MAD Magazine: Το τέλος 67 χρόνων σάτιρας

Newsroom

Δευτέρα, 12 Αυγούστου 2019 15:49

MAD Magazine: Το τέλος 67 χρόνων σάτιρας

Μετά από 67 χρόνια, το περιοδικό που σατίρισε όσο κανένα την Αμερική μέσα από τις σελίδες του, ενώ κυκλοφόρησε για ένα διάστημα και στην Ελλάδα, ανακοίνωσε την αναστολή της έκδοσής του.

Το Mad Magazine, σύμφωνα με την εκδότριά του, DC Comics, μετά το τεύχος Αυγούστου θα σταματήσει την κυκλοφορία νέου υλικού ύστερα από 67 χρόνια και θα περιοριστεί μόνο στις αναδημοσιεύσεις παλαιότερου υλικού και στα ετήσια τεύχη του.

Το Mad Magazine κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1952, με δημιουργό το Χάρβεϊ Κούρτζμαν και εκδότη το Γουίλιαμ Γκέινς και μέχρι σήμερα μέτρησε πάνω από 550 τεύχη αλλά και εκδόσεις σε άλλες χώρες και γλώσσες. Έκανε και δύο εμφανίσεις στα ελληνικά: από το 1979-1984 με αρκετή επιτυχία και από το 1996-1998 με μικρότερη.

2018, Οχάιο: Με τον τίτλο “Artistically Mad: Seven Decades of Satire”, μια έκθεση προσπαθεί να συκεντρώσει 70 χρόνια ιστορίας (και υστερίας του κοινού) με το σατιρικό περιοδικό. (AP Photo/Andrew Welsh-Huggins)

Το Mad Magazine κατάφερνε να σατιρίσει μέσα από τις σελίδες του όλο το αμερικανικό παράδοξο, από την πολιτική μέχρι την ποπ κουλτούρα. Αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής-μασκότ του Mad, o Άλφρεντ Νιούμαν, που με σύνθημα το “What, me worry?”. Ο Χάρβεϊ Κούρτζμαν ήταν υπεύθυνος για το σύνολο σχεδόν των σεναρίων ενώ οι πρώτοι σχεδιαστές με τους οποίους συνεργάστηκε ήταν οι Wally Wood, Will Elder, John Severin και Jack Davis. Σύντομα, σχεδόν το σύνολο της ύλης του περιοδικού ήταν μια παρωδία σε βαθμό που ο αναγνώστης δυσκολευόταν να καταλάβει ακόμα και αν οι διαφημίσεις που δημοσιεύονταν, οι ειδήσεις και οι συνεντεύξεις, η στήλη της αλληλογραφίας και τα μηνύματα των εκδοτών προς τους αναγνώστες ήταν αληθινά ή ψεύτικα. Στο τέταρτο τεύχος παρωδήθηκε ο Σούπερμαν («Superduperman»), στο έκτο ο Κινγκ Κονγκ («Ping Pong»), στο όγδοο ο Μπάτμαν...

Χάρη στο αιχμηρό του χιούμορ και τα πρωτότυπά του σχέδια, σε τρία μόλις χρόνια το MAD εξελίχθηκε σε ένα υπερδημοφιλές περιοδικό με σημαντική επιρροή και τρομερή αναγνωσιμότητα, ενώ στο ζενίθ της δημοτικότητάς του είχε πάνω από 2 εκατομμύρια συνδρομητές – αριθμός διπλάσιος από το σημερινό αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας Washington Post.

1995, Νέα Υόρκη: Ο οίκος δημοπρασιών Sotheby's πουλάει σπάνια πρωτότυπα από το περιοδικό, τα οποία αποφέρουν συνολικά 832,628 δολάρια. (AP Photo/Adam Nadel)

Παρότι χιουμοριστικό, το περιοδικό διατήρησε ανά τα χρόνια μια σοβαρή αποστολή: να ενθαρρύνει τους αναγνώστες του να αντιμετωπίζουν τα πάντα με μια δόση σκεπτικισμού. «Το μήνυμά μας παρέμεινε πάντοτε το ίδιο: σκεφτείτε μόνοι σας και ασκήστε κριτική στα πάντα!» είχε πει ο συντάκτης του, Τζον Φικάρα, και πράγματι το κριτικό πνεύμα του MAD ξεχώρισε ιδιαίτερα την εποχή που οι ψυχροπολεμικές εμμονές είχαν περιορίσει την αμερικανική έκφραση. Οι γελοιογραφίες του περιοδικού έθιξαν θέματα ταμπού, όπως την υποκρισία πολλαπλών Αμερικανών προέδρων, τον τυφλό πατριωτισμό και την υπερκαταναλωτική κουλτούρα, την ίδια στιγμή όπου η αμερικανική τηλεόραση αναμετέδιδε μονάχα τρία δίκτυα με ελάχιστες ιδεολογικές διαφορές.

Το περιοδικό δυσκολεύτηκε να διατηρήσει την ιδιαιτερότητά του την περίοδο του Διαδικτύου, όταν η σάτιρα βρίσκεται πλέον παντού, δωρεάν και άμεσα διαθέσιμη. Οι πωλήσεις σταδιακά έπεφταν. Το περιοδικό, που κάποτε ξεπερνούσε τα 2 εκατομμύρια αντίτυπα τον μήνα, έφτασε να πουλά λιγότερα από 150 χιλιάδες τεύχη. Και τώρα ήρθε το τέλος του.