Κωνσταντίνος Αβράμης: «Την αγγαρεία της σκηνοθεσίας τώρα την μαθαίνω» - Η αγάπη για την αφήγηση

Ο Κωνσταντίνος Αβράμης γεννήθηκε το 1998 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία (ΕΚΠΑ) και είναι τελειόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος Comparative Dramaturgy and Performance Research (Φρανκφούρτη/Ελσίνκι). Έχει ασχοληθεί με τη θεατρική γραφή (Ίδρυμα Κακογιάννης, Θέατρο Πορεία), την υποκριτική (Θέατρο Άττις), και τη σκηνοθεσία (Μικρή Ακαδημία). Ως δραματουργός έχει δουλέψει σε θέατρα στην Ελλάδα και τη Φινλανδία και σε ταινίες μικρού μήκους και είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Θεάτρου Πρόταση. Το κείμενο της πρώτης του ολοκληρωμένης δουλειάς «αγωνία ιερή. στον αργαλειό της Εύας Palmer Σικελιανού» κυκλοφορεί από την Κάπα εκδοτική.

• Διαβάστε επίσης: Η πιο σημαντική sci-fi ταινία όλων των εποχών σε σκηνοθεσία Ταρκόφσκι

Πληροφορίες για την παράσταση /oRt I.:

Σε μια ειρηνική πόλη ξεσπά ένα πραξικόπημα. Μέσα σε μία νύχτα, τρεις αδερφές αναγκάζονται να αλλάξουν τρόπο σκέψης και ομιλίας για να επιβιώσουν μέσα στο καινούργιο καθεστώς. Για να είναι αρεστές παύουν να κρίνουν, ξεχνούν πώς να σκέφτονται, παραιτούνται από την ιδεολογία τους. Γίνονται ίδιες, άβουλες και βίαιες.

Μπορώ να διατηρώ την ιδεολογία μου κόντρα στο ένστικτο της επιβίωσης; Έχω ιδεολογία; Αφηγούμαστε μια ιστορία γλωσσικών βασανιστηρίων, στην οποία τρεις άνθρωποι μεταμορφώνονται για να είναι χρήσιμες, λειαίνονται και αμβλύνονται για να μην ενοχλούν. Υφίστανται την επινόηση της τυπογραφίας: η μοναδικότητά τους εξαλείφεται, γίνονται ανταλλάξιμες και αντικαταστάσιμες. Υπήρξαν όμως κάποτε στ’ αλήθεια μοναδικές; Υπάρχει ένας μηχανισμός που αλέθει και μεταστοιχειώνει, ένας μηχανισμός τον οποίο έχω ακούσια θαυμάσει και υπηρετήσει. Και τώρα χρειάζομαι να τον ξορκίσω.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη με τον Kωσταντίνο Αβράμη:

Πόσο καιρό ασχολείσαι με την σκηνοθεσία και τι σε τράβηξε σε αυτό;

Κωνσταντίνος Αβράμης: Η σκηνοθεσία είναι για μένα μια λύση ανάγκης. Ούτε μου αρέσει ούτε με τράβηξε κάτι σε αυτήν. Οι ανάγκες μου είναι λίγο διαφορετικές: έχω μια αφήγηση που ξέρω πώς πρέπει να ειπωθεί. Απλά για να μπορεί να συμβεί αυτό, χρειάζεται κάποιος να αναλάβει την αγγαρεία του να οργανώσει πώς θα δείχνει και πώς θα ακούγεται αυτό το πράγμα. Με τις αφηγήσεις ασχολούμαι εδώ και δώδεκα χρόνια. Την αγγαρεία της σκηνοθεσίας τώρα την μαθαίνω.

Μίλησε μας λίγο για την νέα σου παράσταση.

Κωνσταντίνος Αβράμης: Βρίσκω τον εαυτό μου διαρκώς ανίκανο να πάρει αποφάσεις, να διαλέξει πλευρές. Και συνειδητοποιώ πως κάποτε μου ήταν ευκολότερο. Αυτό βλέπουμε και στην παράσταση. Την ιστορία τριών κοριτσιών που, μέσα από μία τραυματική διαδικασία, παραδίνουν τις ιδεολογίες τους και χάνουν την ικανότητα να παίρνουν αποφάσεις. Με συγκινεί πολύ. Και γελάμε πολύ.

