Πώς η Όντρεϊ Χέπμπορν έγινε κατάσκοπος κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Η ηθοποιός έγινε περισσότερο γνωστή για τους ρόλους της σε κλασικές ταινίες όπως το «Ρωμαϊκή Γιορτή», «Πρωινό στο Τίφανις» και «Η Κυρία με τα Διαμάντια», η νεαρή Χέπμπορν όμως είχε μια εξαιρετική -και λιγότερο γνωστή δράση- ως μέλος της αντίστασης στην κατεχόμενη Ολλανδία.

• Διαβάστε επίσης: Audrey Hepburn: Η τραυματική παιδική ηλικία και η τραγική απώλεια

Η ιστορία της, όπως αναδείχθηκε στο τελευταίο επεισόδιο του podcast του BBC Radio 4, Οι Νεότεροι Ήρωες της Ιστορίας, ρίχνει φως στην ηρωική και άγνωστη πλευρά της προσωπικότητάς της.

Η Χέπμπορν γεννήθηκε το 1929 στις Βρυξέλλες και μεγάλωσε σε μία οικογένεια με ιδιαίτερη πολιτική ένταση.

Η μητέρα της, Έλλα φαν Χιμστρά, ήταν από τη Βρετανία και είχε έντονες φασιστικές συμπάθειες, ενώ ο πατέρας της ήταν Βρετανός και Αυστριακός.

Η οικογένεια χωρίστηκε όταν η Όντρεϊ ήταν μόλις έξι χρονών, ενώ η μητέρα της παρέμεινε στο πλευρό των φιλοναζιστικών ιδεών, κάτι που, όπως ανέφερε η ίδια η Χέπμπορν αργότερα, την πλήγωσε βαθιά.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, η Χέπμπορν και η μητέρα της μετακόμισαν στην Ολλανδία, όπου η νεαρή Όντρεϊ έπρεπε να προσαρμοστεί σε ένα νέο σχολικό περιβάλλον χωρίς να μιλάει τη γλώσσα, περνώντας δύσκολες στιγμές καθώς τα άλλα παιδιά την κορόιδευαν για την ξενική προφορά της.

Η κατάσταση στην Ολλανδία άλλαξε δραματικά όταν οι Ναζί εισέβαλαν στη χώρα τον Μάιο του 1940.

Η Χέπμπορν και η οικογένειά της βίωσαν την τρομακτική πραγματικότητα της κατοχής, με τους Γερμανούς να αφαιρούν όλο το φαγητό και τους πόρους από τη χώρα.

Οι συνθήκες ήταν κακές, και η Χέπμπορν, παρά την τρυφερή ηλικία της, σύντομα βρέθηκε να παίζει έναν ενεργό ρόλο στην αντίσταση, παρά το γεγονός ότι οι γονείς της δεν συμμερίζονταν αυτή τη στάση.

Ο θείος της, κόμης Ότο φαν Λίμπουργκ Στίρουμ, ένας γνωστός πολέμιος των Ναζί, συνελήφθη και εκτελέστηκε το 1942, γεγονός που γέμισε με πόνο στην Όντρεϊ, ενισχύοντας την απόφασή της να συμμετάσχει ενεργά στην αντίσταση.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1940, η Χέπμπορν άρχισε να βοηθάει τον γιατρό Χέντρικ Βίσσερ 'τ Χουφτ, μέλος της ολλανδικής αντίστασης, ο οποίος τη χρησιμοποίησε για να μεταφέρει κρυφά μηνύματα και υλικά για την αντίσταση.

Αυτή η δουλειά, παρά τις εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες, ήταν για εκείνη μια μορφή αντίστασης που την καθόρισε για την υπόλοιπη ζωή της.

Πολλές φορές, βρισκόταν σε απίστευτο κίνδυνο, όπως την ημέρα που κατάφερε να παραδώσει κωδικοποιημένα μηνύματα κρυμμένα στην κάλτσα της σε έναν Βρετανό αλεξιπτωτιστή, ενώ προσπαθούσε να ξεφύγει από την αστυνομία.

Στις πιο δύσκολες στιγμές του πολέμου, η Χέπμπορν είχε συχνά να καταφύγει σε μικρές, καθημερινές χειρονομίες προκειμένου να επιβιώσει, όπως το να μαζεύει λουλούδια και να τα προσφέρει στην αστυνομία για να την αφήσουν να περάσει.

Αυτή η γενναία και αθέατη πλευρά της προσωπικότητας της Χέπμπορν παραμένει άγνωστη στους περισσότερους, αν και η ίδια ανέφερε αργότερα ότι ποτέ δεν συγχώρησε τη μητέρα της για τις φιλοναζιστικές της συμπάθειες.

Όταν ο πόλεμος τελείωσε, η Χέπμπορν, ελπίζοντας να συνεχίσει την καριέρα της στο χορό, υπέστη σοβαρές σωματικές βλάβες λόγω της σοβαρής ασιτίας που υπήρξε κατά τη διάρκεια των κατοχικών χρόνων.

Παρόλα αυτά, στράφηκε στην υποκριτική, κατακτώντας σταδιακά τον κινηματογραφικό κόσμο με τον πρώτο της σημαντικό ρόλο στην ταινία Ρωμαϊκή Γιορτή το 1953, για τον οποίο κέρδισε το Όσκαρ.

Παρά την τεράστια διεθνή αναγνώριση και τη φήμη που ακολούθησε, η Χέπμπορν δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες της.

Συνέχισε τη φιλανθρωπική της δράση, κυρίως ως πρέσβειρα καλής θέλησης της UNICEF, αφιερώνοντας μεγάλο μέρος της ζωής της στη βοήθεια των φτωχών και των πληγέντων παιδιών σε όλο τον κόσμο.

Στην καριέρα της, η Χέπμπορν κέρδισε πληθώρα βραβείων, και η επιρροή της συνεχίζει να επηρεάζει τον κινηματογράφο και την κοινωνία μέχρι και σήμερα.

Η Όντρεϊ Χέπμπορν δεν ήταν μόνο μία από τις πιο λαμπρές προσωπικότητες της παγκόσμιας κινηματογραφικής βιομηχανίας, αλλά και μία γενναία γυναίκα που, παρ’ όλο που βίωσε την ταλαιπωρία και την τραγωδία του πολέμου, δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται για το καλό και για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η ιστορία της, όπως αυτή αποτυπώνεται στο podcast του BBC, είναι ένα παράδειγμα θάρρους, αποφασιστικότητας και ανιδιοτέλειας που δείχνει τη δύναμη της νεολαίας και την ικανότητά της να επηρεάζει τον κόσμο προς το καλύτερο, ακόμη και στις πιο σκοτεινές εποχές της ιστορίας.