είχε πει ο Φράνκο λίγο καιρό πριν στο περιοδικό Rolling Stone. “Όταν σπούδαζα στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ένα από τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν το queer cinema. Οι straight αφηγήσεις έχουν καλυφθεί σε βαθμό αηδίας από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τις διαφημίσεις, τη βιομηχανία του θεάματος. Θεωρώ ότι είναι υγιές να δουλεύεις με τρόπο που διαταράσσει και αμφισβητεί αυτό το κατεστημένο και παρουσιάζει άλλες οπτικές.
Αυτό θα έπρεπε να κάνει ένας καλλιτέχνης” συμπλήρωσε.

Παίκτης των εντυπώσεων ο Φράνκο είχε καταφέρει να μπερδέψει πολλούς όταν δημοσίευσε στο περιοδικό FourTwoNine έναν διάλογο ανάμεσα στον ετεροφυλόφιλο και τον ομοφυλόφιλο εαυτό του. “Είμαι gay στην τέχνη μου και straight στη ζωή μου. Βέβαια, είμαι επίσης gay στη ζωή μου, μέχρι το σημείο της συνουσίας - εκεί μπορείς να πεις ότι είμαι straight. Οπότε φαντάζομαι ότι εξαρτάται από το πώς ορίζεις την ομοφυλοφιλία. Αν oρίζεται από το με ποιον κάνεις σεξ, υποθέτω ότι είμαι straight” είχε πει καλλιεργώντας μια αυτοπροσωπογραφία σαν αυτή του βαν Γκόγκ.

Μυστήρια, πολύχρωμη, ίσως και διαχρονική.

Ολόκληρη η συνέντευξη του Φράνκο εδώ