«Γεύση» από το μέλλον: Ιστούς φρούτων στο εργαστήριο «καλλιεργούν» επιστήμονες στη Νέα Ζηλανδία

Ενώ η καλλιέργεια κρέατος στο εργαστήριο έχει τύχει μεγάλης προβολής τα τελευταία χρόνια, παρόμοιες πρακτικές σε φρούτα είναι λιγότερο συνηθισμένες. Οι επιστήμονες του Plant & Food Research στην πόλη Κράιστσερτς σκοπεύουν να το αλλάξουν αυτό. Kαλλιεργούν ιστό φρούτων από φυτικά κύτταρα, ελπίζοντας ότι μια μέρα θα έχει τη γεύση, τη μυρωδιά και την αίσθηση του αληθινού φρούτου.

«Εδώ στη Νέα Ζηλανδία, είμαστε καλοί στις συμβατικές κηπευτικές καλλιέργειες», δήλωσε στον Guardian ο Δρ. Μπεν Σον, επικεφαλής επιστήμονας του προγράμματος «Food by Design» στο χρηματοδοτούμενο από την κυβέρνηση Plant & Food Research. «Αλλά κοιτάζοντας μπροστά, έρχονται πολλές αλλαγές στον κόσμο με την αύξηση του πληθυσμού, την αυξανόμενη αστικοποίηση και την κλιματική αλλαγή».

Το πρόγραμμα στοχεύει στην καλλιέργεια ιστού φρούτων χωρίς τα μέρη που συνήθως απορρίπτονται, όπως ο πυρήνας του μήλου ή η φλούδα του πορτοκαλιού. Η παροχή στους καταναλωτές μόνο του ιστού των φρούτων, θα συμβάλει στη μείωση της σπατάλης τροφίμων, δήλωσε ο Σον.

Τα τρόφιμα που καλλιεργούνται στο εργαστήριο θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στη βιώσιμη γεωργία, αλλά βρίσκονται ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο ανάπτυξης, σύμφωνα με τον Δρ Αλί Ρασιντινετζάντ, ανώτερο επιστήμονα τροφίμων στο Πανεπιστήμιο Massey του Όκλαντ, ο οποίος δεν συμμετέχει στο πρόγραμμα.

Δεδομένου ότι τα τρόφιμα που καλλιεργούνται στο εργαστήριο είναι μια εντελώς νέα ιδέα, μόλις αναπτυχθούν θα πρέπει να αποδείξουν την ασφάλειά τους στους ρυθμιστικούς φορείς πιθανότατα μέσω δαπανηρών και μακρών κλινικών δοκιμών. «Το ξεπέρασμα τέτοιων εμποδίων μπορεί να πάρει χρόνια, αν όχι δεκαετίες», δήλωσε ο Ρασιντινετζάντ.

Το πρόγραμμα Plant & Food Research, το οποίο ξεκίνησε πριν από 18 μήνες, επικεντρώνεται σε κύτταρα από βατόμουρα, μήλα, κεράσια, φειζόα, ροδάκινα, νεκταρίνια και σταφύλια, αλλά προειδοποιούν ότι ο τελικός στόχος της παραγωγής ενός προϊόντος που θα είναι θρεπτικό και ευχάριστο για κατανάλωση, απέχει μερικά χρόνια και ίσως να μην είναι καθόλου εφικτός.

Ωστόσο, πρέπει να συνεχίσουν τις προσπάθειες, δήλωσε ο Δρ Σαμ Μπάλντουιν, επικεφαλής στρατηγικής στην Plant & Food Research. «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι θα χρειαστεί να παράγουμε περισσότερα τρόφιμα για έναν μεγαλύτερο πληθυσμό, αλλά με λιγότερες εκτάσεις για καλλιέργεια και υπό την αυξανόμενη πίεση ενός μη ευνοϊκού κλίματος».