ΣΥΡΙΖΑ: Κενό στρατηγικής στα ελληνοτουρκικά – Θετικοί οι 53+ στη συμφωνία με Αίγυπτο

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στο ζήτημα της στρατηγικής, θεωρώντας ότι η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να κρίνεται κατά περίπτωση, αλλά με βάση το γενικό σχέδιο στο οποίο εντάσσονται οι επιμέρους κινήσεις. Για την πρόσφατη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ η Κουμουνδούρου δεν έχει λάβει ακόμα από την κυβέρνηση λεπτομερή ενημέρωση σχετικά με την ακριβή επήρεια που έχει αποδοθεί σε κάθε νησί. Κατά συνέπεια, επιφυλάσσεται να τοποθετηθεί συνολικά.

Ωστόσο, κορυφαία στελέχη της αξιωματική αντιπολίτευση θέτουν το ερώτημα «τι ακριβώς θέλει να κάνει η κυβέρνηση». Η αίσθηση που τείνει να παγιωθεί στην Κουμουνδούρου είναι ότι αρχικά το Μαξίμου υποτίμησε τη σημασία της εξωτερικής πολιτικής και τώρα περιορίζεται να «τρέχει πίσω από τα γεγονότα».

Κατρούγκαλος για συμφωνία

Σε άρθρο του στα Νέα ο Γιώργος Κατρούγκαλος αναφέρει:

«Η σύναψη της Συμφωνίας ΑΟΖ με την Αίγυπτο αναδεικνύει ακόμη εντονότερα την ανάγκη να καλυφθεί το υφιστάμενο κενό εθνικής στρατηγικής στα ελληνοτουρκικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από καιρό πρόβαλε την ανάγκη παρόμοιας συμφωνίας προκειμένου να αντιμετωπιστεί το παράνομο τουρκολιβυκό Σύμφωνο. Υπογράμμιζε όμως ταυτόχρονα, αυτό να γίνει πρώτον, στο πλαίσιο εθνικής στρατηγικής για το "πού πάμε" στα ελληνοτουρκικά και δεύτερον, στη βάση της "χρυσής τομής" που απαιτείται σε οιαδήποτε διαπραγμάτευση, ώστε να μην δημιουργούνται επικίνδυνα προηγούμενα για τις μελλοντικές συνομιλίες με την Τουρκία.»

Ο κ. Κατρούγκαλος προσθέτει:

«Από ό,τι προκύπτει μέχρι σήμερα (και αναμένοντας πιο ουσιαστική κυβερνητική ενημέρωση), η Συμφωνία δεν εφαρμόζει πλήρως την αρχή της μέσης γραμμής, αλλά δίνει στην Αίγυπτο παραπάνω από το 55% και στην Ελλάδα λιγότερο από το 45% της επιφάνειας που οριοθετήθηκε. Περαιτέρω, προβαίνει σε τμηματική οριοθέτηση, «διχοτομώντας» τη Ρόδο δυτικότερα και από τον 28ο Μεσημβρινό, ενώ κατοχυρώνει μειωμένη επήρεια για το μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου, την Κρήτη, μικρότερη για Κάσο, Κάρπαθο και άγνωστο ποια για το Κουφονήσι»

Το άρθρο του τομεάρχη Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει ως εξής: «Οι εξηγήσεις που αναμένουμε από την κυβέρνηση δεν αφορούν μόνο την αξιολόγηση της συμφωνίας. Αφορούν κυρίως την διαμόρφωση των θέσεων και της στρατηγικής μας έναντι της Τουρκίας, το πώς θα επικαλεστούμε στην διαπραγμάτευση μαζί της, όποτε ξεκινήσει, για τη μόνη διαφορά που έχουμε με αυτήν, την οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, τους βασικούς κανόνες της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής και της επήρειας των νησιών, με το προηγούμενο της συναφθείσας συμφωνίας.»

Και καταλήγει ως εξής:

«Επιπλέον, η Κυβέρνηση οφείλει να εξηγήσει σε ποια στρατηγική εντάσσεται η σύναψη της, ειδικά ενόψει της επικείμενης κλιμάκωσης επιθετικότητας, την οποία ήδη προανήγγειλε η γείτονας. Η Συμφωνία έγινε διότι παρουσιάστηκε παράθυρο ευκαιρίας, ή εκτιμήθηκαν και τα επόμενα βήματα;

Σκέφτεται η κυβέρνηση να την αξιοποιήσει ενώπιον διεθνούς δικαστηρίου; Αναμένει χλιαρές τουρκικές αντιδράσεις ή έχει εξασφαλίσει δυναμικές ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες και κυρώσεις στην αντίθετη περίπτωση; Ποια είναι η εκτίμηση και οι προτάσεις της για τις προοπτικές επανεκκίνησης των διερευνητικών; Εμείς, ως πατριωτική δύναμη, είμαστε διατεθειμένοι να στηρίξουμε μία εθνική στρατηγική με αρχή, μέση και τέλος με πρώτο βήμα τη σύγκληση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών. Προς το παρόν η στρατηγική αυτή απουσιάζει ξεκάθαρα, με μεγάλους κινδύνους για τη χώρα.»

Θετικοί οι 53+

Θετική στη συμφωνία με την Αίγυπτο εμφανίζεται η τάση των 53+. Στο editorial του commonality.gr που εκφράζει τις απόψεις της τάσης, αναφέρεται:

«Στο Commonality έχουμε τοποθετηθεί συχνά για θέματα εξωτερικής πολιτικής, κυρίως οριοθετημένοι από λογικές και εμμονές εθνικιστικής αδιαλλαξίας. Αδιαλλαξία που οδηγεί σε στασιμότητα -όταν ο κόσμος τρέχει- ή σε πόλεμο. Αυτό κάνουμε και τώρα εκφράζοντας την άποψη ότι η συμφωνία, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να αποτελέσει διαδρομή για εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση.

Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν υποχωρήσεις και συμβιβασμοί και σημεία προς διευκρίνιση. Ας σκεφθούμε όμως ψύχραιμα: Είναι δυνατόν να επιτευχθεί μία συμφωνία, όπου δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, εάν δεν γίνουν οι απαραίτητοι συμβιβασμοί και υποχωρήσεις; Αυτό δεν έγινε με την εμβληματική, επιμένουμε πάντα σε αυτήν, συμφωνία των Πρεσπών;»

Στο άρθρο επισημαίνεται ακόμα ότι: «Οι αντιδράσεις της Τουρκίας σχετικά με τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου από την πρώτη στιγμή είναι ιδιαίτερα σκληρές, οι εξελίξεις συνεπώς αποκτούν έναν πολύ πιο σύνθετο χαρακτήρα, με την προοπτική της Χάγης να απομακρύνεται έστω και προσωρινά. Σε αυτήν τη συγκυρία η Ελλάδα πρέπει να εργασθεί και να αξιοποιήσει τη συμφωνία όχι με τη λογική της απομόνωσης της Τουρκίας, αλλά ως πιλότο μίας συνολικής διευθέτησης που αντικειμενικά οφείλει να περιλαμβάνει και την Τουρκία. Αυτή η πολιτική δεν είναι ούτε πολιτική κατευνασμού ούτε πολιτική άμυνας έναντι του ισχυρότερου, αντίθετα είναι μία σύγχρονη άσκηση εξωτερικής πολιτικής.»