ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο Τέλης Μυστακίδης κάτοχος του 5,1232% της Τράπεζας Πειραιώς

Ο Τέλης Μυστακίδης κάτοχος του 5,1232% της Τράπεζας Πειραιώς
ΙΝΤΙΜΕ

Ο Αριστοτέλης (Τέλης) Μυστακίδης, ένας βαθύπλουτος Έλληνας ομογενής επιχειρηματίας με μεγάλες επιτυχίες σε επενδύσεις στην αγορά του χαλκού, αλλά και με «γκρίζα» σημεία στο βιογραφικό του, κατέχει πλέον το 5,1232% της Τράπεζας Πειραιώς.

Το πιστωτικό ίδρυμα ανακοίνωσε ότι το συνολικό ποσοστό δικαιωμάτων ψήφου που κατέχει άμεσα ο Αριστοτέλης Μυστακίδης στην Τράπεζα Πειραιώς και ενσωματώνονται σε μετοχές ανήλθε την 11.06.2020 άνω του ελαχίστου ορίου του 5%.

Συγκεκριμένα, ο κ. Μυστακίδης κατέχει άμεσα 22.370.811 δικαιώματα ψήφου που αντιστοιχούν σε ισάριθμες κοινές, ονομαστικές, μετά ψήφου, άυλες μετοχές, ήτοι ποσοστό 5,1232% επί του συνόλου των δικαιωμάτων ψήφου της τράπεζας.

Ποιος είναι ο Τέλης Μυστακίδης

Γεννημένος στη Ρώμη από Έλληνα πατέρα, ο οποίος εργαζόταν στην ιταλική πρωτεύουσα ως επιστημονικός σύμβουλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, στο πρόγραμμα για την καταπολέμηση του υποσιτισμού (FAO), ο Τέλης Μυστακίδης μετακόμισε στη συνέχεια με την οικογένειά του στη Βρετανία.

Σπούδασε στο London School of Economics και εν συνεχεία εργάστηκε στο τμήμα επενδύσεων της εταιρείας αγοράς παραγώγων Cargill. Εκεί τον εντόπισε ο εβραϊκής καταγωγής επιχειρηματίας Marc Rich, και του πρόσφερε τη θέση του επικεφαλής του τμήματος επενδύσεων σε μέταλλα το 1993 στην εταιρεία του Marc Rich & Co, η οποία μετονομάστηκε σε Glencore.

Ο Τέλης Μυστακίδης έγινε γνωστός κυρίως μέσα από τη θέση του στην Glencore, που εξελίχθηκε σε κολοσσό στη διακίνηση µμεταλλευμάτων και άλλων πρώτων υλών, με παρουσία σε 40 χώρες και προσωπικό που συνολικά ξεπερνά τα 53.000 παγκοσμίως.

Το περιοδικό Forbes προ τριετίας είχε κατατάξει τον Μυστακίδη ως το δεύτερο πλουσιότερο Έλληνα μετά τον Φίλιππο Νιάρχο με περιουσία 2,2 δισ. δολαρίων. Να σημειωθεί πως ο Μυστακίδης διαθέτει το 3% της Glencore και είναι εκ των μεγαλυτέρων μετόχων της.

Ωστόσο, προ διετίας η Glencore αποφάσισε να υποβαθμίσει τον ρόλο του Μυστακίδη ως επικεφαλής του τομέα χαλκού, μετά από μια έκθεση που γέννησε σειρά ερωτημάτων για την οικονομική διαχείριση και το μάνατζμεντ του εν λόγω τμήματος που είχε δραστηριότητες στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Ως απότοκο αυτής της εξέλιξης εκείνος αποχώρησε από τη Διοίκησή της Glencore.