Πώς βλέπεις τον χώρο του θεάτρου στην Ελλάδα;

Κωνσταντίνος Αβράμης: Δεν υπάρχει «χώρος». Ή δεν ξέρω πού είναι. Αυτό που ακούω να ονομάζουν «θέατρο» είναι ή κρατική προπαγάνδα ή ιδρυματοποιημένη πλήξη ή εμπόριο ή ηθοποιοί που παίζουν γιατί δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν με τις καθημερινότητές τους. Η αγνή πρόθεση «θα φτιάξουμε μια παράσταση που έχουμε ανάγκη να την δείξουμε και έχετε ανάγκη -κι ας μην το ξέρετε- να τη δείτε» υπηρετείται μόνο από μεμονωμένα άτομα. Ποιος χώρος; Που είναι αυτός ο χώρος;

Με τους ηθοποιούς τι σχέση έχεις; Σε δυσκολεύουν;

Κωνσταντίνος Αβράμης: Πάρα πολύ. Με δυσκολεύουν αφάνταστα. Και τους δυσκολεύω κι εγώ. Γιατί επιμένω να καταλαβαίνουμε τι κάνουμε. Κανένα ζήτημα δεν είναι οπτικό. Ποτέ δεν ζητώ να μου φέρουν μια συμπεριφορά. Και η Ελένη και η Δομινίκη και η Αιλιάνα έχουν δουλέψει σκληρά εδώ και μήνες για να ανιχνεύσουμε κάθε δυνατότητα που μας προσφέρει το κείμενο. Και τις θαυμάζω για την ανοιχτότητα, την παροντικότητά τους, την ικανότητά τους να εκτίθενται επί σκηνής και να φέρουν στο σώμα τους την πολύμηνη έρευνά μας.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου θεατρικοί σκηνοθέτες;

Κωνσταντίνος Αβράμης: Για να είμαι ειλικρινής, όλοι. Όταν ερευνούν, όταν ψάχνουν ζωντανά λύσεις και βλέπεις στη σκηνή την αγωνία τους να δημιουργήσουν κόσμους. Φέτος είδα έρευνα στις παραστάσεις της Γεωργίας Μαυραγάνη, του Χάρη Φραγκούλη, του Περικλή Μουστάκη.

Μπορεί κάποιος να ζήσει από την τέχνη του στην Ελλάδα;

Κωνσταντινος Αβράμης: Όχι.

Έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις σινεμά;

Κωνσταντίνος Αβράμης: Μπορώ να συνεργαστώ με κινηματογραφιστές, το κάνω αυτήν την περίοδο και περνάω ωραία. Αλλά οι δικές μου δουλειές μελετούν τη συνάντηση κοινού και ηθοποιών, με ενδιαφέρει το κοινό βίωμα που γεννιέται μέσα σε ένα δωμάτιο και που κάθε φορά είναι διαφορετικό. Δεν μου είναι χρήσιμος ο κινηματογράφος.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα όταν ανεβάζεις μια παράσταση;

Κωνσταντιίνος Αβράμης: Οι συνεντεύξεις. Κατασκευάζουμε σκηνικές δράσεις, με σώματα και ήχους. Αν όλα χωρούσαν στις λέξεις, δεν θα σας βασανίζαμε, θα τα γράφαμε σε ένα χαρτί και θα σας τα δίναμε. Πώς να χωρέσουν μήνες, ξενύχτια και σώματα μέσα σε λίγες λέξεις; Επίσης, το τώρα. Το να εργάζομαι πάντα στο παρόν, με το παρόν και για το παρόν.

Πληροφορίες για την παράσταση:

Συντελεστές:

δραματουργία / σκηνοθεσία: κωνσταντίνος αβράμης

επί σκηνής: ελένη νιωτάκη, δομινίκη κηλάδη, αιλιάνα μαρκάκη, ειρήνη αλισά

πρωτότυπη μουσική: ειρήνη αλισά

σκηνική εγκατάσταση: κωνσταντινος αβράμης, ελένη νιωτάκη

βοηθοί παραγωγής: μπέττυ αβράμη, αλέξανδρος νιωτάκης

φωτογραφίες: πέτρος νικόλτσος, κατερίνα π. τριχιά

εικαστικός σχεδιασμός: κωνσταντίνος σταγάκης

φωτιστικός σχεδιασμός: σωτήρης τζατζάκης

επικοινωνία: κατερίνα π. τριχιά

παραγωγή: εταιρεία θεάτρου πρόταση

έκδοση προγράμματος παράστασης: κάπα εκδοτική

Πληροφορίες:

χώρος: ΠΛΥΦΑ κτίριο 7Γ

πρεμιέρα: δευτέρα 13 μαΐου 2024

παραστάσεις: κάθε δευτέρα και τρίτη, για 8 παραστάσεις μέχρι και τρίτη 4 ιουνίου

έναρξη: 21:30

διάρκεια: 66 λεπτά

προπώληση εισιτηρίων: www.more.com/theater/ort-i/

τιμές εισιτηρίων: 15€ κανονικό, 12€ μειωμένο (φοιτητικό, αμεα, ανέργων)

η παράσταση δεν επιχορηγείται από κανέναν δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα

instagram