Record Digging: Οι Vampire Weekend μας ταξιδεύουν σε μία μοντέρνα καταστροφή

«Ένα ταξίδι από τον κυνισμό στην αισιοδοξία», είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Ezra Koenig περιγράφει το πέμπτο άλμπουμ των Vampire Weekend, «Only God Was Above Us». Ξεκινώντας με τo κομμάτι "F*** the world" και τελειώνοντας με ένα τραγούδι που ονομάζεται "Hope", είναι ένας δίσκος που έχει όλους τους πιο γνωστούς ήχους του συγκροτήματος και τους ξετυλίγει σε ένα άγριο κομφετί από twisty-indie, ανήσυχο-πανκ μαζί με μία δόση… jazz.

• Διαβάστε επίσης: Γιατί η Gen Z «κόλλησε» για πάντα με τους Nirvana

Ενώ το «Father of the Bride» παρουσιάστηκε ως ένα ιδιαίτερα μονομερές άλμπουμ, το Only God Was Above Us χρεώνεται ως μία ομαδική προσπάθεια, αποκαθιστώντας την αρχική σύνθεση του 2006 με τον ντράμερ Chris Tomson και τον μπασίστα Chris Baio να επιστρέφουν επίσημα στην ομάδα και τον πολυοργανίστα Rostam Batmanglij στο στούντιο ως καλεσμένο.

Ο Koenig είπε ότι πέρασε το κενό πέντε ετών μεταξύ των κυκλοφοριών με τη σύζυγό του (ηθοποιό Rashida Jones) και τον γιο τους, περνώντας χρόνο περπατώντας στο Λονδίνο και το Τόκιο.

Το τραύμα των παγκόσμιων γεγονότων εκείνων των χρόνων αναγνωρίζεται τόσο στον ήχο όσο και στους στίχους των νέων τραγουδιών, αλλά οι λαμπερές μελωδίες του Koenig ενθαρρύνουν τους θαυμαστές να χορέψουν και να ταλαντευτούν στις καταστροφές και τελικά να φτάσουν στη θετικότητα.

Το «Ice Cream Piano» προσεγγίζει τους παλιούς θαυμαστές με παραμορφωμένη κιθάρα και ένα αίσθημα μελωδίας από μεθυσμένες κραυγές παμπ, ενώ ο Koenig τους διανθίζει με σκέψεις για πόλεμο και ειρήνη πριν το κομμάτι εκραγεί σε ένα mosh pit pogo. Ιδανικό για να ισοπεδώσετε το γρασίδι ενός καλοκαιρινού φεστιβάλ.

Στη συνέχεια, παίρνουμε μια τυπική μελωδία του πινγκ-πονγκ στο "Classical", παρακάμπτοντας το τριπ χοπ beat της δεκαετίας του '90. Τα γλυκά φωνητικά του Koenig διαπερνούν εικόνες γεφυρών που καίγονται, σωμάτων που σπάνε και ναών που γκρεμίζονται, βάζοντας τις σύγχρονες συγκρούσεις σε ένα πλαίσιο αιώνων. Όπως και ο Paul Simon, ο Koenig είναι ένας ιμπρεσιονιστής στιχουργός/τραγουδιστής που ταξιδεύει μαζί με τους ακροατές του αντί να επιλέγει κάποιο κήρυγμα τύπου Dylan.

Το Only God Was Above Us παίρνει τον τίτλο του από έναν τίτλο εφημερίδας του 1988, στον οποίο ένας επιζών από αεροπορικό δυστύχημα σκέφτηκε πώς ένιωθε όταν ξηλώθηκε η οροφή από το αεροσκάφος. Πραγματικά αιχμαλωτίζει τη διάθεση αυτής της μουσικής, καθώς μας καλεί όλους να νιώσουμε τον άνεμο στα μαλλιά μας ακόμα και όταν είμαστε περικυκλωμένοι από την καταστροφή.