Σπάνιες φωτογραφίες από το πρώτο Γκλάστονμπερι του 1971 δείχνουν ένα εντελώς διαφορετικό φεστιβάλ

Η αντίστροφη μέτρηση για το φεστιβάλ Γκλάστονμπερι το ερχόμενο Σαββατοκύριακο έχει ξεκινήσει – οι σκηνές έχουν κατασκευαστεί, οι headliners είναι καθ' οδόν και περίπου 200.000 άνθρωποι αναμένεται να παρευρεθούν.

Το φεστιβάλ, που πλέον έχει γίνει παγκόσμιος κολοσσός, είναι αγνώριστο σε σχέση με το καλοκαίρι του 1971, όταν το πρώτο Glastonbury Fair, όπως ήταν τότε γνωστό (και πιο πριν ως «Pilton Pop, Folk and Blues Festival»), άνοιξε τις πύλες του – ή, σωστότερα, τη μία και μοναδική πύλη του – και 12.000 κόσμου δεν πλήρωσαν απολύτως τίποτα για να δουν καλλιτέχνες όπως ο Ντέιβιντ Μπόουι και οι Fairport Convention.

Ο εικοσιεξάχρονος Βρετανός φωτογράφος Πολ Μίσο βρισκόταν εκεί με διπλή αποστολή: να οδηγήσει ένα τροχόσπιτο για τη φίλη του, τη βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιό Τζούλι Κρίστι, και να τραβήξει φωτογραφίες από την εκδήλωση.

Δούλευε για τον σκηνοθέτη Νίκολας Ρεγκ, ο οποίος γύριζε ένα ντοκιμαντέρ για την αντικουλτούρα και χρησιμοποιούσε την Κρίστι ως διάσημο πρόσωπο. Εκείνη ήταν που εξασφάλισε στον Μίσο τη δουλειά του φωτογράφου. «Είπε στον Ρεγκ "δώσε του λίγο φιλμ" κι εκείνος μου έδωσε 250 ρολά έγχρωμου φιλμ, τα οποία εκείνη την εποχή άξιζαν πιθανότατα όσο ένα σπίτι», θυμάται ο 78χρονος σήμερα φωτογράφος σε τηλεφωνική συνέντευξη στο CNNi.

«Οδηγήσαμε σε ένα χωράφι - κάποιος στο χωριό μας είχε κατευθύνει στο σημείο όπου θα γινόταν αυτή η τρέλα - και εκεί είδα τον τορ (ένας κωνικός λόφος) στο βάθος και αυτή την πυραμίδα (σκηνή) που χτιζόταν», λέει. «Ήταν ένα μαγικό βασίλειο και... η πιο απίστευτη ευκαιρία της ζωής μου».

Ο Μίσο, ο οποίος εργαζόταν ως φωτογράφος μόδας και διαφήμισης, άρχισε να τραβάει φωτογραφίες που συμπυκνώνουν κάθε νοσταλγική χίπικη φαντασίωση. Οι εικόνες του δείχνουν το καταπράσινο βρετανικό μεσοκαλόκαιρο, γενειάδες, ήλιο και βροχή, γυμνά σώματα, λουλούδια - το είδος της αυθεντικής ομορφιάς που δεν μπορείς να πετύχεις με φίλτρο.

Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο, ο Μίσο έψαξε 7.000 διαφάνειες και επέλεξε 160 για να τις δείξει στον Ρεγκ. Η ταινία μπήκε στο ράφι πριν τελικά την πάρει ο σκηνοθέτης Πίτερ Νιλ το 1972 και τη μετατρέψει στο «Glastonbury Fayre», που έμοιαζε περισσότερο με μουσικό βίντεο παρά με αυτό που είχε οραματιστεί ο Ρεγκ. Μαζί με την ταινία είχαν μπει στο ράφι και οι φωτογραφίες του Μίσο, και παρέμειναν εκεί για δεκαετίες.

Πρόσφατα ο Μίσο εκτύπωσε τις φωτογραφίες και τις τοποθέτησε σε ένα άλμπουμ «για να τις δω ως ιστορία». Ένας υπάλληλος του φωτογραφικού εργαστηρίου τις έδειξε στον εκδοτικό οίκο IDEA Books και το αποτέλεσμα ήταν το λεύκωμα «In The Vale of Avalon: Glastonbury Festival 1971».

«Υπήρχε μια αίσθηση αθωότητας», θυμάται ο Μίσο. «Θέλαμε απλώς να είμαστε ελεύθεροι, να χαμογελάμε, να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, να χορεύουμε, να είμαστε ευτυχισμένοι, να συνδεόμαστε με τις πνευματικές ρίζες της χώρας – το Vale of Avalon (η περιοχή όπου λαμβάνει χώρα η διοργάνωση) είναι μαγικό, και όχι μόνο την εποχή του φεστιβάλ».

Ο Μίσο εξακολουθεί να πηγαίνει στο Γκλάστονμπέρι τις περισσότερες χρονιές. «Είναι το πνευματικό μου σπίτι», λέει.

Το λεύκωμα «In The Vale of Avalon: Glastonbury Festival 1971» εκδίδεται από την IDEA books και διατίθεται σε περιορισμένο αριθμό 1.000 αντιτύπων στο Dover Street Market του Λονδίνου.

Με πληροφορίες από: Unseen photos of Glastonbury from 1971 show just how much the festival has changed by Martha Alexander, CNN