Hidden Strike: Ίσως η πρώτη πραγματικά κακή ταινία του Τζάκι Τσαν

Το Hidden Strike ίσως έχει την πιο τραγική χρήση ειδικών εφέ που έχουν βγει από υπολογιστή. Τόσο τραγική που πραγματικά σε προσβάλλει. Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς πως το Hidden Strike είναι μια (ακριβή;) παραγωγή του Netflix.

Το πρώτο μισό της ταινίας θυμίζει ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα το πρωί του Σαββάτου που εμφανίζεται ως υβρίδιο live-action/cartoon. Η ταινία δράσης του Scott Waugh στερείται τόσο πολύ από καλλιτεχνία που η εμπειρία είναι εντελώς πλαστική και στείρα.

Αυτή η κωμωδία δράσης δεν έχει συγκινήσεις, γέλια και σχεδόν οτιδήποτε ενδιάμεσα. Το κωμικοτραγικό είναι πως περιμέναμε να δούμε τουλάχιστον λίγο καλό ξύλο, μιας και έχουμε σαν πρωταγωνιστή τον Τζάκι Τσαν. Κι όμως κι εκεί η ταινία χάνει. Ο παλαίμαχος ηθοποιός δεν λέει ούτε μία καλή ατάκα και ναι οι κινήσεις του φαίνονται σκουριασμένες.

Η ιστορία ακολουθεί δύο πρώην στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων. Ο ένας είναι ο Λουγκ Φενγκ (Τζάκι Τσαν), ένας Κινέζος πράκτορας που τον στέλνουν να συνοδεύσει μια επιστήμονα και την ομάδα της από ένα διυλιστήριο πετρελαίου στη Μέση Ανατολή.

Η αποστολή δεν είναι μόνο επαγγελματική για τον Φενγκ αλλά και προσωπική αφού η εν διαστάσει κόρη του, Μέι, τον κατηγορεί για την εγκατάλειψη της μητέρας της.

Ο Φενγκ και η ομάδα του πρέπει να δραπετεύσουν μέσα από έναν ύπουλο δρόμο που είναι γνωστός ως ο αυτοκινητόδρομος του θανάτου. Ο άλλος πρώην μισθοφόρος, ο Κρις Βαν Χορν (Τζον Σίνα), ζει σε ένα μικρό χωριό που έχει απεγνωσμένη ανάγκη από νερό.

Για να το αποκτήσει, συμφωνεί να αναλάβει μια δουλειά με τον αδερφό του, τον Χένρι, που θα του δώσει τα χρήματα για να διορθώσει την πρόσβαση του χωριού στην παροχή νερού.

Το κύριο πρόβλημα με το Hidden Strike, εκτός από την παραπάνω βαρετή ιστορία των σεναριογράφων, είναι τα μπερδέματα της σκηνοθεσίας.

Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς ταινία βλέπει, πάει προς την περιπέτεια αλλά το χάνει στα εφέ με τραγικό τρόπο, πάει μετά προς την κωμωδία αλλά κι εκεί δεν υπάρχει ούτε μία πραγματικά αστεία ατάκα. Τόσο ο Τζάκι Τσαν όσο και ο Σίνα είναι γοητευτικοί ερμηνευτές κωμικής δράσης που όμως εδώ δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν.

Επίσης, μπορεί να είναι σημάδι ηλικίας, αλλά το σήμα κατατεθέν του Τζάκι Τσαν, η ικανότητα του να κάνει χορευτικές κινήσεις σαν ένας Fred Astaire των πολεμικών τεχνών, η ικανότητα του να εκτελεί χαριτωμένα ακροβατικά δράσης, εδώ απλά δεν φαίνεται πουθενά.

Δεν θα δείτε πουθενά τη δόξα του Rumble in the Bronx, ή τις σκηνές με το αλεξίπτωτο στο αερόστατο στο Armour of God ή το άλμα ελικοπτέρου με σνόουμπορντ στο Police Story 4: First Strike.

Τα ειδικά εφέ CGI χαλάνε ολοκληρωτικά το Hidden Strike, δίνοντας στην εμπειρία μια πολύ φτωχή αίσθηση και μία δόση προχειρότητας. Υπάρχουν σίγουρα μερικές αξιοπρεπείς σκηνές μάχης σώμα με σώμα μεταξύ των σταρ αλλά φυσικά αυτές δεν είναι αρκετές για να σώσουν την ταινία. Η ταινία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει αξιοπρεπώς όσο αφορά τα ονόματα που την πλαισιώνουν.

Το Hidden Strike είναι μια κακή ταινία δράσης και μία κακή αντιγραφή του Mad Max: Fury Road. Και αυτό δεν το λέμε μόνο για τις βαρετές σκηνές δράσης. Όταν τα ηλεκτρονικά ακροβατικά σβήνουν, καταλαβαίνεις πόσο αδύναμη είναι το σενάριο, το χιούμορ αλλά τελικά και το σύνολο. Σχεδόν δύο ώρες χαμένες.

Από τα χειραγωγικά πίσω επίπεδα μέχρι αυτό που κάνει τους δυνητικούς πελάτες να προσαρμόζονται στην κλισέ ιστορία πίσω από το σχέδιο του κακού, τίποτα δεν είναι εκπληκτικό ή τόσο συναρπαστικό αν έχετε παρακολουθήσει μερικές δεκάδες από αυτού του είδους τις εικόνες δράσης.

Το Hidden Strike αξίζει να το παρακολουθήσετε μόνο αν είστε (πολύ) φανατικός θαυμαστής του Τζάκι Τσαν. Εκτός από τη σκηνή του «σαπουνιού» κοντά στο τέλος, η ταινία στερείται δημιουργικότητας. Ναι, η ταινία απλά δεν μπορεί να σταθεί με τίποτα.