Μας δίνουν μικρότερα πλεονάσματα, τους δίνουμε πολιτικό χρόνο

Με τον τρόπο αυτό τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Ολλανδοί και οι Γάλλοι θα μπορέσουν μέσα στο 2017 να διεξάγουν τις εκλογικές τους αναμετρήσεις χωρίς να επικρέμεται το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους στις προεκλογικές τους εκστρατείες.

Η λύση αυτή που είναι μια αποδεκτή υπαναχώρηση για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τους ομολόγους του περιεγράφη χθες από τον επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ στο Λονδίνο και όλα δείχνουν πως θα απασχολήσει την Ευρωομάδα της 5ης Δεκεμβρίου 2016.

Ο Ολλανδός υπουργός είπε στο Λονδίνο πως οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών είναι ανοιχτοί στο να παράσχουν στην Ελλάδα πιο ρεαλιστικούς δημοσιονομικούς στόχους στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης. Μάλιστα, άφησε να εννοηθεί ότι θα μπορούσαν να γίνουν δεκτές οι εκκλήσεις του ΔΝΤ για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων χαμηλότερα του 3,5% ήδη από το 2018.

Να σημειωθεί πως η συνέχιση της λιτότητας στην Ελλάδα ερμηνεύεται από τους επενδυτές ως εν δυνάμει πηγή αδυναμίας και πολιτικής αστάθειας. Δεδομένου δε πως στην αποδεκατισμένη από την επταετή ύφεση ελληνική οικονομία η επιβολή νέων φόρων και η περικοπή ανελαστικών δαπανών απλά χειροτερεύει την κατάσταση, ο καθορισμός των πρωτογενών πλεονασμάτων σε επίπεδα συμβατά με τις αντοχές της ελληνικής οικονομίας είναι για τις αγορές και ο «δείκτης ρίσκου» για τη χώρα.

Αυτό το ξέρει το ΔΝΤ και για το λόγο αυτό επιμένει διαρκώς σε δημόσιες τοποθετήσεις του να τοποθετεί στο 1,5% του ΑΕΠ το όριο στο οποίο μπορούν να κινηθούν με ρεαλιστικές παραδοχές τα πρωτογενή πλεονάσματα της Ελλάδος σε βάθος χρόνου. Η ελληνική πλευρά συντάσσεται στην ίδια γραμμή και ζητά το πλεόνασμα του 3,5% να ισχύσει μόνον για το 2018 και ύστερα να προσαρμοσθεί στα επίπεδα του 2% του ΑΕΠ.

Μέχρι τώρα η Γερμανία θέλει να χρησιμοποιεί τη δημοσιονομική σύσφιγξη στην Ελλάδα ως μέσω πίεσης, αλλά και εγχώριας πολιτικής κατανάλωσης. Το επιχείρημα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι πως όσο μεγαλύτερα θα είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα, τόσο ταχύτερα θα μειώνεται το χρέος. Η λογική αυτή ωστόσο παραβλέπει το θεμελιώδη κανόνα πως ο μονός τρόπος για να μειωθεί το χρέος σε απόλυτους όρους είναι η επίτευξη ανάπτυξης, την οποία όμως τα διαρκή μέτρα λιτότητας υποσκάπτουν σε συνεχή βάση.

Γνώστες της γερμανικής πραγματικότητας σημειώνουν πως από τη στιγμή που οι Χριστιανοδημοκράτες επιμείνουν στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα αυτό μπορεί να επιτευχθεί με ένα συμβιβασμό που θα είναι πολιτικά διαχειρίσιμος.

Όπως έχουν αναφέρει μιλώντας στο CNN Greece στις 8 Νοεμβρίου στη βάση του συμβιβασμού αυτού η Γερμανία θα δεχθεί μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα κοντά στο 2% του ΑΕΠ, αλλά και μέτρα απομείωσης του μεσοπρόθεσμου χρέους που θα είναι πιο κοντά στις θέσεις του ΔΝΤ.

Το Ταμείο από την πλευρά του θα δεχθεί να μετέχει χρηματοδοτικά στο πρόγραμμα χωρίς να έχουν προσδιοριστεί τα μακροπρόθεσμα μέτρα βιωσιμότητας του χρέους -κάτι που θα γίνει το 2018 μετά το τέλος του προγράμματος- ενώ θα συναινέσει σε πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 2% υπό την προϋπόθεση πως θα έχει λόγο για το μίγμα των μέτρων και δεν θα είναι απλός παρατηρητής όπως σήμερα.