FOCUS

Ξεχασμένες κρίσεις: στην άβυσσο του Νοτίου Σουδάν (pics)

Newsroom

Τετάρτη, 01 Μαρτίου 2017 07:50

Ξεχασμένες κρίσεις: στην άβυσσο του Νοτίου Σουδάν (pics) — H Ρόντα από το Νότιο Σουδάν με το υποσιτισμένο παιδί της αγκαλιά Nicolas Peissel/MSF

Έξι χρόνια μετά την ανεξαρτησία του Νοτίου Σουδάν από το Σουδάν, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα για το νεότερο κράτος του κόσμου: απ’ τη μια, δεν λέει να σταματήσει ο αδυσώπητος τριετής εμφύλιος μεταξύ των δυνάμεων που στηρίζουν τον πρόεδρο Κίιρ κι εκείνων που έχουν ταχθεί στο πλευρό του αντιπροέδρου Μασάρ· απ’ την άλλη είναι ο φοβερός λιμός, τον οποίο, μάλιστα, ανακοίνωσαν επισήμως την περασμένη εβδομάδα τα Ηνωμένα Έθνη στο βόρειο τμήμα της χώρας. Προειδοποιούν δε, ότι αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα η κατάσταση, οι λιμοκτονούντες θα έχουν φτάσει τα 5,5 εκατομμύρια μέχρι τον Ιούλιο.

Η μαρτυρία μιας γιατρού από τη Βρετανία

Το μείζον αυτή τη στιγμή στη χώρα είναι να βρεις φαγητό, λέει η Φιλίπα Πετ των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, η οποία έχει στην ευθύνη της μια περιοχή με οξύ πρόβλημα επισιτισμού της Πολιτείας Unity στο βορά (χάρτης). Να πώς περιγράφει τα όσα συμβαίνουν εκεί:

Η κατάσταση στην περιοχή αυτή είναι πολύ ασταθής. Δεν υπάρχει μέρος για να στήσουμε νοσοκομείο που θα μπορούν να επισκέπτονται οι ασθενείς χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές τους.

Έτσι, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε διαφορετική προσέγγιση. Αντί για νοσοκομείο, έχουμε συγκροτήσει κινητές ομάδες γηγενών στις περιοχές όπου ζουν. Όλοι ανήκουν στην τοπική κοινότητα και είναι εκπαιδευμένοι στην παροχή φροντίδας υγείας για κοινές ασθένειες, όπως ελονοσία, δερματοπάθειες και διαρροϊκές ασθένειες. Αποτελούν σημείο αναφοράς για την κοινότητά τους και είναι η ψυχή του προγράμματος.

Όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να αφήσουν τα σπίτια τους εξαιτίας των μαχών που διεξάγονται σε κοντινή απόσταση, οι ομάδες των εργαζομένων κοινοτικής υγείας μετακινούνται μαζί τους, όπως θα έκαναν έτσι κι αλλιώς, και τους παρέχουν φροντίδα υγείας. Κάποιοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους αρκετές φορές, σε διάστημα μόνο δύο μηνών, τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο. Αυτή είναι η καθημερινότητά τους. Οι εργαζόμενοι στις ομάδες μας μάς λένε ότι ποτέ δεν ξέρουν αν θα δουν το ξημέρωμα, και το πρωί δεν ξέρουν αν θα δουν τη νύχτα.

πηγή: Nicolas Peissel/MSF

Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, όμως, έχει αποτέλεσμα η νέα προσέγγιση. Καθώς ο τοπικός πληθυσμός μετακινείται, το προσωπικό μας τους ακολουθεί σε ασφαλή μέρη. Αυτό σημαίνει ότι έχουν πρόσβαση στους εκτοπισμένους πληθυσμούς, ενώ ταυτόχρονα είναι ασφαλείς οι ίδιοι και παραμένουν με τις οικογένειές τους.

