Bookreads: Η Πηνελόπη Κουρτζή έγραψε μία από τις πιο γνωστές τηλεοπτικές σειρές

Η Πηνελόπη Κουρτζή, σίγουρα αγαπάει την Κρήτη. Με το μυθιστόρημα «Το Κορίτσι με το Σαλιγκάρι» μάς ξεναγεί στα Μάταλα, στην παραλία όπου έζησαν «τα παιδιά των λουλουδιών» και στην τοπική κοινωνία της δεκαετίας εκείνης.

Το CNN Greece μίλησε με την συγγραφέα για το βιβλίο που «μυρίζει» και αναδεικνύει μία περασμένη εποχή στην Κρήτη. Κάθε του σελίδα περιέχει ωραίο λόγο και πολλές ανατροπές. Η Πηνελόπη Κουρτζή γράφει για την παραλία που η Τζόνι Μίτσελ ερωτεύτηκε και έγραψε το τραγούδι Carey, για τον τόπο που συνδέθηκε όσο κανένας άλλος με την ανεμελιά, την αθωότητα, την ελευθερία, την αγνότητα, τον έρωτα, για εκείνο το μαγικό κομμάτι γης, που δεν άγγιξε ακόμα και η δικτατορία.

Ποια είναι

Η Πηνελόπη Κουρτζή γεννήθηκε στην Άρτα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιοτεχνολογία και εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα δραστηριοποιείται στον επιχειρηματικό χώρο και παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή, που αποτελεί και τη μεγάλη αγάπη της. Έχει ταξιδέψει αρκετά, μιλάει τέσσερις γλώσσες και ερασιτεχνικά ασχολείται με το αργεντίνικο τάνγκο. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και έχει γράψει θεατρικά έργα.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

Πόσο καιρό ασχολείσαι με το γράψιμο και τι σε τράβηξε σε αυτό;

Πηνελόπη Κουρτζή: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και μπόρεσα να αποτυπώσω στο χαρτί σκέψεις μου. Ερασιτεχνικά μεγάλο μέρος της ζωής μου, από ένα σημείο και μετά αποφάσισα πως έτσι θέλω να προσδιορίζομαι και το έκανα πράξη. Έχω δοκιμαστεί και γράφω στις περισσότερες από τις μορφές που μπορεί να βρει τόπο η παραγωγή περιεχομένου και νιώθω πια πως είναι ταυτόσημο με την πορεία και το ευ ζην μου. Μετά από χρόνια σκέψης, θα κατέληγα πως το γράψιμο είναι η αρχή μίας μορφής διαλόγου με τον κόσμο και αγαπώ τον διάλογο και ό,τι προκύπτει από αυτόν. Και φυσικά ό,τι έπεται αυτού. Ταυτόχρονα όμως, είναι για μένα μία διαδικασία αποτύπωσης όσων σκέφτομαι, παρατηρώ, επεξεργάζομαι, θέλω να βάλω «στο τραπέζι» προς συζήτηση, θέλω να καταλάβω και σε ό,τι θέλω να δράσω και να αντιδράσω.

Μίλησε μας λίγο για το τελευταίο σου βιβλίο;

Πηνελόπη Κουρτζή: Το «κορίτσι με το Σαλιγκάρι» από τις εκδόσεις Ψυχογιός, με πρωτότυπο τίτλο «η Παραλία», - που οδήγησε και στην ιδέα της Παραλίας που βλέπουμε μέσα από την συχνότητα της ΕΡΤ- είναι το καταστάλαγμα της έρευνας μου πάνω στο μοναδικό παγκόσμιο κοινόβιο χίπις που δημιουργήθηκε αλλά και διατηρήθηκε στα Μάταλα της Κρήτης. Από το 1965 όταν άρχισε μορφοποιείται, κατόπιν όταν έκλεισε προσωρινά το 1970, και από εκεί και μετά μέχρι και σήμερα με τους τρόπους τους οποίους διατηρείται: άλλες εποχές ως αύρα και ως πολιτιστικό, πνευματικό, κοινωνικό γεγονός, άλλες πάλι ως κοιτίδα ανθρώπων που δημιουργούν προσμίξεις με την τοπική κοινωνία αλλά και τον κόσμο, διατηρώντας μία φλόγα αναμμένη που τελικά γίνεται τροφή για συγκλονιστικές ιστορίες.

