Οι Beirut μας ανοίγουν την πόρτα για άλλη μια φορά στην γλυκιά μελαγχολία τους

Η νότα έκπληξης στο «Hadsel», το έκτο στούντιο LP των Beirut, δεν είναι τόσο ότι ο Zach Condon ηχογράφησε ένα άλμπουμ σε ένα απομακρυσμένο νησί της Νορβηγίας με ελεύθερη πρόσβαση σε ένα εκκλησιαστικό όργανο, αλλά ότι δεν το έχει ξανακάνει ποτέ.

Αυτή η κρυφή αίσθηση οικειότητας βρίσκεται στο επίκεντρο της άνετης και περιστασιακά ακατανίκητης γοητείας του «Hadsel».

Ο Condon άλλαξε, αντικειμενικά, τον ήχο των Beirut από τις βαλκανικές χάλκινες μέρες του Gulag Orkestar, το ντεμπούτο του το 2006. Αλλά το πλούσιο βαρύτονο φωνητικό ύφος του, που βουίζει και κουλουριάζεται γύρω από τις μελωδίες σαν εξωτικό πουλί, είναι τόσο διακριτικό όσο πρέπει, οι πνευστές ανταύγειες του τόσο έντονα πένθιμες, που δεν μπορεί παρά να ακούγεται σαν τον εαυτό του τελικά, για άλλη μια φορά.

Το «Hadsel», που πήρε το όνομά του από τον δήμο στον οποίο ηχογραφήθηκε, έχει τις στιγμές της μεγαλοφυίας του.

Η χρήση του οργάνου Hadsel kirke, του οποίου οι μελωδίες είναι η ραχοκοκαλιά του άλμπουμ, εισάγει μια λιτή, μπαρόκ κομψότητα στο δίσκο που απέχει πολύ από τους εξαιρετικά φωτεινούς τόνους της σύγχρονης ποπ μουσικής.

Για μια και μόνο στιγμή, ο ακροατής μεταφέρεται στην ομορφιά και τις μακριές νύχτες ενός νορβηγικού χειμώνα, ο κρύος αέρας που φυσάει γύρω από μια παγωμένη ξύλινη εκκλησία γίνεται αισθητός μέσα από τις νότες.

Παραμένει απολύτως καθαρτικό να ακούς τον Condon μέσα στην έμπνευση του στην νορβηγική επαρχία, ωθώντας απλές φωνητικές γραμμές σε μεγαλεπήβολα περάσματα.

Πέρα από το drum machine.

Ο Condon πήγε στη Νορβηγία κι επέστρεψε με ένα οικείο και απολαυστικό κουβάρι αντιφάσεων: το «Hadsel» είναι μια νέα αρχή για τους Beirut που ακούγεται σαν τις παλιές εποχές, ένας δίσκος γεννημένος από απόγνωση και μοναξιά που εξακολουθεί να είναι όμως γεμάτος ζωή.