Bookreads: Ο Αλέξανδρος Κάσσης έγραψε ένα μυθιστόρημα «σημείο αναφοράς» και μας εξήγησε γιατί

Το Bookreads μίλησε με τον συγγραφέα για το νέο του βιβλίο που ο τίτλος του μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους: τελεία, σημείο, κουκίδα κλπ. Ένας τίτλος διφορούμενος που όμως διευκολύνει τον αναγνώστη να το κατανοήσει. Βρεθήκαμε με τον Αλέξανδρο Κάσση κάπου στο κέντρο της Αθήνας και είχαμε μία κουβέντα εκ βαθέων. Ο ίδιος μας έλυσε πολλές απορίες που είχαμε για το βιβλίο και τον τρόπο με τον οποίο γράφτηκε.

Ο Αλέξανδρος Κάσσης γεννήθηκε στον Πειραιά.Το σημείο αναφοράς του είναι κρυμμένο στα βιβλία του, στους δίσκους του, στα μέρη όπου έζησε και στους ανθρώπους που συνάντησε.

Προσπαθεί να ζει ανέμελος. Συνεχίζει να επιβιώνει, μάλλον από σύμπτωση. Από κοντά ο Αλέξανδρος είναι πολύ φιλικός και μας εξηγεί τα πάντα αναλυτικά, πως προέκυψε το νέο του μυθιστόρημα, γιατί το έγραψε, πως το εμπνεύστηκε και γιατί θεωρεί πως η μουσική και η λογοτεχνία πάνε χέρι χέρι για τον ίδιο.

Πάμε να δούμε την κουβέντα μας με τον Αλέξανδρο Κάσση αναλυτικά:

Πόσο καιρό γράφεις και τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στη λογοτεχνία;

Αλέξανδρος Κάσσης: Γράφω από το σχολείο, από το λύκειο. Ξεκίνησε ουσιαστικά όταν θέλαμε με ένα φίλο να κάνουμε μία μπάντα κι έτσι αρχίσαμε να γράφουμε στίχους στα αγγλικά. Μετά συνεχίσαμε να γράφουμε καθώς πιάσαμε την ίδια στιγμή τα μουσικά όργανα και σιγά σιγά ήρθε και η λογοτεχνία και τα βιβλία. Προχώρησα δηλαδή προς το πεζό. Το πρώτο μου βιβλίο κυκλοφόρησε το 2015. Όσο έγραφα είδα πως το γράψιμο μου ωρίμαζε, οπότε το 2014 είχα έτοιμο το πρώτο μου βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.

Μίλησε μας για το τελευταίο σου βιβλίο το οποίο ονομάζεται «Τελεία» αλλά έχει και άλλους πολλούς τίτλους, ανάλογα πως θα το δει κανείς.

Αλέξανδρος Κάσσης: Το βιβλίο το ονομάσαμε «Τελεία» για να είναι λίγο πιο προσιτό στον αναγνώστη, αλλά μπορεί κάποιος να πει πως λέγεται και «Σημείο αναφοράς», «Κουκίδα», «Σημείο εκκίνησης», «Σημείο τερματισμού», «Σημείο», «Πράσινη Τελεία» ή όπως αλλιώς νομίζει. Ο τίτλος του άλλωστε είναι το σύμβολο που απεικονίζεται στο εξώφυλλο, μαζί με το πράσινο χρώμα που έχει κι αυτό τον συμβολισμό του. Πέρα από το σύμβολο όμως, υπάρχει και όνομα αλλά δεν είναι ανακοινώσιμο. Το αφήνω ελεύθερο στον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά να αποφασίσει αυτό που του ταιριάζει και αυτό που συμβολίζει και σημαίνει για αυτόν το βιβλίο και το κείμενο. Ξεκίνησε σαν μυθιστόρημα, σαν μία ιστορία για τα εργασιακά δικαιώματα. Ήθελα να πω κάποια πράγματα σχετικά με το θέμα της εργασίας, μετά όμως που ωρίμασε μέσα μου η όλη ιδέα, είδα ότι ήθελα να βάλω και άλλα στοιχεία μέσα σε αυτό, οπότε σταμάτησα αυτό που έγραφα -δεν με ικανοποιούσε το στήσιμο και το ύφος που είχε- και το ξαναξεκίνησα σαν μονόλογο με εντελώς διαφορετική πλοκή από αυτό που είχα ξεκινήσει να γράφω, έπειτα από μια μέρα που ξύπνησα και κοίταξα το ταβάνι για ώρα και είπα οκ, θα ξεκινήσω έτσι. Οπότε μετά ξεδιπλώθηκε και η ιστορία του βιβλίου.

Πώς την βλέπεις την Αθήνα; Ζούμε σε εποχές που υπάρχει ένα γενικότερο χάος. Αυτό σε βοηθάει στο γράψιμο.

Αλέξανδρος Κάσσης: Η Αθήνα μου αρέσει πολύ σαν πόλη. Έχει τις ιδιαίτερες γειτονιές της και φυσικά μου αρέσει το αστικό τοπίο. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μου αρέσουν άλλα μέρη, άλλες πόλεις ή χωριά, Έχω μεγαλώσει στον Πειραιά αλλά το κέντρο της Αθήνας το αγαπάω ιδιαιτέρως. Το κέντρο είναι αυτό που έχει τα πάντα και είναι και το μέρος όπου όλα συμβαίνουν. Αν θέλεις να είσαι στην ατμόσφαιρα της εποχής σου θέλεις να είσαι και στο κέντρο της πόλης. Έχω μία τέτοια φιλοσοφία, να κοιτάμε μπροστά αλλά και το τώρα. Με βοηθάει να γράφω σε τέτοιο περιβάλλον, χαοτικό, δεν θέλω ηρεμία, δεν θέλω ησυχία. Γράφω με φασαρία. Δεν θα βάλω όμως μουσική με στίχο που ξέρω, αυτό με αποσπάει.

