Record Digging: H Julia Holter «γυρνάει» τα αυτιά μας στον διαλογιστικό μινιμαλισμό

Το Something in the Room She Moves ακούγεται πιο αποφασισμένο από ποτέ να αποκηρύξει τη συνειδητή επιλογή της στην ποπ. Η μουσική -αφρώδης, νεφελώδης, ελεύθερη- φαίνεται να έχει το δικό της μυαλό και τον δικό της χαρακτήρα.

• Διαβάστε ακόμη: Record Digging: Οι Pissed Jeans είναι πιο μισάνθρωποι από ποτέ αλλά μας αρέσει

Η ιδέα του άλμπουμ δανείζεται τη βασική αρχή του διαλογιστικού μινιμαλισμού: αφαιρέστε ότι μπορείτε για να ανυψώσετε το πνεύμα σας πιο ψηλά. Και μάλλον τελικά το πετυχαίνει. Όσο πιο πολύ ακούς τα κομμάτια του άλμπουμ τόσο πιο πολύ σου αρέσει. Όντως το Something in the Room She Moves χρειάζεται πολλές ακροάσεις για να το αντιληφθείς, να καταλάβεις τι ακριβώς κάνει στην ψυχή σου.

Η κύρια απόχρωση που διατρέχει όλη τη μουσική της Holter είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια επιθυμία να απελευθερωθείς από το λογικό και να προχωρήσει σε πιο πνευματικά επίπεδα, τουλάχιστον όσο αφορά τον ήχο και μόνο.

Κι όμως, ακόμη κι έτσι, το άλμπουμ έχει την ικανότητα να ανακαλύπτει ποπ μελωδίες στον αιθέρα, μετά να παίζει με τα φωνήεντα της φωνής της σαν μικροσκοπικά ζώα, να ψαχουλεύει βαθιά σε μια λέξη και να ηρεμεί τελικά το σώμα και το πνεύμα σου.

Έχοντας κάνει ζιγκ-ζαγκ μεταξύ της τάξης και της αταξίας, από τη λειτουργική φινέτσα στη φασαρία και την ποπ, η Holter ακούγεται πιο χαρούμενη και πιο ώριμη τώρα που παρουσιάζει μεθυστικές σκέψεις με ένα παραμυθένιο μυστήριο στον αέρα.

Το Something in the Room She Moves είναι μία καλοφτιαγμένη «ηχητική ασάφεια» που αντικατοπτρίζει στην προσπάθειά της να διοχετεύσει την ωκυτοκίνη, τη χημική ουσία της αγάπης, μέσω οργάνων: τα synths του στυλ Vangelis, τα φωνητικά portamento και το ξέφρενο μπάσο, φέρνουν στο μυαλό μουσικές που δεν θέλουν να υπόκεινται σε ταμπέλες.

Αντί να επιλέξουμε τα μαύρα ή τα άσπρα πλήκτρα, το Something in the Room She Moves μας επιτρέπει να φτερουγίζουμε ανάμεσα στις νότες.