Θοδωρής Μαροσούλης: «Εύχομαι το δεύτερο lockdown να μην είναι μια τελεία και παύλα για τα θέατρα»

Προέρχεται από μια οικογένεια με μεγάλη παράδοση στις θεατρικές παραγωγές. Ο Θοδωρής Μαροσούλης, η ψυχή πια των Marossoulis Productions έχει εδώ και καιρό «στρίψει» το τιμόνι του Θεάτρου Αθηνά σε μια άλλη κατεύθυνση.

Ανεβάζοντας το εκπληκτικό θεατρικό έργο «Ο Συλλέκτης» το καλοκαίρι που μας πέρασε και έχοντας προγραμματίσει το εξίσου σημαντικό έργο «Ο Θεός της Σφαγής» για την τρέχουσα θεατρική σεζόν, είδε να ανακοινώνονται τα νέα μέτρα που έκλεισαν ξανά τα θέατρα μόλις 2 μέρες πριν την προγραμματισμένη πρεμιέρα τους.

- Κύριε Μαροσούλη συναντιόμαστε μια ακόμα δύσκολη στιγμή για τον κλάδο του θεάτρου. Εσείς στο Θέατρο Αθηνά θα κάνατε αύριο πρεμιέρα με το έργο «Ο Θεός της Σφαγής» σε σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη. Πώς νιώσατε όταν ανακοινώθηκε και πάλι lockdοwn των θεάτρων;

«Θεωρούσα δεδομένο ότι θα έχουμε ξανά, αν όχι ολικό lockdown, τουλάχιστον κάποιου είδους μέτρα που θα καθιστούσαν απαγορευτικό εξ αρχής το άνοιγμα μιας παράστασης».

- Κι όμως ξεκινήσατε να προετοιμάζετε μια νέα παράσταση;

«Έχω μάθει στη ζωή μου να λειτουργώ καλύτερα υπό πίεση και σε δύσκολες συνθήκες. Δεν μου αρέσει να το βάζω κάτω και ήμουν αποφασισμένος να το παλέψω μέχρι τέλους. Ακόμα είμαι. Γι’ αυτό και θα είμαστε καθ’ όλα έτοιμοι να ανεβάσουμε την παράσταση όταν γίνει άρση του κλεισίματος των θεάτρων. Ο στόχος που έχω βάλει να αλλάξω το ρεπερτόριο του θεάτρου και που ξεκίνησε με το ανέβασμα του «Συλλέκτη» το καλοκαίρι θα συνεχίσει να είναι ο στόχος μου».

- Πόσο μεγάλο σοκ ήταν για τους θεατρικούς επιχειρηματίες το πρώτο lockdown;

«Νομίζω ότι ακόμα δεν έχουμε δει τις επιπτώσεις του πρώτου κλεισίματος των θεάτρων. Άνοιξαν πληγές αλλά ακόμα δεν έχει φανεί πλήρως το αποτέλεσμα της καταστροφής, των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και θα αντιμετωπίσει τόσο ο δικός μας κλάδος, όσο και γενικότερα η οικονομία».

- Υπήρξε ουσιαστική στήριξη του κλάδου σας όλο αυτό το διάστημα;

«Κοιτάξτε, αυτή είναι και η αφορμή που μπήκα στην διαδικασία να δώσω αυτήν την συνέντευξη διότι έβλεπα σε όλες τις ανακοινώσεις, ειδήσεις, νέα να απουσιάζει η εκτενής αναφορά στα θέατρα εν αντιθέσει με άλλους κλάδους που σαφέστατα πλήττονται σφοδρά από την πρωτόγνωρη αυτή κατάσταση που ζούμε όλοι. Σε μια χώρα που γεννήθηκε το θέατρο και είναι από αρχαιοτάτων χρόνων η κοιτίδα του πολιτισμού. Θα έπρεπε να είμαστε περήφανοι και να το στηρίζουμε αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Και παρόλο που ζητάνε από τους ηθοποιούς να στηρίξουν καμπάνιες ενημέρωσης ξεχνάνε πως τα θέατρα είναι το "σπίτι" τους».

- Ιδανικά τι θα θέλατε να γίνει για τον κλάδο των θεατρικών επιχειρήσεων που έτσι κι αλλιώς με τα μέτρα πληρότητας είχαν ήδη πρόβλημα επιβίωσης, πόσο μάλλον τώρα που είναι και πάλι κλειστά;

«Η λέξη ιδανικά στην παρούσα φάση δεν νομίζω ότι δύναται να χρησιμοποιηθεί γιατί οι συνθήκες που αντιμετωπίζουμε είναι τρομερά δυσμενείς. Αλλά αν μη τι άλλο, να νιώθουμε εμείς οι παραγωγοί ότι μας σκέφτονται, ότι υπάρχουμε. Στην ψυχαγωγία συμπεριλαμβάνονται όλα. Το θέατρο, τα εστιατόρια, οι κινηματογράφοι, τα νυχτερινά μαγαζιά. Θα ήθελα να ακούγεται και το κομμάτι του θεάτρου που είναι τόσο σημαντικό γιατί μη νομίζετε, είναι διαφορετικό να αντιμετωπίζεις τέτοια προβλήματα και να μην υπάρχεις πουθενά».

