Από τον Λευκό Οίκο στη Μακρόνησο – Ο ΣΥΡΙΖΑ σε κρίση ταυτότητας

Κόμμα σε νευρική κρίση

Το δίπολο Λευκός Οίκος – Μακρόνησος συμπυκνώνει την κρίση ταυτότητας την οποία περνάει το κυβερνών κόμμα. Η προσαρμογή της κυβέρνησης στον ρεαλισμό μέσα από την απαρέγκλιτη εφαρμογή του Μνημονίου και την προνομιακή εταιρική σχέση με τις ΗΠΑ δεν έχει βρει την αντιστοίχισή του με τις ιδεολογικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ. Και μπορεί η δυναμική της εξουσίας να διασφαλίζει τη συνοχή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, εντούτοις, ο πολιτικός λόγος την ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ βρίθει αντιφάσεων που φτάνουν στα όρια της πολιτικής «διπολικότητας».

Ο μεν Αλέξης Τσίπρας λέει για τον Ντόναλντ Τραμπ: «Διαπίστωσα, από τη συνάντηση με τον Πρόεδρο, ότι η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την πολιτική, ορισμένες φορές μπορεί να μοιάζει διαβολικός, αλλά γίνεται για καλό». Ο δε Πάνος Λάμπρου, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, και ηγετική μορφή των "53", γράφει σε άρθρο του, στην ιστοσελίδα Commonality: «Το διαβολικό που ενίοτε είναι για καλό, μας ξάφνιασε και έτσι, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα πέρασαν από μπροστά μας, σαν κινηματογραφική ταινία, οι προεκλογικές και μετεκλογικές δηλώσεις του “πλανητάρχη” για την κοινωνική ασφάλιση, το τείχος στο Μεξικό, το απαγορευτικό στους πολίτες εφτά χωρών, τις τοποθετήσεις του για τις γυναίκες, τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τους μουσουλμάνους και τόσα άλλα». Για να καταλήξει ότι «από όποια πλευρά και αν δούμε τον Τραμπ, λοιπόν, παραμένει σταθερά στην όχθη του… κακού!».

Τα F-16

Για την αναβάθμιση των F-16, o Νίκος Φίλης είπε σε συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Αυγή ότι «ακόμη και 1,1 δισ. δολάρια να κοστίσει τελικά η αναβάθμιση των F-16 είναι ένα ποσό μειωμένο ως προς κάποιους αρχικούς σχεδιασμούς του κ. Καμμένου αλλά εξακολουθεί να είναι δυσβάστακτο στην παρούσα φάση. Άλλωστε η χώρα μέσα στη φτώχεια της είναι η δεύτερη χώρα του NATO σε αμυντικές δαπάνες διαθέτοντας στον προϋπολογισμό τού 2017 το 2,7% του ΑΕΠ ενώ τα κονδύλια του υπουργείου Άμυνας παραμένουν αμείωτα σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στα άλλα υπουργεία. Αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται την ώρα που αντιμετωπίζουμε τεράστιες ελλείψεις σε άλλους τομείς όπως στα πυροσβεστικά αεροπλάνα που είναι καθηλωμένα και δεν αναβαθμίζονται στα ασθενοφόρα ή στα αστικά λεωφορεία που είναι ακινητοποιημένα ελλείψει ανταλλακτικών. Χρειάζεται, λοιπόν, μια σφαιρική αντιμετώπιση των αναγκών με δεδομένες τις σκληρές πολιτικές λιτότητας που υφίστανται».

Για να του απαντήσει ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας, Δημήτρης Βίτσας, από την τηλεόραση του Σκάι: «Έχω μια αντίθετη άποψη από το Νίκο. Έχω διαβάσει τη συνέντευξή του, είναι ένα μίγμα άγνοιας, που δεν θα έπρεπε να υπάρχει, με την έννοια ότι όλη η επιχειρηματολογία είναι αυτά που γράφαν τις πρώτες μέρες μια σειρά εφημερίδες που μετά άρχισαν να το γυρνάνε». Και συνεχίζοντας, θέλησε να δείξει την ανάγκη μιας πιο «ρεαλιστικής» προσέγγισης: «Η συζήτηση σήμερα δεν μπορεί να είναι κανόνια ή βούτυρο. Είμαι υπέρ της άποψης κι επί γης ειρήνη κι εν ανθρώποις ευδοκίας. Κανείς δεν μισεί τον πόλεμο παραπάνω από έναν στρατιωτικό γιατί αυτός πρώτος θα κληθεί να δώσει τη μάχη». Είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, που θα έλεγε ο Ντίνος Ηλιόπουλος…

Οι προοπτικές

Είναι προφανές ότι η εικόνα που δημιουργείται δεν είναι καλή για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση. Κρατώντας το δίπολο Λευκός Οίκος – Μακρόνησος δεν μπορεί να πείσει ούτε στα αριστερά ούτε στα δεξιά γιατί οι αντιφατικές πολιτικές ουδέποτε υπήρξαν πειστικές. Αν επιλέξουν την «αριστερή ψυχή του» που φαίνεται ότι θέλει να εκφράσει πολιτικά ο κ. Φίλης, δεν μπορεί να εναγκαλίζονται με τον κ. Τραμπ. Αν πάλι επιμείνουν στην «προσαρμογή στο ρεαλισμό» (πράγμα που είναι βέβαιο ότι επιδιώκει ο κ. Τσίπρας), θα πρέπει να υποστείλουν τις κόκκινες σημαίες.

Στο tweet του για την εκδρομή στη Μακρόνησο, ο ΣΥΡΙΖΑ γράφει ότι η «μνήμη είναι ταυτότητα». Η ταυτότητα, όμως, είναι κατά κύριο λόγο αυτό που είμαστε και πράττουμε στον παρόντα χρόνο.