Αναζητούν μηχανισμούς ελέγχου επιτήρησης και βιωσιμότητας του χρέους

Δεν "ίδρωσε" ούτε το αυτί των ευρωπαίων όταν ενημερώθηκαν ότι θα χρειαστεί αναπροσαρμογή για το 2017 της πρόβλεψης για την ανάπτυξη. Κι' αυτό γιατί οι προβλέψεις για το 2017 εξακολουθούν να δείχνουν ανάκαμψη, ενώ η αναθεώρηση προς τα κάτω των στοιχείων για το 2016 θα φέρει μείωση της ανάπτυξης από το 1,8% στο, περίπου, 1,6%. Μείωση που δεν επηρεάζει σε τίποτα ούτε την φετινή υπεραπόδοση και το "μέρισμα" που θα δοθεί στο τέλος Νοεμβρίου, ούτε τους στόχους του 2018.

Αυτό που απασχολεί, πλέον, τους ευρωπαίους αξιωματούχους, είναι ο μηχανισμός επιτήρησης της πορείας της ελληνικής οικονομίας προκειμένου να μην υπάρξει εκτροπή και διολισθήσει και πάλι σε δημοσιονομική κρίση η οικονομία. Παράλληλα, όπως δήλωσε και ο Γ. Ντάισελμπλουμ, ξεκινούν οι εργασίες επεξεργασίας ενός τρόπου, "που αποκαλούμε γαλλικό μηχανισμό, για να μπορούμε να υπολογίζουμε αν χρειάζεται περισσότερη ή λιγότερη ελάφρυνση χρέους, ανάλογα με τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας".

Οι ευρωπαίοι, δηλαδή, "αναζητούν" δυο μηχανισμούς που:

- Ο πρώτος, θα επιτηρεί την ελληνική οικονομία, και

- Ο δεύτερος, θα υπολογίζει την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και ανάλογα με τους ρυθμούς ανάπτυξης θα παίρνονται μέτρα για ελάφρυνση του χρέους ή όχι.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες το "μοντέλο" ελέγχου της οικονομίας θα είναι το επονομαζόμενο Post Program Monitor, και θα διαρκέσει δύο τουλάχιστον χρόνια, από το τέλος των μνημονίων (Αύγουστος 2018). Το Post Program Monitor δεν είναι ούτε νέο μνημόνιο (κανείς, άλλωστε, δεν το θέλει), ούτε προληπτική γραμμή στήριξης, ούτε, όμως, και "καθαρή έξοδος" (clean exit).

Το μεταμνημονιακό κοστούμι θα χρειαστεί και καλούς «πωλητές»

Για να αποφύγει την προληπτική γραμμή στήριξης η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να δημιουργήσει ένα "μαξιλαράκι" ασφαλείας ύψους 9 με 10 δισ. ευρώ που μπορεί να θα χρησιμοποιηθούν σε μια αποτυχημένη έξοδο στις αγορές. Το Post Program Monitor, πάντως, βρίσκεται κοντά στη λογική της "καθαρής εξόδου" και γι' αυτό δεν φαίνεται να έχει (σημαντικές) αντιρρήσεις η κυβέρνηση. Μόνη υποχρέωση της χώρας θα είναι να τροφοδοτεί με στοιχεία τους θεσμούς οι οποίοι και θα κρίνουν αν και πότε η ελληνική οικονομία κινδυνεύει να παρεκτραπεί. Και μόνο τότε θα παρεμβαίνουν οι θεσμοί ζητώντας μέτρα ή μεταρρυθμίσεις. Αυτή η λύση, σε σχέση με τις υπόλοιπες, ευνοεί πολιτικά και την κυβέρνηση Τσίπρα, καθώς (σωστά) μπορεί να ισχυρίζεται ότι έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια χωρίς νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, που πάντα φέρνει και "υποχρεώσεις", δηλαδή, μέτρα.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση προβαίνει στις κατάλληλες ενέργειες για να ξαναβγεί στις αγορές. Ο ΟΔΔΗΧ ετοιμάζει ανταλλαγή είκοσι ομολόγων συνολικού όγκου 29,7 δισ. ευρώ (που λήγουν από το 2023 έως το 2042) σε τέσσερα ή πέντε μεγάλα ομόλογα προκειμένου να βελτιώσει την ρευστότητά τους.