Εγκαινιάζεται αύριο Πέμπτη η έκθεση της Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη και της Yumi Hogan

Τόσο η Yumi Hogan, πρώτη κυρία του Μέριλαντ (σύζυγος του κυβερνήτη Lary Hogan) όσο και η Μίνα Παπαθεοδώρου Βαλυράκη περιλαμβάνονται στη Μόνιμη Συλλογή του Εθνικού Μουσείου Γυναικών στις Τέχνες της Ουάσιγκτον, το οποίο προβάλλει τα επιτεύγματα των γυναικών καλλιτεχνών όλων των εποχών και εθνικοτήτων, εκθέτοντας, διατηρώντας, αποκτώντας και ερευνώντας την τέχνη που γίνεται από γυναίκες, και διδάσκοντας το κοινό για τα επιτεύγματά τους.

Όπως σημειώνει η Susan Fisher Sterling, διευθύντρια του National Museum of Women in the Arts, The Alice West Director:

“Ακριβώς όπως ο πολιτισμός κατέχει ένα ξεχωριστό μέρος στη ζωή, έτσι και οι γυναίκες πάντα έπαιζαν σημαντικό ρόλο σε αυτόν τον αχανή και όμορφο χώρο της ανθρώπινης δραστηριότητας. Εξετάζοντας τα έργα της Βαλυράκη και της Hogan, μπορούμε να καταλάβουμε και να απολαύσουμε τους διάφορους τρόπους με τους οποίους αυτές οι δύο γυναίκες έχουν ενσωματώσει και καθορίσει τη φύση μέσω της τέχνης. Είτε η έμπνευσή τους βρίσκεται στην ευρωπαϊκή παράδοση της απεικόνισης της νεκρής φύσης, είτε στην ζωγραφική ασιατικού τοπίου, και οι δύο καλλιτέχνιδες φανερώνουν μια εκτίμηση προς τη φύση καθώς αυτή διασταυρώνεται με τη φαντασία.

Όλο και περισσότερο, καθώς η σύγχρονη τέχνη αποκτά πιο παγκόσμια διάσταση και οι καλλιτέχνες δεν γνωρίζουν σύνορα μεταξύ ανατολής και δύσης, οι ιδέες που συνδέουν καλλιτέχνες όπως τη Hogan και τη Βαλυράκη συναντιούνται σε μια κοινή αγάπη για τον φυσικό κόσμο. Είναι αυτή η βαθιά και σταθερή πίστη στη φύση – όπως εκφράζεται μέσα από την οπτική της πλούσιας κληρονομιάς τους – που τελικά επιτρέπει στην τέχνη τους να μιλάει σε όλους μας”.

Η Yumi Hogan βασίζεται στις αναμνήσεις της και στις παραδόσεις της πατρίδας της για να δημιουργήσει αφηρημένα τοπία που αντανακλούν την ανταπόκρισή της στον φυσικό κόσμο. Χρησιμοποιώντας μελάνι sumi και μεικτά μέσα σε παραδοσιακό χαρτί hanji, δημιουργεί απεικονίσεις του περιβάλλοντος και των εμπειριών της ζωής σήμερα. Το έργο της Hogan έχει παρουσιαστεί σε εκθέσεις και μουσεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Νότια Κορέα. Έχει λάβει BFA από το Κολλέγιο Τέχνης του Ινστιτούτου του Maryland (MICA) και MFA από το American University. Είναι αφοσιωμένη υποστηρίκτρια της τέχνης και της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο MICA.

Στις 31 Οκτωβρίου οι δύο γυναίκες εγκαινιάζουν την κοινή τους έκθεση στην "STOart Korai". Η έκθεση θα μείνει ανοιχτή για το κοινό μέχρι 29 Νοεμβρίου.

Η Μίνα Παπαθεοδώρου Βαλυράκη σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και πήρε Διδακτορικό Δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Έχει παρουσιάσει το έργο της σε πολυάριθμες εκθέσεις σε όλο τον κόσμο, όπως στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στο Ολυμπιακό Μουσείο της Λωζάννης, στο Μουσείο Τέχνης Jintai της Κίνας, στο Μουσείο ASAMA της Αμερικανικής Ακαδημίας Αθλητισμού στην Αλαμπάμα και στο Αρχηγείο των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη.

