Ο Paul Auster ανατρέπει την αστυνομική λογοτεχνία στο «The New York Trilogy»

Μετά από μια πιο προσεκτική εξέταση, αποκαλύπτεται ότι ο Paul Auster χρησιμοποιεί απλώς τα τροπάρια και τα μοτίβα της λογοτεχνίας μυστηρίου για να εξερευνήσει το βαθύτερο φιλοσοφικό νόημα της ανθρώπινης ζωής.

Το City of Glass λέει για τον Daniel Quinn, έναν συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας που γίνεται ιδιωτικός ερευνητής, με τον Auster να εξερευνά τη φύση της ταυτότητας και της πραγματικότητας.

Ενώ η αστυνομική λογοτεχνία βλέπει ένα στοιχείο δύναμης στον ντετέκτιβ και τον αφηγητή, το City of Glass μετατρέπει την αφήγηση σε έναν κόσμο τρέλας, όπου η αλήθεια είναι πάντα κρυμμένη και απρόσιτη. Αντί να επιτρέψει στον ήρωα να ολοκληρώσει την έρευνά του, ο Auster τον κρατά σε μια φυλακή, παρέχοντας ένα φιλοσοφικό ερώτημα για τη φύση της ταυτότητας.

Το Ghosts βλέπει επίσης τον πρωταγωνιστή του, Blue, να «κατεβαίνει» σε έναν υπαρξιακό εφιάλτη. Έχοντας ως αποστολή να ακολουθεί και να περιγράφει λεπτομερώς τις ενέργειες και τις κινήσεις ενός άνδρα που ονομάζεται Black, ο Auster ζητά από το κοινό του να σκεφτεί πώς οι ζωές μας καθορίζονται από τις εγκόσμιες εργασίες που ολοκληρώνουμε καθημερινά και πώς οι συγκρίσεις μας με τους άλλους συχνά μας καταστρέφουν.

• Διαβάστε επίσης: Bookreads: O Σταμάτης Ζωχιός γράφει τον «Εφιάλτη» του κι επιμένει στα δυσανάγνωστα κείμενα

Η τριλογία συμπληρώνεται από το The Locked Room, στο οποίο ο Auster μιλάει για έναν νεαρό άνδρα που ερευνά την εξαφάνιση του παιδικού του φίλου, Fanshawe. Υπάρχει μια θολούρα πραγματικότητας και φαντασίας, κάτι που έρχεται στο φως όταν ο πρωταγωνιστής εξερευνά το αδημοσίευτο συγγραφικό έργο του Fanshawe.

Χωρίς αμφιβολία, ο Auster παρέχει μια μεταμοντερνιστική αναπαράσταση της αστυνομικής λογοτεχνίας και ανατρέπει το κεντρικό της τροπάριο της σχέσης ανάμεσα στην ιδέα, το ταξίδι και την ανακάλυψη, ο συγγραφέας μπορεί να πλέκει μετα-κειμενικές αφηγήσεις που εξερευνούν την τρέλα της ταυτότητας. Τα πρόσωπα που τυχαίνει να είμαστε, είναι παροδικά αντί για μόνιμα και η ζωή μας ορίζεται από τον άπειρο αριθμό πιθανοτήτων των γεγονότων που θα μπορούσαν να μας συμβούν, όπως ανακαλύπτουν δεόντως οι πρωταγωνιστές του Auster.

Σε μια συνέντευξη στο Literary Hub, ο Auster παραδέχτηκε ότι ενώ η ανίχνευση παίζει κρίσιμο ρόλο στην Τριλογία της Νέας Υόρκης, δεν αποδέχεται ότι εμπίπτει στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας. Συζητώντας την προέλευση του έργου, είπε: «Η ιδέα ενός σύμπαντος με άπειρες δυνατότητες μου κέντρισε το ενδιαφέρον και επειδή η τριλογία αφορούσε έναν ντετέκτιβ, φαινόταν κατά κάποιο τρόπο αναπόφευκτο η ιστορία μου να έχει ένα στοιχείο από μυστήριο».

Το ντεμπούτο μυθιστόρημα του Auster αποδομεί την αστυνομική λογοτεχνία, τη γλώσσα και τη λογοτεχνία για να αναλύσει λεπτομερώς τι είναι να είσαι άνθρωπος και τι σημαίνει να γράφεις πραγματικά μυθιστόρημα. Η γραφή μυθιστορήματος μοιάζει με ένα μυστήριο από μόνο του, με ατελείωτα στρώματα αλήθειας που απαιτούν να συνδεθούν το ένα με το άλλο, ενώ επιτρέπει στους αναγνώστες να συνθέσουν το νόημα μιας ιστορίας από μόνοι τους.