ΔΝΤ: Οι κίνδυνοι για το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχουν αυξηθεί
Την προειδοποίηση πως οι βραχυπρόθεσμοι κίνδυνοι για το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχουν αυξηθεί τους τελευταίους έξι μήνες διατυπώνει το ΔΝΤ στην έκθεσή του για την Παγκόσμιας Χρηματοπιστωτική Σταθερότητα (Global Financial Stability Report) που παρουσιάσθηκε σήμερα στο Μπαλί της Ινδονησίας κατά την Ετήσια Σύνοδο του Ταμείου.
Ο επικεφαλής του Τμήματος Χρηματοπιστωτικών του ΔΝΤ Τομπίας Άντριαν ανέφερε παρουσιάζοντας την έκθεση πως αν και οι διευκολυντικές νομισματικές πολιτικές συνεχίζουν να υποστηρίζουν την ανάπτυξη οι εντάσεις στο εμπόριο έχουν κλιμακωθεί, οι πολιτικές αβεβαιότητες έχουν αυξηθεί σε ορισμένες χώρες και ορισμένες οικονομίες αναδυόμενων αγορών αντιμετωπίζουν χρηματοπιστωτικές πιέσεις.
«Το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι ισχυρότερο σήμερα από ό, τι πριν από την παγκόσμια οικονομική κρίση, χάρη σε μια δεκαετία μεταρρύθμισης και ανάκαμψης. Ωστόσο, τα τρωτά σημεία εξακολουθούν να υφίστανται και το νέο χρηματοπιστωτικό σύστημα παραμένει μη ολοκληρωμένο», ανέφερε ο Τομπίας Άντριαν.
Όπως σημείωσε, το ισχυρότερο δολάριο και τα υψηλότερα επιτόκια των ΗΠΑ έχουν κάνει τον δανεισμό πιο ακριβό για τις αναδυόμενες αγορές, ειδικά δε για εκείνες που έχουν μεγαλύτερες πιστωτικές ανάγκες και ασθενέστερες οικονομικές συνθήκες ή πλαίσια πολιτικής.
«Εάν οι πιέσεις στις αναδυόμενες οικονομίες διευρυνθούν και ενταθούν, οι κίνδυνοι χρηματοπιστωτικής σταθερότητας θα αυξηθούν σημαντικά. Η ανάλυσή μας δείχνει ότι - μεσοπρόθεσμα - υπάρχει πιθανότητα 5% οι αναδυόμενες οικονομίες να βιώσουν εκροές από τα ομολογά τους ύψους 100 δισ. δολαρίων ή περισσότερο. Αυτές είναι σε γενικές γραμμές παρόμοιες σε μέγεθος με τις εκροές που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης», τόνισε ο επικεφαλής του Τμήματος Χρηματοπιστωτικών του ΔΝΤ.
Ο ίδιος υποστήριξε πως υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι που θα μπορούσαν να αυξηθούν απότομα. Αυτοί περιλαμβάνουν μια ευρύτερη κλιμάκωση των εμπορικών εντάσεων, μια μη συμφωνία για το Brexit, τις ανησυχίες σχετικά με τη δημοσιονομική πολιτική σε ορισμένες υπερχρεωμένες χώρες της ζώνης του ευρώ, αλλά και μια ταχύτερη από την αναμενόμενη, εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής στις προηγμένες οικονομίες.
«Οποιοσδήποτε από αυτούς τους κινδύνους θα μπορούσε να αναδείξει τα τρωτά σημεία που έχουν αναπτυχθεί στις οικονομίες από τη χρόνια χαλαρή νομισματική πολιτική», σημείωσε ο Άντριαν.