Movie Review ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

MaXXXine: Ο πιο τίμιος μοντέρνος κινηματογραφικός τρόμος

MaXXXine: Ο πιο τίμιος μοντέρνος κινηματογραφικός τρόμος

Σκηνή από την ταινία του Ti West «MaXXXine».

A24

O Ti West είναι σίγουρα ένας από τους καλύτερους και πιο ταλαντούχους σκηνοθέτες τρόμου εκεί έξω κι αυτό είναι κάτι που το πήραμε χαμπάρι ήδη από το 2009. Με την τρίτη ταινία του, το «House of The Devil», o West εισήγαγε στον τρόμο μία πιο χιουμοριστική και τρολ διάθεση και μας έδωσε μια instant classic ταινία που θα έκανε τον Wes Craven να κλάψει από ζήλια.

Ο ίδιος, αν και συνέχισε να μας δίνει πολύ καλές ταινίες στο είδος, κατάφερε να πάρει τη μεγάλη δόξα το 2022 με ένα φιλόδοξο σχέδιο που περιλαμβάνει δύο ταινίες που δεν πρόκειται να ξεχάσουμε πολύ εύκολα, δύο ταινίες που μένουν στο πετσί σου σαν καυτή σφραγίδα.

Το «Χ» και το prequel του «Pearl», ήταν δύο αριστουργήματα του είδους του τρόμου που γυρίστηκαν σχεδόν μαζί χρονικά και βγήκαν στις αίθουσες με σχετικά μικρή διαφορά. Δύο προσθήκες στην κινηματογραφική ιστορία που πραγματικά αξίζει να δείτε. Γιατί; Γιατί ο Ti West εδώ κάνει «παπάδες», σεναριακά αλλά και σαν φωτογραφία. Ο Τι West είναι την ίδια στιγμή δημιουργός νέων αισθημάτων αλλά και εικονοκλάστης των κλισέ του είδους.

Αν και δεν υπήρχε απόλυτη υφολογική συνοχή ανάμεσα στις δύο (Το “X” ήταν ένας φόρος τιμής στα exploitation slasher της δεκαετίας του ‘70 τύπου «The Texas Chainsaw Massacre», ενώ το «Pearl» ένα τρομακτικό ψυχολογικό πορτραίτο με δόσεις από κλασικό μελόδραμα του Χόλιγουντ), τις ένωνε όμως ένα κοινό αίσθημα: η πρωταγωνίστρια Mia Goth και μια κοινή θεματική που δεν είναι άλλη από την ίδια την διαδικασία του στησίματος μιας ταινίας με ότι αυτό περιλαμβάνει. Ένα κλείσιμο του ματιού στον θεατή με πονηρο χαμόγελο.

To «MaXXXine», που τώρα έρχεται να ολοκληρώσει την «Αγία Tριάδα» του Ti West, μένει πιστό σε αυτό το ύφος. Ως κεντρική του πρωταγωνίστρια συναντάμε και πάλι τη Mia Goth να έχει στις βαλίτσες της την προσωπικότητα της Maxine, της μοναδικής επιζήσασας του «Χ», σε ένα νέο κεφάλαιο, που αν και θυμίζει περισσότερο film noir με εκρήξεις βίας παρά σκληροπυρηνική ταινία τρόμου, έχει πάλι ως κύριο θέμα του τη βιομηχανία του κινηματογράφου με ότι αυτό συνεπάγεται.

Εδώ ο Ti West δίνει κυριολεκτικά ρέστα κινηματογράφησης, στυλ, ύφους, σεναρίου αλλά και ερμηνειών.

Η Maxine, πολύ καιρό μετά από τα splatter γυρίσματα της ανολοκλήρωτης πορνογραφικής ταινίας «The Farmer’s Daughters« από την ταινία «Χ», έχει καταφέρει με νύχια και με δόντια να μπει στο κύκλωμα της βιομηχανίας του θεάματος, κερδίζοντας το πρωταγωνιστικό ρόλο στο sequel μιας ταινίας τρόμου, την ίδια στιγμή που το Los Angeles μαστίζεται από έναν serial killer που αφήνει πτώματα γυναικών στο διάβα του.

Η ταινία είναι ένας φοβερά «νόστιμο» σινεφιλικό κοκτέιλ που ακόμα κι όταν δεν φτάνει τους προκατόχους του, «Pearl» και «X», ακόμη και τότε σε αφήνει μεθυσμένο με τον τρόμο και τη συνέπειά του όσον αφορά την εικόνα.

Η MaXXXine είναι σίγουρα ένας εξολοθρευτής της εικόνας, ένα melting pot αναφορών και επιρροών που, ακόμα κι όταν καμιά φορά παλεύει να βρει τη θέση του στην εκτίμηση μας, παραμένει εντυπωσιακό: Μια εξαιρετική ταινία τρόμου που μπορεί να φτάνει καταιδρωμένη στο τέρμα, δεν παύει να μας έχει κολλημένους στην οθόνη μας.

Ένα πολύ καλό φινάλε στην τριλογία του Ti West που αξίζει να καταναλώσεις με μπόλικο ποπ κορν στην αγκαλιά.