Το βασικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι τα τρόφιμα. Όλες οι σοδειές λεηλατήθηκαν τον Ιούλιο, ενώ οι άνθρωποι έχασαν την εποχή της σποράς επειδή προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις συγκρούσεις. Οι αγορές είναι σχεδόν άδειες. Υπάρχει μόνο τσάι και αλάτι. Όπου πωλούνται τρόφιμα, οι τιμές είναι πολύ υψηλές. Σε ορισμένες περιοχές οι άνθρωποι επιβιώνουν τρώγοντας σπόρους νούφαρων.

Χάρτης του Νοτίου Σουδάν - πηγή: WHO

Η ιστορία της Νιαγιολάχ

Η Νιαγιολάχ (Nyayolah) ήρθε σε μια από τις υπαίθριες κλινικές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα με τα υποσιτισμένα δίδυμά της, ηλικίας μόλις ενός έτους. Τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο αναγκαστήκαμε τρεις φορές να φύγουμε από το χωριό μας. Μόλις ακούγαμε τα στρατιωτικά οχήματα και τα τανκς, παίρναμε ό,τι μπορούσαμε και φεύγαμε τρέχοντας. Οι ένοπλοι μάς πυροβολούσαν και λεηλατούσαν τα σπίτια μας. Έτρεχα με τα δίδυμα στα χέρια, ενώ η τετράχρονη κόρη μου έτρεχε κι αυτή δίπλα μου. Μερικές φορές βλέπαμε ανθρώπους να τους βρίσκουν οι σφαίρες και να πέφτουν κάτω καθώς έτρεχαν, ενώ άλλοι πετούσαν όλα τους τα υπάρχοντα επειδή δεν μπορούσαν να τρέξουν αρκετά γρήγορα. Κρυβόμασταν μέχρι να πέσει η νύχτα και επιστρέφαμε όταν έφευγαν οι στρατιώτες. Κάθε φορά που γινόταν αυτό, έλειπαν όλο και περισσότερα πράγματα από τα σπίτια μας. Πρώτα εξαφανίστηκαν οι αγελάδες, οι κατσίκες και οι κότες μας, έπειτα οι σοδειές μας, και στο τέλος τα σπίτια μας λεηλατήθηκαν και κάηκαν.

H Νιαγιολάχ με τα παιδιά της - πηγή: Nicolas Peissel/MSF

Λίγες εβδομάδες αργότερα, η οικογένεια της Νιαγιολάχ πήρε την απόφαση να αφήσει το σπίτι της και να αναζητήσει καταφύγιο σε ένα νησί στην περιοχή των ελών. Στις 17 ώρες του ταξιδιού, έπιναν νερό από τα έλη και έτρωγαν από τα λιγοστά τρόφιμα που είχαν μπορέσει να πάρουν μαζί τους.

Τον περασμένο Ιανουάριο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κατέγραψαν πολύ υψηλά ποσοστά υποσιτισμού στα παιδιά στις περιοχές Νταμπλουάλ (Dablual) και Μιρνιγιάλ (Mirniyal), στο βόρειο τμήμα της επαρχίας Μαγιεντίτ (Mayendit). Διαπίστωσαν ότι το 25% των παιδιών κάτω των 5 ετών είχε υποσιτισμό, ενώ το 8,1% των παιδιών κάτω των 5 ετών είχε οξύ υποσιτισμό. Αυτό σημαίνει ότι το ένα τέταρτο των παιδιών που εξετάσαμε στις κλινικές μας ήταν υποσιτισμένα και σχεδόν το ένα στα δέκα βρίσκονταν σε σοβαρή κατάσταση, λέει ο συντονιστής των ΓΧΣ Νίκολας Πεϊσέλ. Oι αριθμοί αυτοί είναι εξαιρετικά ανησυχητικοί.

Διαβάστε επίσης:

Ξεχασμένες κρίσεις: στην κόλαση της Υεμένης (pics)