Γιατί το 2020 δεν είναι 2010 για τον τραπεζικό τομέα της Ελλάδος

Σε αυτή τη συγκυρία, είναι σημαντικό να στηριχθούν τόσο οι ιδιώτες όσο και οι επιχειρήσεις μέχρι να ομαλοποιηθεί σε κάποιον βαθμό το οικονομικό περιβάλλον. Οι τράπεζες θα διαδραματίσουν καίριο ρόλο σε αυτή τη διαδρομή, θα έχουν όμως να αντιμετωπίσουν και οι ίδιες τις δικές τους προκλήσεις.

Παρά τις δυσκολίες έγκριτοι οικονομολόγοι όπως ο Γκίκας Χαρδούβελης υποστηρίζουν πως δεν αναμένεται ένας νέος φαύλος κύκλος μεταξύ οικονομίας και τραπεζικού τομέα με την ένταση που παρακολουθήσαμε στο παρελθόν, τουλάχιστον μέσα στο 2021.

Αυτό διότι σήμερα, σε αντίθεση με την ελληνική κρίση 2010-2018, η ρευστότητα υπάρχει και είναι διαθέσιμη ώστε να διοχετευτεί προς τις βιώσιμες επιχειρήσεις. Η ΕΚΤ ακολουθεί ξεκάθαρη επεκτατική πολιτική με στόχο την επάνοδο των οικονομιών της ευρωζώνης στην ανάπτυξη, ενώ στη διάρκεια της ελληνικής/ευρωπαϊκής κρίσης 2011-2013, καθυστέρησε να αντιδράσει. Τότε η ρευστότητα δίνονταν προς τις ελληνικές τραπεζες με το σταγονόμετρο και μάλιστα μέσω ακριβού δανεισμού (του ELA ή Emergency Liquidity Assistance). Παράλληλα, σήμερα η εποπτική πολιτική των τραπεζών έχει ευελιξία και είναι υποστηρικτική προς τις τράπεζες, σε αντίθεση με την περίοδο της ελληνικής κρίσης.

Αλλά και οι δημοσιονομικές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές σε σχέση με την περίοδο της ελληνικής κρίσης. Σήμερα, η Ελλάδα ξεκινάει να γίνεται αποδέκτης ενός τεράστιου ποσού κονδυλίων για τα επόμενα χρόνια, που μπορεί να φτάσουν και τα 70 δισ. ευρώ και δεν υπάρχουν οι δεσμευτικοί περιορισμοί για τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα, ενώ υπάρχει ξεκάθαρη προοπτική απεγκλωβισμού από την κρίση, γεγονός που επηρεάζει θετικά και την προοπτική του τραπεζικού τομέα.

Τέλος, σήμερα οι τράπεζες χτίζουν μακροχρόνιες στρατηγικές και μετασχηματίζονται ραγδαία, με λιγότερα υποκαταστήματα, περισσότερες ψηφιακές πλατφόρμες, λιγότερους υπαλλήλους, περισσότερη εξ αποστάσεως εργασία, και με στελέχη που διαρκώς εκπαιδεύονται στις νέες τεχνολογίες.

Πάντως, οι προκλήσεις των τραπεζών πολλαπλασιάζονται, καθώς η αύξηση της κερδοφορίας αποτελεί για τις τραπεζικές διοικήσεις στρατηγικό μονόδρομο.