- Είχατε διεκδικήσει ως κλάδος, απ’ όσο γνωρίζω αν και δεν είσαστε τόσο οργανωμένοι συντεχνιακά όσο άλλοι κλάδοι, την επιδότηση των εισιτηρίων για τις άδειες θέσεις για να διασώσετε ότι μπορεί να διασωθεί. Τι έχει γίνει με αυτό το θέμα;

«Ακούγονται διάφορα και δεν γνωρίζω τι από αυτά θα υλοποιηθεί τελικά. Λέγεται πως το 70% των θέσεων που δεν χρησιμοποιούνταν θα επιδοτηθούν με ένα μικρό ποσό. Που δεν είναι βέβαια σωτήριο, απλά θα έκανε τις επιχειρήσεις να χάνουν λιγότερο. Όσο τα θέατρα ήταν ανοιχτά με το 30% δεν θα ήταν καν break even στα έξοδά τους για μια παραγωγή. Θα μείωναν όμως την ζημιά»

- Προς το παρόν τα θέατρα κλείνουν για έναν μήνα, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις και το πότε θα ανοίξουν θα εξαρτηθεί με την πορεία του Κωρονοϊού στην χώρα μας και την διασπορά κατά την διάρκεια του lockdown. Φοβάστε ότι μπορεί να είναι μεγαλύτερο τελικά το χρονικό διάστημα; Και σε αυτήν την περίπτωση τι σημαίνει αυτό για τον κλάδο σας;

«Πρόσφατα άκουσα κάπου πως το αρχικό lockdown ήταν ένα αποσιωπητικό. Το δεύτερο lockdown είναι μια τελεία. Εύχομαι να μείνει εκεί και να μην φτάσουμε να είναι τελεία και παύλα. Είμαστε που είμαστε λίγοι οι παραγωγοί, δεν ξέρω πόσοι θα έχουν την δυνατότητα να επιβιώσουν σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες. Πόσοι θα παραμείνουν βιώσιμοι. Δυστυχώς φοβάμαι πως το διάστημα θα είναι μεγαλύτερο. Και ελπίζω να μην φτάσει και μετά τις 15 Δεκεμβρίου για να καταφέρει να πάρει έστω και μια ανάσα η αγορά την περίοδο των εορτών».

- Πιστεύετε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε την κατάσταση αυτή;

«Θα πρέπει όλοι να βάλουν μυαλό. Θα πρέπει όλοι να προσαρμοστούν στα νέα μέτρα είτε συμφωνούν, είτε όχι διότι ζούμε σε μια κοινωνία, ένα σύνολο, στο οποίο επιβάλλεται να τηρήσουμε τις οδηγίες των ειδικών -και είμαι ένας άνθρωπος που δεν καθοδηγούμαι, δεν είμαι πρόβατο- να λειτουργήσουμε ως σύνολο».

- Φοβάστε για την δική σας υγεία;

«Το έχω σκεφτεί αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω φοβηθεί για μένα. Αθλούμαι συστηματικά, είμαι νέος ηλικιακά, φοβάμαι μόνο μην κολλήσω και είμαι ασυμπτωματικός και μεταφέρω τον ιό σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας συμπεριλαμβανομένων και των δικών μου ανθρώπων».

- Η επόμενη μέρα στον χώρο του θεάτρου πώς πιστεύετε ότι θα βρει τα πράγματα;

«Ζούμε έναν «πόλεμο» αυτή τη στιγμή, οπότε το μετά θα είναι κατά κάποιον τρόπο το μετά μιας εμπόλεμης ζώνης. Θα υπάρχουν "συντρίμια", θα υπάρχουν δυσκολίες, αλλά θέλω να πιστεύω πως κυρίως οι Έλληνες έχουμε την ψυχή και το σθένος να μπορούμε να ανασταίνουμε το είναι μας από τις στάχτες. Προσωπικά παίρνω δύναμη από αυτό και όσο πιέζομαι θα δίνω μάχες μέχρι τελικής πτώσης. Θα παλέψω γιατί δεν δέχομαι να με νικήσει ένας αόρατος αντίπαλος κι όχι μόνο εμένα. Όλους. Πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε, να ονειρευόμαστε και να βάζουμε στόχους. Του χρόνου τον χειμώνα έχω βάλει στόχο να ανακαινίσω πλήρως το θέατρο Αθηνά, που το είχα στο πρόγραμμα την άνοιξη που μας πέρασε και είχα τις μακέτες στα χέρια μου δυο μέρες πριν το πρώτο lockdown».