Με οδηγό έναν έρωτα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, πατώντας πάνω σε σημαντικούς ιστορικούς πυλώνες, το «Κορίτσι με το Σαλιγκάρι» μας εξηγεί γιατί «το καλοκαίρι του ‘69», το γνωστό σε όλους παγκόσμια ως έκφραση, είναι καταρχάς Ελληνικό, και κατά δεύτερον αποτελεί μία ολόκληρη φιλοσοφία που δεν σταματά να μας δίνει εικόνες, πληροφορίες, συναισθήματα, πολιτισμό.

Η Παραλία είναι ανεξάντλητη και πάντα έχει να μας δείξει και να μας μάθει πολλά.

Πώς βλέπεις τον εκδοτικό κόσμο στην Ελλάδα;

Πηνελόπη Κουρτζή: Με περηφάνια στο σύνολο του. Η Ελλάδα είναι μία μικρή χώρα, με κατά κοινή ομολογία σχετικά περιορισμένο αναγνωστικό κοινό, η οποία όμως, διαχρονικά αφήνει ισχυρό αποτύπωμα στην λογοτεχνία και την ποίηση. Με δεδομένο αυτό, την οικονομική κρίση όλα αυτά τα χρόνια, την μετατόπιση του ανθρώπου καθολικά στην ψηφιακή κατανάλωση περιεχομένου, είναι απορίας άξιο αλλά και αντικείμενο θαυμασμού το γεγονός πως ο εκδοτικός κόσμος στην Ελλάδα, όχι μόνο κατάφερε να αντέξει, αλλά ανοίγει το αναγνωστικό κοινό όλο και παραπάνω, φέρνει στο φως σημαντικά βιβλία, προσεγγίζει την νέα γενιά δημιουργώντας αναγνώστες και βρίσκεται σε άνθηση. Η προσοχή που φαίνεται δε, να αρχίζει να δίνεται και από φορείς του κράτους, κάτι που έλειπε μέχρι πολύ πρόσφατα, πιστεύω θα θωρακίσει ακόμα περισσότερο αυτή την προσπάθεια.

Τι γράφεις τώρα;

Πηνελόπη Κουρτζή: Έχουμε μόλις ολοκληρώσει ένα crime mini series με την συν-δημιουργό μου την Αυγή Βάγια, καθώς και ένα ακόμα βιβλίο που εξερευνά ένα επίσης άγνωστο κόσμο όπως αυτοί που αγαπώ να φέρνω στο φως και μία μη καταγεγραμμένη συνθήκη, βασισμένη εξ ολοκλήρου σε πραγματικά, σημαντικά, ιστορικά και παγκόσμια γνωστά γεγονότα, ένα βιβλίο με το οποίο είμαι -επιτρέψτε μου να πω- βαθιά ερωτευμένη.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχω ολοκληρώσει επίσης την έρευνα και αρκετά από τα επιστημονικά sessions που χρειαζόμουν για το επόμενο βιβλίο μου, το οποίο είναι ήδη στο στάδιο της καταγραφής. Μία επίσης ανεξερεύνητη συνθήκη πολιτιστική και ιστορική που μας μυεί σε ένα μαγευτικό άλλο κόσμο με τον οποίο όλοι μπορεί να έχουμε συναντηθεί κατά καιρούς στην ζωή μας ή να έχουμε ακούσει ιστορίες και μύθους, αλλά ως επιστήμη και ιστορία του παρελθόντος ευρωπαϊκά δεν γνωρίζουμε πολλά…

Αυτή η ιστορία όπως και η προηγούμενη που ανέφερα, είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων έρευνας και ίσως και τα πιο σημαντικά μου έργα.

