Πέθανε ο εμπνευστής της Nouvelle Vague του κινηματογράφου, Ζακ Ριβέτ

Γεννημένος στη Ρουέν της βορειοδυτικής Γαλλίας την 1η Μαρτίου 1928, ο Ζακ Ριβέτ υπήρξε κριτικός κινηματογράφου πριν περάσει πίσω από την κάμερα για να δημιουργήσει 20 ποιήματα εικόνας.

Το Παρίσι ήταν δικό του

"Το Παρίσι μάς ανήκει", "Τρελός έρωτας" και "Η ωραία καβγατζού" είναι μερικά από τα γνωστότερα δείγματα της δουλειάς του. Ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ χαιρέτισε "έναν από τους μεγαλύτερους κινηματογραφιστές" του οποίου "το έργο τού χάρισε διεθνή αναγνώριση" ενώ η υπουργός Πολιτισμού Φλερ Πελερέν μίλησε για "έναν από τους μεγαλύτερους κινηματογραφιστές της οικειότητας και της ερωτικής ανυπομονησίας".

"Ένας από τους πιο νηφάλιους, τους πιο ευρηματικούς, τους πιο ελεύθερους της Νουβέλ Βαγκ" υπογράμμισε ο πρώην κριτικός και πρώην πρόεδρος του Διεθνούς Φεστιβάλ των Καννών Ζιλ Ζακόμπ ενώ η γυναίκα που έγινε μούσα και γυναίκα του Γκοντάρ και είναι σύμβολο αυτής της λυρικής σχολής στην 7η τέχνη, η Άννα Καρίνα μίλησε για μια απώλεια που κοστίζει στο “γαλλικό κινηματογράφος έναν από τους πιο ελεύθερους και ευρηματικούς σκηνοθέτες του".

To νέο κύμα των πολλών ερμηνειών

Aπό τότε που χωρίς κανέναν παραγωγό στο πλάι του πήρε τη δεκαεξάρα μηχανή του στα χέρια για να επιδοθεί στο δικό του κινηματογράφο βγάζοντας στην αρχή της καριέρας του το περίπου προφητικό στον τίτλο του, διάρκειας 135 λεπτών, “Paris nous appartient” (Το Παρίσι μας ανήκει) μέχρι το κύκνειο άσμα του, "Ποιός να ξέρει;" (Va Savoir) τα 40 και πλέον χρόνια δημιουργίας του μας κληροδότησαν πολλές δαιδαλώδεις διαδρομές σκιάς και φωτός.

Αν και ο ίδιος ο Τριφό είχε πει ότι “το γαλλικό νέο κύμα ξεκίνησε 'χάρη στον Ριβέτ'” εκείνος παρέμεινε ένας δημιουργός για λίγους, κάτι που η Εμανουέλ Μπεάρ, η δικιά του Ωραία Καυγατζού, θα ήθελε να αλλάξει.