Γράφεις πολύ εσωτερικά, έχεις σκεφτεί να γράψεις κάτι άλλο εκτός από μυθιστόρημα;

Αλέξανδρος Κάσσης: Είναι όμως μου βγει κάθε φορά. Για παράδειγμα, το τελευταίο βιβλίο δεν το θεωρώ μυθιστόρημα. Είναι πιο κοντά στον θεατρικό μονόλογο θα έλεγα, αν έπρεπε να το κατηγοριοποιήσω. Το έχω φανταστεί να παίζεται στο θέατρο κι έτσι έχει γραφτεί, με αυτήν την ατμόσφαιρα στο μυαλό μου. Έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον. Έχω περάσει κι από άλλες φόρμες, έχω γράψει και στίχους όπως είπα παραπάνω. Είναι η ανάγκη που έχεις κάθε φορά. Δεν μου αρέσει η «ταμπελοποίηση». Είδα αυτή τη φορά ότι μου αρέσει το μυθιστόρημα οπότε το έκανα έτσι, την ίδια στιγμή το είχα φαντασιωθεί και σαν θεατρικό.

Πες μερικούς από τους αγαπημένους σου συγγραφείς που σε επηρέασαν στο γράψιμο του βιβλίου.

Αλέξανδρος Κάσσης: Δεν μου αρέσει να γράφω για πραγματικά γεγονότα, κάπως το βαριέμαι αυτό. Υπάρχουν πολλές αναφορές μέσα στο βιβλίο, από μουσική, ταινίες και βιβλία. Στο συγκεκριμένο βιβλίο όμως υπάρχουν κατ΄ εξαίρεση μερικά, όχι αυτούσια
απαραίτητα, λόγω της ιδιαιτερότητας του κειμένου και της ιστορίας. Υπάρχουν επίσης πολλές αναφορές μέσα στο βιβλίο, από μουσική, ταινίες, και βιβλία, πίνακες ζωγραφικής, και αρχιτεκτονική. Από συγγραφείς, Αγαπημένος είναι ο Κορτάσαρ και το Κουτσό είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία, όπως επίσης μου αρέσούν πάρα πολύ και ο Μπέκετ και ο Μπολάνιο. Κάποτε μου άρεσε και ο Μπουκόφσκι, όταν ήμουν πιο νέος, όπως επίσης και ο Κούντερα. Ακόμα μου αρέσουν δηλαδή απλά δεν έχω μείνει εκεί, έχω πάει και σε άλλα πράγματα.

Πώς βλέπεις τον εκδοτικό κόσμο στην Ελλάδα;

Αλέξανδρος Κάσσης: Γράφω και στο βιβλίο κάποια πράγματα σχετικά με αυτό. Δεν συμφωνώ με πολλά στον εκδοτικό κόσμο της Ελλάδας. Υπάρχουν εκδότες που το προσπαθούν και είναι πιο ειλικρινείς στους συγγραφείς, κρατώντας ένα επίπεδο αισθητικής. Δυστυχώς όμως αυτή δεν είναι η πλειοψηφία. Πολλοί από τους εκδότες ζητάνε χρήματα από τους συγγραφείς για να βγάλουν το βιβλίο τους, τους δίνουν χαμηλά ποσοστά επί των πωλήσεων ή δεν τουςαποδίδουν τα δικαιώματά τους από τις πωλήσεις. Το οποίο είναι κάτι πολύ άσχημο, δεδομένου ότι το κείμενο του συγγραφέα είναι η πρώτη ύλη για όλη αυτή την αγορά. Δεν ξέρω αν είναι τάση της αγοράς ή αν έχει κάποιο νόημα (π.χ. είναι αρκετά τα έξοδα μιας έκδοσης και είναι δύσκολο να τα επωμιστούν οι εκδότες),Το οποίο είναι κάτι πολύ άσχημο. Δεν ξέρω αν φταίει το κράτος που δεν υπάρχουν επιχορηγήσεις ή η αγορά είναι μικρή και υπάρχει πολύ μεγάλη προσφορά. Κανονικά οι εκδότες πρέπει να είναι φορείς πολιτισμού και να έχουν έναν δικό τους χαρακτήρα χαρακτήρα κι όχι να κυνηγούν την εύκολη πώληση βγάζοντας ό,τι ναναι ή τα εύκολα χρήματα από τους συγγραφείς κατευθείαν χωρίς να τους ενδιαφέρει η προώθηση. Δεν τα λέω όλα αυτά για να κατηγορήσω
τους εκδότες. Σίγουρα όμως κάτι δεν γίνεται σωστά με την έκδοση βιβλίβν στην Ελλάδα

Ποια διαδικασία ακολούθησες για να γράψεις την «Τελεία»;

Αλέξανδρος Κάσσης: Είχα κάπως αυστηρό πρόγραμμα, ξυπνούσα στις 4 το πρωί κι έγραφα τρεις ώρες κάθε μέρα. Στρατιωτική πειθαρχεία (γέλια) αν και δεν έχω καμία σχέση με αυτή την φάση, του στρατού εννοώ, και της γενικότερης νοοτροπίας που την συνοδεύει. Επίσης με βοηθούσε την στιγμή του γραψίματος να βλέπω κάποιες συγκεκριμένες ταινίες που με ενέπνεαν, είναι μία διαδικασία που κάνω γενικά αυτή. Μου δίνει ατμόσφαιρα και με βοηθάει στη διάθεση που θέλω να έχω όταν περιγράφω μία κατάσταση.

Η «Τελεία» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Ενύπνιο.