Ποιοι είναι μερικοί από τους αγαπημένους σου συγγραφείς;

Πηνελόπη Κουρτζή: Αυτή την ερώτηση σχεδόν ποτέ δεν μπορώ να την απαντήσω με τον τρόπο που θέλω γιατί δεν θα υπάρχει χώρος. Ας πω απλά, πως επειδή η συγγραφή και η ανάγνωση είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου ολόκληρης, το ίδιο συμβαίνει και με τους συγγραφείς σε σύνολο, αφού προσπαθώ να διαβάσω και αγαπώ τους περισσότερους που καταθέτουν ιστορίες σε εμάς τους αναγνώστες.

Ωστόσο, θα ήθελα να αναφερθώ όπως κάνω πάντα στην λογοτέχνη που με έκανε να την θαυμάσω τόσο και να πάρω την απόφαση να δώσω τα έργα μου προς έκδοση και την οποία διαβάζω ανελλιπώς ξανά και ξανά όλα αυτά τα χρόνια, και που κάθε φορά που ανοίγω ένα από τα βιβλία της, σε όποια περίοδο της ζωής μου και αν βρίσκομαι, πάντα θα βρω ένα κομμάτι μου να ταυτιστεί και κάτι καινούριο να μάθω. Την Φιλομήλα Λαπατά. Για μένα από τις σημαντικότερες ιστορικούς γνώστριες και εκπροσώπους της λογοτεχνίας και της γλωσσοπλαστικής της χώρας μας.

Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο συγγραφέα;

Πηνελόπη Κουρτζή: Να πιστεύει σε οτιδήποτε βγαίνει πρωτόγονο από μέσα του και θέλει να μοιραστεί. Ταυτόχρονα όμως, να σέβεται τις μανιέρες και την πείρα των μεγαλύτερων, άρα να διαβάζει πολύ. Να ασχοληθεί με την συγγραφή όχι ως μέσο βιοπορισμού αλλά γιατί αυτό τον εκφράζει και να μην ξεχνάει ποτέ πως, σημασία δεν έχει πάντα τι λες, παρθενογένεση δεν υπάρχει, αλλά ο τρόπος που προσεγγίζεις όποιο θέμα διαλέξεις.

Υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών στον κόσμο του βιβλίου στην Ελλάδα;

Πηνελόπη Κουρτζή: Δεν έχω νιώσει κάτι τέτοιο προσωπικά μιλώντας, όχι τουλάχιστον στην πορεία μου. Ούτε μπορώ να πω πως έχω αντιληφθεί κάτι παρόμοιο σε άλλους/άλλες συγγραφείς. Ωστόσο, σε όλους τους χώρους όπως και σε αυτόν του βιβλίου ενίοτε, αντανακλώνται συμπεριφορές που πλήττουν την ισοτιμία των δύο φύλων, απλώς είναι ορμώμενες από πιο γενικά πλαίσια και συστήματα. Το σημαντικό είναι, σε χώρους όπου ο στόχος και μόνος σκοπός είναι η ελεύθερη έκφραση και αυτή προωθείται, όπως οι χώροι όπου παράγεται περιεχόμενο με αποδέκτη το κοινό, να χρησιμοποιείται το ίδιο «λεξιλόγιο» για να περιγράψει αυτό που γράφει ή που λέει ένας άντρας ή μία γυναίκα. Για παράδειγμα, εάν μία γυναίκα τοποθετηθεί ή γράψει πιο συναισθηματικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «drama queen» ή ακόμα και μελό. Αν ένας άντρας τοποθετηθεί έτσι, από κάποιους θα χαρακτηριστεί γενναίος ή τολμηρός να αποτυπώσει συναισθήματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θεωρώ πως η λογοτεχνία μπορεί να βοηθήσει και να αποτελέσει το «έδαφος» όπου και τα δύο φύλα θα εκφράζονται με τον ίδιο τρόπο και θα είναι κοινής αποδοχής. Είναι σπουδαία η συμβολή της λογοτεχνίας στον κόσμο και στο μέλλον μας.