Τα νομοσχέδια, τα προληπτικά μέτρα και η πρόταση Σόιμπλε

Οι προσδοκίες παραμένουν χαμηλές, καθώς στην καλύτερη περίπτωση η έκτατη συνάντηση των υπουργών της Δευτέρας δεν αναμένεται να λάβει τελικές αποφάσεις. Η Αθήνα, πάντως θεωρεί ότι με την ψήφιση των δύο νομοσχεδίων στέλνει σαφές μήνυμα στους δανειστές των οποίων η μπάλα «περνά στο δικό τους γήπεδο».

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ελληνική πλευρά πολλαπλασιάζονται και από το γεγονός ότι οι δανειστές δεν τηρούν ενιαία στάση. Παρά το ότι η Αθήνα καλλιεργεί την αίσθηση ότι στη μία πλευρά βρίσκεται η Ευρώπη και στην άλλη το ΔΝΤ κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει.

Αφενός οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν ενιαία φωνή. Ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φιλανδία βρίσκονται αρκετά κοντά στις θέσεις του ΔΝΤ και επιδιώκουν εφαρμογή σκληρών δημοσιονομικών μέτρων ενώ από την άλλη, η Γαλλία σε πρώτο βαθμό και η Ιταλία σε δεύτερο αλλά και ο πρόεδρος της Κομισιόν εμφανίζονται ελαστικότεροι στα μέτρα χωρίς όμως να συζητούν το ενδεχόμενο μη συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Επιμένει το ΔΝΤ

Στο ζήτημα του χρέους πάντως το πράγμα περιπλέκεται καθώς το ΔΝΤ επιμένει ότι χρειάζεται μια γενναία αναδιάρθρωση προκειμένου να καταστεί βιώσιμο ενώ το Βερολίνο και οι σύμμαχοι του επιμένουν ότι δεν υπάρχει λόγος για μια τέτοια κίνηση.

Η ελληνική κυβέρνηση δίνει μεγάλη έμφαση στο γεγονός ότι για πρώτη φορά το ζήτημα του χρέους θα συζητηθεί σε διάσκεψη του Eurogroup καθώς θεωρεί ότι ανοίγει ο δρόμος για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Το γεγονός βέβαια ότι εντάχθηκε στην ατζέντα δεν σημαίνει ότι θα υπάρξει και κάποια σχετική απόφαση, όμως είναι δείγμα αλλαγής στάσης. Άλλωστε, κυβερνητικοί παράγοντες επισημαίνουν ότι στη συμφωνία του Ιουλίου προβλεπόταν έναρξη της συζήτησης αφού κλείσει η πρώτη αξιολόγηση και υπογραμμίζουν ότι Αθήνα και δανειστές βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ σε συμφωνία.

Στην πραγματικότητα οι συζητήσεις μέχρι της 24 Μαΐου όταν και είναι προγραμματισμένο το τακτικό Eurogroup θα συνεχιστούν και θα επικεντρωθούν στις εναλλακτικές προτάσεις προκειμένου να ξεπεραστεί ο σκόπελος των απαιτήσεων του ΔΝΤ. Το Βερολίνο επιθυμεί ένα από τα επόμενα Eurogroup να καταλήξει σε μια χλιαρή δήλωση για μελλοντική ρύθμιση του χρέους (μετά το 2018) όμως το Ταμείο εμφανίζεται αυτή τη στιγμή ανυποχώρητο.

Αναλυτές που έχουν καλή γνώση των διαπραγματεύσεων εκτιμούν ότι η εναλλακτική λύση που προετοιμάζεται είναι η ήδη κατατεθειμένη πρόταση του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος προκρίνει λύση-πακέτο που θα περιλαμβάνει λύση τόσο για τα δημοσιονομικά όσο και για το χρέος και θα εκτίνεται πέραν του 2018 που λήγει το ελληνικό πρόγραμμα.

Η εναλλακτική Σόιμπλε

Ο Σόιμπλε προτείνει τη δημιουργία ενός αυτόματου μηχανισμού διαρκείας βάσει του οποίου θα προσαρμόζεται η δημοσιονομική πολιτική. Τα μέτρα που θα λαμβάνονται θα καθορίζονται όταν τα νούμερα δεν βγαίνουν και το πρόγραμμα δεν πιάνει τους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων όπως έχουν καθοριστεί από το μνημόνιο. Με αυτό τον ελεγκτικό μηχανισμό θα καθορίζεται ετησίως και η βιωσιμότητα του χρέους. Το ενδιαφέρον σημείο της πρότασης είναι ο ρόλος που επιφυλάσσει για τον ESM ο οποίος αποκτά εποπτικό ρόλο.

Ο Σόιμπλε επιθυμεί να επανακαθοριστούν οι στόχοι για το πλεόνασμα ανάλογα με τη ρύθμιση που θα επιλεγεί για το χρέος. Αφού καθοριστούν οι στόχοι των πλεονασμάτων θα θεσπιστεί και ο «κόφτης» ο οποίος θα ελέγχεται από τον ESM όπου η Γερμανία έχει ενισχυμένο ρόλο.