Η Βαλυράκη είναι σημαντική καλλιτέχνης του αθλητισμού από την δεκαετία του 1990. Οι ατομικές της εκθέσεις περιλαμβάνουν εκθέσεις στην Galleria Ca 'd' Oro στη Ρώμη το 1993, στο 58ο Grand Prix του Μονακό στο Μόντε Κάρλο το 2000, στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Τορίνο το 2006, στην γκαλερί Frascione Arte στη Φλωρεντία το 2010, στο 34ο "Milano International FICTS Fest" στο Palazzo Giureconsulti στο Μιλάνο το 2016, και πολλές άλλες. Το 2002 η Αθλητική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών, απένειμε στην Βαλυράκη τον τίτλο «Sport Artist of the Year». Το έργο της «The Downhill Skier», έγινε μια από τις επίσημες αφίσες για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Salt Lake City. Το 2004 και το 2008 της απονεμήθηκε το «Guirlande D 'Honneur» στο Φεστιβάλ Sport Movies & Tv Milano International FICTS.

Έχει επίσης βραβευθεί με το βραβείο «IOC TROPHY 2014 - Τέχνη και αθλητισμός» από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και τον Βραβείο Αθλητικής Ακαδημίας των Ηνωμένων Πολιτειών "Sport Artist of the Year 2002-2004".

Όσον αφορά το έργο της, ο διάσημος κριτικός τέχνης Guiliano Serafini γράφει:

«Το ύφος της Μίνας – αναφέρομαι στη νευρική και σπασμωδική πινελιά, στην ακραία ελευθερία της χειρονομίας, με τις βίαιες εκρήξεις καθαρού χρώματος – γίνεται, εν συντομία, ακριβώς όπως ένα ιδεογραφικό αλφάβητο, το οποίο είναι «η μορφή» και το «περιεχόμενο» του έργου της Μίνας Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη. Είναι σαν η καλλιτέχνιδα να προκαλεί την απόδειξη της όρασης, σε ό, τι το υγρό, ευρύ πινέλο της αφήνει να τρέχει και να «κατακάθεται» στην επιφάνεια του καμβά.

Είναι μια εικονογραφική χειρονομία που αναζητά πάντα μεγάλες διαστάσεις, ακόμη και όταν ο χώρος είναι φυσικά περιορισμένος. Τα πάντα στη δουλειά της Μίνας «έχουν οραματιστεί» σε αυτή τη μεγάλη κλίμακα.

Αυτό είναι που βλέπουμε στις λεπτές σιλουέτες των γερανών που σχεδιάζονται σε φόντο κίτρινο και ασήμι, αλλά και στα αγωνιστικά αυτοκίνητα των οποίων ο δαιδαλώδης σχεδιασμός μοιάζει σαν να διεισδύει σε ένα είδος οπτικής εκτροπής, όπου αποκαλύπτεται η ένταση καθώς και το ξέσπασμα της κίνησης. Πρόκειται για έναν δυναμισμό που περιλαμβάνει και το χρώμα που ο καλλιτέχνης χειρίζεται με έντονο τρόπο, το χρώμα πάντα γίνεται ο «συνεργός» της χειρονομίας και ο ενθουσιασμός της».

Όπως σημειώνει και η Ιστορικός Τέχνης Μαργαρίτα Δρίλλια:

“Τα «Δέντρα» είναι μία από τις τελευταίες σειρές έκφρασης για τη Μίνα. Η φύση ως έννοια που περιβάλλει όλους και όλα, εκφράζεται εδώ στη minimal μορφή της από την άποψη του σχεδιασμού. Ακόμα και οι εξαιρετικά ισχυρές γραμμές μεταδίδουν το μήνυμα: δεν υπάρχουν όρια στην ύπαρξη. Τα χρώματα του φόντου πάνω στα οποία αναπτύσσεται η σύνθεση, όλα γίνονται ένας οδηγός γοητείας στο ταξίδι που έχει επιλέξει ο θεατής, αυτό που ονειρεύεται να ταξιδέψει στον αέναο χώρο της δικής του ύπαρξης”.

PHOTO 1 / 4

Photo 1/4

Photo 2/4

Photo 3/4

Photo 4/4